En dan…..verlaten we Frankrijk. Aan de rechteroever Duitsland en aan de linkeroever Luxemburg. Met de Moezel als natuurlijke grens. We varen langs Schengen. Ik herinner me iets van het ‘Schengen verdrag’. Na Schengen zit camping-haven Schwebsange Luxemburg. Hier kun je volgens insiders goed diesel tanken. Dat doen we, zo’n 905 liter. Als we de Saar opvaren wordt het gastenvlaggetje verwisseld. We zitten in Duitsland. Onze 1^e stop is Saarburg. Deze naam duikt voor het eerst op in 964 toen er een burcht gebouwd werd. Vanaf de overblijfselen heb je een mooi uitzicht.

Sinds de 13^e eeuw loopt tussen de smalle steegjes door het riviertje met de naam ‘Leuk’, met midden in dit schilderachtige stadje Saarburg een waterval. ’t Is hier gewoon leuk. Op onze trouwdag genieten we van een 3 gangenlunch in Hotel Villa Keller, ook weer leuk.

En dan gaan we weer een straatje verder. Nu naar Mettlach. Hier in het prachtige barokke gebouw van de oude Abdij is het hoofdkantoor van Villeroy &Boch gevestigd. Het bedrijf bestaat dit jaar precies 250 jaar. We zien mooi gedekte tafels met aardewerk en porselein. Maar ook glaswerk, sanitair en tegels. Hier overal te koop tegen gereduceerde prijzen.

In Mettlach fietsen we een stuk langs de Saar om vanaf het water zeker een uur het kronkelige bospad naar boven te lopen. Via een boomtoppenpad gaan we nog hoger om op de hoge uitzichttoren Cloef te komen. We hebben een prachtig panoramisch uitzicht op de Saarschleife.

En dan is er zo weer een week voorbij. Tjonge wat gaat de tijd toch snel. We liggen nog steeds in Metz. Cees is met de trein even naar Nederland. Samen met Anneloes en Peter rijdt tie vrijdagavond 31 augustus 2018 terug naar de boot. Ik heb ‘het fort’ bewaakt zogezegd. Echt geen straf in deze omgeving. Oh wat fijn om na 4 maanden ook Anneloes en Peter weer in de armen te sluiten. Quiche Lorraine komt uit deze streek. Ik bak er zelf één naar traditioneel recept. Mirabellen groeien hier als kool en zijn net rijp dus ja geen wonder dat dit weekend dit gele fruit wel erg veel in ons eten en drinken voorkomt. In zelfgemaakte taart en confiture. We drinken mirabelle bier en een kir mirabel. Ha ha er zitten zelfs mirabellen in onze kwartel als hoofdgerecht.

In Metz weten ze de toerist goed te vermaken. Ik heb al van alles op het programma staan. Je zal er haast moe van worden. Maar Loesie wil eerst winkelen bij Lafayette. We zien kanoërs op een soort wild waterbaan een parcours afleggen. We bezoeken Porte des Allemands, een stadspoort met 2 torens, mmm niet echt bijzonder. Aan het begin van de avond kunnen we genieten van een luchtballon ‘spectacle’ hier vlak bij de boot.

‘s Avonds als het donker wordt is er nog Constellations de Metz.  Kunst in allerlei vormen met licht en geluid op verschillende plekken in de stad. Vooral bij de kathedraal zeer spectaculair. Zondagmorgen genieten we van het zonnetje en daarna van een overheerlijke 3 gangen lunch met z’n viertjes. En dan rijden Anneloes en Peter weer huiswaarts. Kort maar krachtig.

Leon en Nynke vertrekken na 5 super gezellige dagen. Wij vertrekken ook maar dan over de Moezel  noordwaarts langs een mooie heuvelachtige omgeving. De eerst volgende grote stad is Metz in het noordoosten van Frankrijk. In deze stad liggen we prachtig met een park in onze achtertuin en ons vooraanzicht is water, echt top.

Het wordt een heel cultureel gebeuren. Vrijdagavond genieten we van een waterspektakel met fonteinen in verschillende kleur schakeringen onder begeleiding van muziek. Water circus heet het. Lopend langs het water richting binnenstad zie je gelijk de kerk Temple Neuf.

We bezoeken Center Pompidou en zien daar 2 exposities: l’Aventure de la Couleur en Dream House. En we belanden in de Duitse wijk van de stad. Duits? Inderdaad. Van 1871 tot 1919 viel Metz onder het Duitse keizerrijk getuige het station en het daar tegenover gelegen postkantoor.

