Met de bus naar Almeria

Niet alle onderdelen voor het stuurwerk zijn gelijk leverbaar dus is het leuk om weer wat van de omgeving te gaan bekijken. Dinsdag 17 mei 2011 lopen we samen met de bemanning van de Mi Dushi Anneke en René naar de bushalte. Maar waar stap je op? Als we om ons heen kijken komt bus nr. 20 aangereden. Dat is even geluk hebben. Onderweg veel kassen gezien ( paprika en tomaten) gemaakt van doek en plastic. Het lijkt het Westland wel. Anderhalf uur later stappen we uit in het centrum van Almeria.


DSC_0914.jpgDSC_0927.jpgDSC_0929.jpg

We starten onze wandeling in het oude gedeelte. We lopen naar het kolossale fort La Alcazaba dat stamt uit 995. Dit is het grootste fort dat de moren in Spanje hebben gebouwd. Telkens denk je, nu hebben we alles wel gezien. Maar dan loop je weer een poortje onder door en dan beland je weer in een ander gedeelte van dit prachtige monument. Het ligt op een heuvel vanwaar je een mooi uitzicht hebt over de stad en de baai.

DSC_0976.jpgDSC_1002.jpgDSC_1012.jpgDSC_1015.jpgDSC_1023.jpgDSC_1025.jpg

We doen ons tegoed aan een tapas op het plein bij de kathedraal en belanden in een kerk waar ze een krui s en een schilderij voorzien van verse bloemen al zingend naar buiten in een vrachtauto dragen. De terugreis gaat iets minder gemakkelijk omdat de dame achter de informatie balie zegt dat er vandaag geen bussen meer rijden naar Almerimar. Gelukkig spreekt Anneke (van de Mi Dushi) aardig goed Spaans en na één keer over stappen belanden we om half acht toch met de bus in Almerimar.

DSC_1029.jpgDSC_1030.jpgDSC_1037.jpg

Frank en een Cobb

Frank, is ons mannetje in de haven van Almerimar. Hij gaat er hopelijk voor zorgen dat we weer naar behoren kunnen sturen. De stuurstand moet uigezaagd worden en er zijn onderdelen besteld. Nu maar duimen dat alle onderdelen nog leverbaar zijn.
Cees zijn favoriete bezigheid aan de kant is watersport winkeltjes bezoeken. Bij terugkomst van een bezoekje aan zo’n winkel zegt hij ”ik heb een Cobb gezien”. Die krijg je van me als verlaat moederdagcadeau. Ann blij en Cees ook blij want dat wordt smullen geblazen. De Cobb is een Zuid-Afrikaanse uitvinding. Oorspronkelijk bedoelt als kooktoestel ter vervanging van het koken op open vuur. De oorspronkelijke brandstof voor de Cobb waren gedroogde maiskolven ( corn cobbs) Vandaar de naam. De verbeterde bbq kun je gewoon op de boot gebruiken. Koud van buiten en warm van binnen. Dus vanaf nu kunnen we genieten van een bbq- tje aan boord van de Beau.


DSC_0840.jpgDSC_0846.jpgDSC_0851.jpgDSC_0856.jpgDSC_0859.jpgDSC_0867.jpgDSC_0879.jpgDSC_0885.jpgDSC_0881.jpg

De nood helmstok van Fuengirola naar Punta de la Mona en Almerimar

Cees lijkt vandaag 7 mei 2011 wel een circus artiest. Zo balanceert hij over het voordek. Zijn de zeilen net goedgezet. Kwam de wind plotseling uit een andere hoek en moeten de zeilen weer naar de ander kant. Toen viel de wind weg en konden alle zeilen weer worden ingedraaid. Maar even later kwam de wind weer opzetten. Het leek wel werken. Goed voor de slanke lijn zullen we maar denken. En we vlogen door het water.
Toen schrokken we ons rot. Anneke is aan het zeilen en opeens reageert het stuurrad niet naar behoren. Of beter gezegd. Het stuur doet helemaal niets meer. Bij windkracht vijf is dat niet echt fijn. Cees gebruikt snel de boegschroef als roer en het grootzeil wordt ingedraaid. Ja, wat moet je nu? Uit het ankerluik de nood helmstok gepakt zodat we toch zonder kleerscheuren de haven in Punta de la Mona bereiken. Een heel idyllisch haventje. De volgende dag heeft Cees iets uitgevonden zodat we toch het stuur kunnen gebruiken. Met lijnen en katrollen heeft hij een constructie gemaakt aan de helmstok en het buiten stuurwiel zodat we op maandag 9 mei 2011 Almerimar bereiken. Het probleem is echter nog niet verholpen dus wordt de hulp ingeroepen van een mecanicien. Onderweg genieten we van het uitzicht op de Sierra Nevada. Sommige bergtoppen zijn nog met sneeuw bedekt.


