Cees & An hebben gevraagd of de kids af en toe een bericht op de site willen zetten tijdens hun oversteek. Bij deze!
Ze zijn afgelopen dinsdag morgen vertrokken vanuit Frankrijk. Ze varen drie dagen en nachten door om zo uiteindelijk op vrijdag in La Coruña in Spanje aan te komen. Via de satelliet heb ik een mail gekregen waarin ze zeggen dat het goed weer is maar dat er weinig wind staat.
Ze hebben gister wel de wedstrijd van Nederland moeten missen, maar met de finale zijn ze gelukkig wel in de haven. Nu nog hopen dat het een finale tegen Spanje wordt zodat Cees & An Nederland kunnen vertegenwoordigen in Spanje!
3 juli 2010 zijn we van L’Aber Wrac’h naar Brest gevaren via het Chenal du four. Dit is een heftig stukje water tussen het vaste land van Bretagne en een aantal eilanden die voor de kust liggen. Heftig in die zin dat er veel stroom staat, zo’n 3 to 4 knopen. Het is dus zaak om de stroom mee te hebben, anders ga je achteruit. Gelukkig hebben we een Reeds Almanac waarin deze gegevens vermeld staan. We hadden stroom mee, praktisch geen wind, dus op de motor. Jammer is dan dat als je richting Brest wil gaan, de stroom weer tegen is. In Brest aangekomen, wordt ons verteld dat hier de Brest Classic Week begonnen is. Nu is ons jacht wel oud (1987), maar net niet “Classic”, dus moeten we hier weer weg. Een andere haven in Brest of Camaret. Eigenlijk zouden we deze dag naar La Coruña gaan, maar daar hebben we van af gezien in verband met te veel wind tegen, te veel hoge deining en een mogelijk dreiging van windkracht 7 in het zuiden van de Golf van Biskaje.
Op maandag 28 juni 2010 hebben we de lijnen weer los gegooid en vertrokken vanuit St Malo. Overdag hebben we windkracht 3 aan de wind en gaan met een vaartje van 5 tot 6 knopen door het water. Tegen het eind van de middag valt de wind praktisch weg en krijgen we stroom tegen, hierdoor wordt de Beau weer even een motor boot. We varen langs de noordkust van Bretagne met een opkomende maan een nachtje door. Ondanks de maan is het redelijk donker en zien we heel veel vuurtorens en andere lichtbakens langs de kust. Het is zaak om deze vuren aan bakboord te houden en we kunnen hierdoor goed navigeren. ’s Morgens rond tien uur 29 juni lopen we de haven van l’Aber Wrac’h aan. Dit vergt wel weer de nodige oplettendheid, want het is een en al rotsen wat je ziet (en ook wat je niet ziet). Wel even een dutje gedaan want het is toch wel vermoeiend een nachtje op en af(wacht lopen). Tijdens de reis blijkt de stuurautomaat het niet meer te doen. Op zich is dit geen ramp, want we sturen alles met de hand, maar wel lastig. 30 juni is dus een klus dag. De hele boot is bezaaid met gereedschap. Het onderdeel wat waarschijnlijk kapot is kan misschien via internet besteld worden. Er is ook een harp sluiting los getrild en in de zee verdwenen maar die klus was zo geklaard. Marjo we genieten van je muziek CD’s tijdens het eten en de afwas. Ook alvast diesel getankt (330 liter) want je weet maar nooit hoe de wind precies waait voor de oversteek naar La Coruña.
Wat een heerlijke dagen zo met z’n zessen. En ik had helemaal niets in de gaten. Ja, er zou een postpakketje afgeleverd worden in Saint Malo. Met lampjes voor de boot, vet spuiten voor de lieren, cd’s, zalfje voor mijn voeten enz. Dat was ook echt zo, niet wetende dat de kinderen het mee zouden nemen. Een traditie op vakantie is voor de kinderen het snoepzakje en laat er nu een heerlijke candy shop zijn in Saint Malo.
’s Avonds zijn we heerlijk uit eten geweest bij restaurant “Chateau Briand” en genoten van een mooie zonsondergang. Om twaalf uur‘s nachts werd ik al toegezongen. Zondag zijn de kinderen na een paar hele fijne, warme en gezellige dagen weer huiswaarts gekeerd. Wat lief trouwens al die felicitaties via de mail, kaarten, filmpje, smsjes en via de skype en de website. In het kader van al doende leert men, hadden we vrijdag avond tijdens het koken geconstateerd dat er één gasfles( propaan) leeg was. Zo’n fles weegt ongeveer 14 kg en is dus niet lopend of met het fietsje mee te nemen. Super dachten we de auto is er nu toch, we gaan even een nieuwe gasfles ophalen bij een benzine station. We zijn zeven benzine stations langs geweest en anderhalf uur later hadden we nog steeds geen juiste gasfles gevonden, omdat de fransen alleen Franse merken innemen. Daar moeten we dus iets anders op vinden.
Donderdagavond 24 juni na de voetbalwedstrijd Nederland – Kameroen zijn wij (Leon, Niels, Eline en Anneloes) in de auto gestapt richting St. Malo. Dit was een ideetje van Cees om Antje te verrassen voor haar verjaardag. En dat is zeker gelukt! Bij aankomst in St. Malo op vrijdagochtend rond de klok van half 8 schrok Ann zich dood. We stapten met veel lawaai de boot op en Ann stond al klaar met een knuppel om de indringer neer te slaan. Maar gelukkig kwam ze er op tijd achter dat het geen indringers waren, maar haar kinderen. Ze vond de indringer al zo op Niels lijken. Daarna kon ze alleen nog maar ‘YES YES YES’ roepen. Ze was heel blij dat ze eindelijk haar kids weer zag. Dat heeft ze die dag wel honderd keer gezegd (We wilde bijna de auto terug nemen, zo gek werden we ervan). Maar toch bleven we. Na aankomst zijn we in ons bed gekropen, omdat we helemaal kapot waren van de 8 uur lange reis. ’s Middags kwamen we eindelijk ons bed uit en gingen we het stadje verkennen. We gingen over de stadsmuur lopen. Daarna liepen we naar een eilandje waar je alleen bij laag water naartoe kan lopen. Niet wetende dat het al zo snel hoog water zou worden, moesten we met broek omhoog door het water terug lopen naar het vaste land. Na het avontuur hebben we nog heerlijk op het strandje gelegen. ’s Avonds hebben we met elkaar een lekker diner bereid. En tot slot een heerlijk bonbonnetje van de Leonidas, die Ceesje nog voor vaderdag tegoed had.
Post gemaakt door Anneloes.
