Waar blijven de schragen en een plank zodat we de boot kunnen gaan poetsen. Dagelijks informeren we bij de receptie en dan wordt er gezegd dat ze op zijn. Nou, daar zijn we mooi klaar mee, maar Cees kan alvast wel beginnen aan het onderwaterschip. Jammer alleen dat de Bosch schuurmachine er mee kapt. Dus eerst maar zo’n nieuw apparaat gekocht. We kopen ook een opvouwbaar krukje. Handig om zittend of staand te gebruiken bij het schuren. Gemak dient de mens nietwaar. Donderdag 21 februari 2013 bezoeken we de plaatselijke markt en Gwen, een Engelse dame, die dagtochten en reisjes organiseert in Turkije voor bootjes mensen zoals wij. We gaan deze week mee met een dagtocht naar Datҫa.

En dan blijken er al twee dagen bij onze buurman schragen te liggen die niet gebruikt worden. Bij navraag blijken ze voor ons bestemd te zijn. Ja hoe moeilijk is het toch, communicatie. We poetsen en schuren maar het witte gedeelte van de boot wordt niet wit maar lijkt gelig van kleur te worden. En dat willen we nu net weg poetsen. Wim en Borg komen ook kijken en weten het ook niet. Komt het door een verkeerd poetsmiddel of is het de weerschijn van de grote motorboot die naast ons ligt. Deze is crème/lichtgeel van kleur. Gezichtsbedrog of niet? We gaan het zien. Vrijdagavond eten Willem en Ingeborg, gekleed in pakkie deftig, bij ons lasagne. De weersverwachting voor vandaag  is prima, zo’n 15 graden in het zonnetje. Niet verkeerd dus.

Dinsdag 12 februari 2013 lopen we even langs het havenkantoor om te vragen of we vandaag op de kant gezet gaan worden. Eén telefoontje en het licht staat op groen. Of we de boot maar vaar klaar willen maken want ze, dat zijn de havenboys, komen eraan. Wat een haast ineens. Snel alle overtollige lijnen weghalen en hupsakee daar gaan we. Cees vaart goed achteruit  naar de plek waar we met de bootlift eruit zullen worden getakeld. Een duiker springt in het koude water en geeft met geel vetkrijt aan waar de slings, dat zijn de banden waar de boot inhangt, bevestigt moeten worden. En dan is het wachten geblazen. Want er moet geluncht worden en er zijn nog twee boten voor ons. Ja het is hier lopende band werk, die boten eruit takelen. Rond drie uur zijn we aan de beurt. Eruit hijsen, onderwaterschip schoonspuiten en dan naar onze plek voor de komende twee maanden.

We staan super. Vlak bij het toiletgebouw, de winkel en het havenkantoor. Alleen staan we op houten palen en dat vind Cees maar niks. Is dat wel stevig genoeg? Het regent en waait aardig die nacht. De boot trilt af en toe. Cees ziet op de windspeed uitschieters boven de 40 knopen maar Ann merkt niks en slaapt als een roos. De volgende dag is de Wing IV aan de beurt om op de kant gezet te worden. ’s Avonds  kaasfondue  op de Beau samen met Willem en Ingeborg met heerlijk de kachel aan. Cees plaats een waterfilter, Ing en Ann sporten en maken een wandeling en we eten voor het eerst geit. Best te pruimen.