Dutch Osprey

Als we vrijdag 15 september onze ankerplek verlaten zien we in de haven van Preveza een mega jacht afgemeerd met jawel een privé helikopter op het achterdek. Ach je hebt altijd baas boven baas. Omdat er iets hardere wind voorspeld wordt voor zondag a.s. verplaatsen we ons naar de Vliho baai bij Nidri. Onderweg heb ik best wel wat last van atriumfibrilatie. Zodra we ten anker liggen gaan we direct naar I-assist medical center. Voor extra controle toch even naar het ziekenhuis in Lefkas. Niet per bus maar met de taxi. Jammer, er is net een vliegtuig geland en dan verplaatsen alle taxi’s zich daarheen. Dus in stijl wordt ik per ziekenwagen naar het gloednieuwe ziekenhuis van Lefkas vervoerd. We hoeven ons echter geen zorgen te maken. Met wat pilletjes zitten we 4 uur later weer in onze dinghy. Zo lief dat we nog, ‘t is 20.45 uur, bij Brigitte en Rob kunnen aanschuiven voor het avondmaal.

Er liggen hier in deze mooie grote baai meer dan 100 boten voor anker dus genoeg te zien om ons heen vooral als de wind toch wel behoorlijk aantrekt. Er raken boten van hun anker en proberen met deze wind opnieuw te ankeren, voor sommigen een aardig klussie. Ja de beste stuurlui staan immers aan wal. Cees en Rob bieden de helpende hand aan onze buurman. Hij pikt bij het anker ophalen een 2^e anker op. Nog een heel gedoe om die los te krijgen. Trouwens zie je boot (voor anker) in het donker maar eens terug te vinden, je kan zo verdwalen en dat doen we ook. Geen google maps maar wel Marine Traffic om de boot te vinden. Of zo’n handig  Lidl lampje buiten zetten, doet ook wonderen.  

Tegen de avond zien we een lucht spektakel van lichtflitsen (onweer) in de lucht. Gelukkig ver van ons vandaan. Cees is weer aan het klussenbussen geslagen en ik ontpop me als proper Jetje. Het is nu een stuk cooler hier, heerlijk. We maken een wandeling en zien para gliders vlak naast ons landen. Oeps sommigen kunnen niet meer bijsturen en belanden in het struikgewas.          

Bijna 3 weken trekken we op met de bemanning van de Hedda 3 maar ieder gaat zijns weegs. Onverwachts toch nog een etentje met elkaar bij visrestaurant O Pharos bij de vuurtoren op Mytikas. Uit een koelbox wordt een tonijn tevoorschijn getoverd die in zee voor onze ogen wordt schoongemaakt. De bediening mag nog even in ‘de leer’ want ons rond klein wiebelig tafeltje staat vol met glaswerk als de mooi gefileerde vis wordt opgediend. De serveerster kijkt ons verwachtingsvol aan. Ach we zijn de beroerdste niet en stapelen één en ander op.  

Via Marine Traffic hebben we de Zensation en de Milky Way al gespot in de Varko bay of glasbaai ( helder water). Op ons gemakkie zeilen we daar naar toe. Brigitte en Cindy hebben een  fantastisch plan bedacht. We gaan een drijvend running diner doen. Dat zal me een gezellige boel worden en dat wordt het ook. We starten bij Geert & Cindy met bubbels die zich enorm heeft uitgesloofd. Nou die frikandellen stukjes met uitjes en saus houden we erin. Daarna verplaatsen we ons met de bijbootjes naar Brigitte & Rob voor de bbq met botermalse gemarineerde vlees spiesen en verschillende salades, verkukkuluk. De Nescafé Frappé en de ouzo  is bij ons aan boord.

En nu liggen we bij Preveza voor anker samen met de Milky Way en de Cooky van Henk & Christine. Zaterdag 10 september 2022 is’t onze trouwdag. Ja ja al 40 (robijn) jaar zijn Cees & Ann een paar, time flies. We laten dit niet ongemerkt voorbij gaan. Eind oktober gaan we dit heugelijke feit vieren met ons gezin op Tenerife.

Poehéé het is nog even een dingetje om ons hier van deze plek (Kyparissia) los te weken. We liggen hier bijna 2 weken en gaan bijna wortel schieten. Via een heerlijke zeildag naar Katakolon liggen we nu alweer een paar dagen op het eiland Zakynthos in de Keri baai. Een kleine badplaats met alleen wat taverna’s, supermarktjes, en vooral veel, echt heel veel kleine bootjes verhuur om naar het schildpadden eiland Marathonisi en de kaap Marathia te gaan.

Dat moet toch ook makkelijk kunnen met onze eigen dinghy. Na palaver met Ton en Petra gaan we dat doen. Allebei met onze eigen dinghy. Kijk als het motortje uitvalt kan de ander je altijd nog op sleeptouw nemen. Donderdag 1 september 2022 zitten we al om 9.00 uur in ons Beautje. We hebben shirts  met lange mouwen aan anders verknetter je door de zon. Als nieuwsgierige Aagjes willen we wel eens zien waar al die kleine huur bootjes in grote getalen naar toe sjezen.