En we vallen met onze neus in de boter want er is een parade ‘Fêtes de la Mirabelle’. Er zijn al de hele week festiviteiten maar vandaag is er een optocht met versierde wagens met veel bloemen met als thema cinéma. Gave dweilorkestjes en natuurlijk de mirabellen koningin van 2018 die de charme en het gele goud, de mini pruim van de Lorraine vertegenwoordigt. Uiteraard verorberen we in deze dagen ook zo’n mirabel gebakje, verrukkelijk. En we wonen een drie kwartier durend orgelconcert bij in de grote Saint- Etienne kathedraal.

Vlak langs het Canal des Vosges bij Cal de Bussang ontspringt de Moezel op 735 m hoogte in de Vogezen en mondt na 544 km in de Rijn, dus nog wat kilometertjes te gaan. Eerst een ondiep riviertje en nog niet bevaarbaar, maar bij Toul wel. Bij sommigen sluizen staan fruitbomen dus plukken we snel snel voordat de sluis naar beneden gaat wat fruit. Appels, pruimen en van die kleine mirabellen, mejammie.

Het plan is om Leon en Nynke in Nancy te gaan ontmoeten maar het toegangskanaal naar Nancy is afgesloten dus gaan we dat niet meer halen, het wordt Toul. Daar liggen we bij een graansilo, geen top plek, maar wel om je auto zo naast de boot te parkeren, handig toch. Vrijdagavond 17 augustus precies rond etenstijd zijn ze er, jippie. De dag daarna snel nog even een quick sightseeing Toul en dan hoppa via het dal waar de Moezel stroomt op naar Liverdun. In de buurt veel recreatie mogelijkheden. De auto wordt door Leon en Nynke met de vouwfietsen opgehaald en wederom een jeu de boules battle, wie o wie gaat afwassen?

Het is een kleine omweg via canal Marne et Rhine naar Nancy, een toppertje zo blijkt. Woh, Place Stanislas, naar zeggen het fraaiste plein van Europa, is een echte eye-catcher, geen wonder dat tie tot het Unesco Werelderfgoed behoort. Een zonnige dag een schitterende stad een heerlijke lunch en kids om je heen. Met goede tips van Jan-Jaap van office de tourisme, en Leon als onze reisleider. ’s Avonds nog een half uur durende muziek en light-show op place Stanislas, in één woord fantastisch, onze dag kan niet meer stuk.

Samen met Niels en Doortje vermaken we ons prima met Beautje varen, lezen of niksen in de schaduw/ bij een ventilator, zwemmen, uit eten, fietsen en jeu de boules (wie verliest mag afwassen). De auto wordt elke keer naar onze volgende plek verplaatst vlak bij de Namasté. En ik krijg eindelijk mijn verlate verjaardagscadeau want volgens Cees is ‘het hebben van de zaak het einde van het vermaak’. Borden en een mooi bijpassend tafellaken.

En dan wordt het ineens, 9 graden koeler. Van 38 naar 29 graden en bewolkt, heerlijk. Was trouwens voorspeld maar we dachten eerst zien dan geloven. En we hebben door Titia een meet en greet met lunch bij Brigitte en John die hier in de Vogezen in een prachtig vakantiehuis zitten, met zwembad. Erg gezellig en lekker. Een paar dagen later komen ze bij ons even aan wippen om de Namasté te bewonderen. Donderdag 9 augustus zwaaien we de kids weer uit na 6 fijne dagen met elkaar.

Van de Saône zijn we nu op Canal des Vosges beland. Een heuvelachtige boomrijke omgeving met kleine dorpjes, best pittoresk maar veelal verlaten. Je kunt hier prachtig wandelen en fietsen. We ontmoeten Hans en Jannie weer en varen twee dagen met ze op, gezellie.

Zondag 12 augustus 2018 hebben we 12- en vandaag zelfs 27 sluizen achter de kiezen met veel regen, we lopen er als verzopen katjes bij. Het varen gaat in slakkengang en schiet niet echt op. Het gemiddelde is zo’n 2,9 km per uur, ha ha lopen gaat sneller. Omdat in de sluis de bolders te hoog zitten klim ik bij elke sluis op ons dakje om vanaf daar de lijn om de bolder te gooien. Wel fijn al die regen want verschillende vaarwegen zijn niet bevaarbaar door het lage waterpeil. Wie weet helpt het. Tussen de stenen van de sluis groeien veel plantjes en mos een leuk gezicht.