DSC_0794.jpgDSC_0799.jpgDSC_0804.jpgDSC_0809.jpgDSC_0811.jpgDSC_0815.jpgDSC_0820.jpgDSC_0828.jpgDSC_0830.jpg

Apies kijken op Gibraltar

Na heel wat gepraat over het Nederlandse weer hier in Zuid-Spanje en die aanhoudende oostenwind zien de weersvoorspellingen er goed uit voor dinsdag 3 mei 2011. Samen met de Mi Dushi vertrekken we dan ook naar Gibraltar. Er is veel wind. Gelukkig uit de goede richting en matig hoge golven.
Met René en Anneke brengen we de volgende dag een bezoek aan de hoge rotsige kaap Gibraltar die in 1917 voor eeuwig aan Groot-Brittannië is toegewezen. We gaan met de kabelbaan naar de Top of the Rock op 450 meter hoogte. Wat een schitterend uitzicht over de havens, de Middellandse zee en de contouren van Marokko.
En als speciale attractie voor Anneke lopen hier staartloze apen rond. Gelukkig weten ze zich redelijk te gedragen en beland er geen één op haar hoofd of schouder en er wordt ook niets uit de rugzak gejat. De tocht naar beneden doen we lopend en via een botanische tuin belanden we rond half zes weer op de boot.
Omdat de Royal Air Force toch wel een landingsbaan op eigen grondgebied wilde: namelijk Gibraltar, hebben ze dwars over de enclave een landingsbaan aangelegd. Als er dan een vliegtuig wil landen, gaan gewoon de slagbomen dicht, de voetgangers moeten even wacht, zeilschepen met masten hoger dan 12 meter ook.
’s Avonds hebben we met 8 personen van drie verschillende nationaliteiten een heerlijk diner in het plaatselijke casino. De volgende dag protesteren de kuitspieren hevig na zo’n lange wandeling van gisteren.


100_1630.JPG100_1639.JPGDSC_0690.jpgDSC_0708.jpgDSC_0713.jpgDSC_0739.jpg100_1675.JPGDSC_0757.jpgDSC_0770.jpgDSC_0775.jpgDSC_0791.jpgIMG_0034.jpg

Een fire exercise op zee.

Met wisselende wind vervolgen we onze reis naar Cádiz waar we voor anker gaan vlak naast een brug in aanbouw.
Op woensdag 27 april 2011 zijn we heerlijk aan het zeilen naar Barbate maar dan wordt ineens onze rust verstoord door een harde sirene. Een patrouille boot vaart met grote snelheid langszij en vraagt of we Spaans spreken. Nee duh, maar met wat handen en voetenwerk legt hij uit dat er schietoefeningen zijn in het gebied waar wij varen. Oeps. Cees had op de Navtex iets gelezen over firing exercises. Een brandoefening !!!! Nee Cees, schietoefeningen. Deze boot escorteert ons en de Mi Dushi een ander Nederlands schip naar veiligere wateren. Van een afstand zien we de granaten in de zee exploderen.
Zaterdag 30 april 2011 Koninginnedag in Nederland doen we een poging om naar Gibraltar te zeilen. Maar we moeten na anderhalf uur constateren dat de boot en wij dus ook als een gek tekeer gaan. Dit komt door de zeer harde wind met uitschieters van 32 knopen en de hoge golven. Als een geklutst eitje keren we om en liggen weer wat later veilig en wel in Abrahams schoot.


DSC_0568.jpgDSC_0571.jpgDSC_0584.jpgDSC_0587.jpgDSC_0588.jpgDSC_0601.jpgDSC_0610.jpgDSC_0614.jpgDSC_0618.jpg

Highslide for Wordpress Plugin