De Caretta Caretta schildpad komt hier veelvuldig voor. Ze komen hier, op het Marathonisi eiland, aan land om in de broedtijd haar eieren te leggen in het warme zand. Nou eh, de drukte hier is nou niet echt bevorderlijk voor het broedgedrag. Er is een groot deel van het strand afgezet en op sommige plekken gemarkeerd met stokjes. Hier leggen schildpadden eieren wordt gezegd. De schildpadden doen denk ik een vervroegd middagdutje want we hebben er geen eentje gezien. Niet te land en ook niet te water.

Op naar het kaapje Marathia. Hier liggen ook net als op het schildpadden eiland wat grotten met als spectaculairste attractie een boog waar je met je bootje onder deur kan varen. Foto momentje. Net als we weer op de boot zijn (zo’n 3,5 uur later) begint het te waaien, goeie timing om weer aan boord te zijn.  

Via heerlijke zeildagen liggen we nu al bijna een week in de gemeente haven van Kyparissia.  Onderweg hier naar toe is vanaf het water een wit kasteel met rode torens zichtbaar het Fairytale Castle. Details zijn met de verrekijker goed te zien maar voor foto’s te ver weg, fijn dat er google is.  Het spreekt tot de verbeelding. We liggen langszij aan de kade in Kyparissia. Je kunt er water tanken maar zonder elektriciteit en vooral ’s avonds lekker druk met locals o.a. vissers die niks vangen en jongeren die komen chillen tot ’s morgens 5.00 uur naast je boot. Maar ook iemand die gratis en voor niks een dansshowtje weggeeft waar opnamen van gemaakt worden. Dit als promotie filmpje om aangenomen te mogen worden op een dansacademie te Athene, gaaf om te zien.

Op ongeveer 5 minuten loopafstand van de haven ligt …..een hotel met een zoetwater zwembad, wat een zaligheid. En boaties mogen daar gebruik van maken. Elke dag zijn we er wel te vinden samen met de bemanning van de Hedda 3, Ton en Petra. Ontmoet in Kalamata, ’t is relaxed en gezellig. Met z’n viertjes gaan we met de taxi naar het kasteeltje iets hoger gelegen. Lopend omhoog vinden wij bij deze temperaturen echt too much, terug met de benewagen.

Dinsdag  23 augustus 2022 huren we een auto en bezoeken de Neda watervallen. De weg er naar toe is vooral het laatste stuk lekker zigzag met s-bochten, onverhard en smal. Omhoog trekt onze huurwaggie het maar net. En dan mogen we volgens google onze Seat op een plek parkeren waar we het eigenlijk niet verwachten. Oeps, we zijn er nog niet. Via een smal rotsig pad onder bomen wordt het nog een aardige klimpartij omhoog naar de waterval. Onze beenspieren maken overuren ha ha.

En dan zijn we er. Mmm we zijn ietwat teleurgesteld, is dit het? Maar nee, het blijkt dat we nog verder omhoog mogen klimmen, boffen wij even. Maar dan komen we bij een adembenemend mooi stukje natuur. Een triple-A locatie zogezegd. En toppie dat we zo vroeg zijn vertrokken want op de terugweg is het op sommige stukken file lopen. Weer eens wat anders als file rijden. Omdat we toch een auto tot onze beschikking hebben tuffen we op de terugweg even langs de Lidl, (lekker koel binnen).

Heel langzaam zeilen we weer terug richting het Ionische zeilgebied. Op 9 augustus 2022 hebben we app contact met zeilboot Zensation van Geert & Cindy. Belgen die we hebben leren kennen in het Caribisch gebied. ’t Zou toch leuk zijn om elkaar na zo’n lange tijd weer te ontmoeten.

We zetten beiden vanuit een verschillend vertrekpunt koers naar de zelfde baai. Ja hoor we zien op de AIS dat we elkaar onderweg al gaan tegen komen.  Eerst een klein stipje aan de horizon maar ze komen steeds dichterbij. Hoe leuk is dat om zeilend elkaars boot te fotograferen. Als paparazzi fotografen leven zowel Cindy als ik ons uit. Mmm dat had nog wel iets dichterbij gekund. Het is veel inzoomen om de zeilende dames (uitspraak van Cindy) een beetje zichtbaar op de kiek te krijgen. In de Kagio baai eerst een verkoelende duik en dan proosten we op ons weerzien met een koude prosecco bij ons aan boord, zo gezellig. ’s Avonds verplaatsen we ons naar een taverna (nee niet bij de onaardige mevrouw). Er wordt heel wat bijgepraat.

Door de wind liggen we nu bij het plaatsje Foinikous of is’t Finikouda of toch Founikounta. Verrassend leuk. Best wel toeristisch maar…. met een heuse supermarkt. Dat is weer eens andere koek dan al die kleine mini market-jes. Met aan de overkant van de super een echte slager. Dus ’s avonds gaat de Cobb aan en wordt het heerlijk bbq-en als de zon onder gaat.

En nu is het maandag 15 augustus, de dag van Maria Hemelvaart, hier een nationale feestdag. Al vanaf 8.00 uur ‘s morgens horen we vanuit speakers een soort van gezang vanuit de kerk komen, wel 2,5 uur lang. Wij strekken de benen en dan  tijd voor een freddo cappuccino. Maar de vele terrassen zitten vol met Griekse families die op hun paasbest een terrasje pikken. Dus het is nog even zoeken naar een plekkie in de schaduw. 

     .