Vlak langs het Canal des Vosges bij Cal de Bussang ontspringt de Moezel op 735 m hoogte in de Vogezen en mondt na 544 km in de Rijn, dus nog wat kilometertjes te gaan. Eerst een ondiep riviertje en nog niet bevaarbaar, maar bij Toul wel. Bij sommigen sluizen staan fruitbomen dus plukken we snel snel voordat de sluis naar beneden gaat wat fruit. Appels, pruimen en van die kleine mirabellen, mejammie.

Het plan is om Leon en Nynke in Nancy te gaan ontmoeten maar het toegangskanaal naar Nancy is afgesloten dus gaan we dat niet meer halen, het wordt Toul. Daar liggen we bij een graansilo, geen top plek, maar wel om je auto zo naast de boot te parkeren, handig toch. Vrijdagavond 17 augustus precies rond etenstijd zijn ze er, jippie. De dag daarna snel nog even een quick sightseeing Toul en dan hoppa via het dal waar de Moezel stroomt op naar Liverdun. In de buurt veel recreatie mogelijkheden. De auto wordt door Leon en Nynke met de vouwfietsen opgehaald en wederom een jeu de boules battle, wie o wie gaat afwassen?

Het is een kleine omweg via canal Marne et Rhine naar Nancy, een toppertje zo blijkt. Woh, Place Stanislas, naar zeggen het fraaiste plein van Europa, is een echte eye-catcher, geen wonder dat tie tot het Unesco Werelderfgoed behoort. Een zonnige dag een schitterende stad een heerlijke lunch en kids om je heen. Met goede tips van Jan-Jaap van office de tourisme, en Leon als onze reisleider. ’s Avonds nog een half uur durende muziek en light-show op place Stanislas, in één woord fantastisch, onze dag kan niet meer stuk.

Samen met Niels en Doortje vermaken we ons prima met Beautje varen, lezen of niksen in de schaduw/ bij een ventilator, zwemmen, uit eten, fietsen en jeu de boules (wie verliest mag afwassen). De auto wordt elke keer naar onze volgende plek verplaatst vlak bij de Namasté. En ik krijg eindelijk mijn verlate verjaardagscadeau want volgens Cees is ‘het hebben van de zaak het einde van het vermaak’. Borden en een mooi bijpassend tafellaken.

En dan wordt het ineens, 9 graden koeler. Van 38 naar 29 graden en bewolkt, heerlijk. Was trouwens voorspeld maar we dachten eerst zien dan geloven. En we hebben door Titia een meet en greet met lunch bij Brigitte en John die hier in de Vogezen in een prachtig vakantiehuis zitten, met zwembad. Erg gezellig en lekker. Een paar dagen later komen ze bij ons even aan wippen om de Namasté te bewonderen. Donderdag 9 augustus zwaaien we de kids weer uit na 6 fijne dagen met elkaar.

Van de Saône zijn we nu op Canal des Vosges beland. Een heuvelachtige boomrijke omgeving met kleine dorpjes, best pittoresk maar veelal verlaten. Je kunt hier prachtig wandelen en fietsen. We ontmoeten Hans en Jannie weer en varen twee dagen met ze op, gezellie.

Zondag 12 augustus 2018 hebben we 12- en vandaag zelfs 27 sluizen achter de kiezen met veel regen, we lopen er als verzopen katjes bij. Het varen gaat in slakkengang en schiet niet echt op. Het gemiddelde is zo’n 2,9 km per uur, ha ha lopen gaat sneller. Omdat in de sluis de bolders te hoog zitten klim ik bij elke sluis op ons dakje om vanaf daar de lijn om de bolder te gooien. Wel fijn al die regen want verschillende vaarwegen zijn niet bevaarbaar door het lage waterpeil. Wie weet helpt het. Tussen de stenen van de sluis groeien veel plantjes en mos een leuk gezicht.

Via Seurre belanden we in Saint- Jean-de-Losne samen met de Baràbas en de Dolfijn. We liggen daar aan de kade waar we zo weggestuurd kunnen worden dus als er een plaatsje achter ons vrij komt schuiven we iets op.

In Mantoche, een zeer idyllisch plekje, liggen twee Namasté’s achter elkaar, hoe leuk is dat. En dan zijn Niels en Doortje er. Echt super fijn om ze weer in onze armen te sluiten en alle verhalen te horen van hun reis van ruim vier maanden in Zuid Amerika. En we hebben een auto tot onze beschikking om toertjes te maken in de omgeving in …..de airco. Lekker hoor bij deze hoge temperaturen, zowel overdag als ’s nachts koelt het n.l. nagenoeg niet af. Fijn die 2^de ventilator die Door en Niels hebben gekocht. Echt geen overbodige luxe want het lijkt hier net een sauna en dat gratis en voor niks, wat een bofkonten.

Het is maar een paar uurtjes varen naar Trévoux. Sinds we op de Saône zijn is de tegenstroom minder, boffen voor ons. Rond vijf uur in de middag, het is anders echt te warm, krijg ik Cees mee voor een wandeling steil omhoog naar een mooi uitzichtpunt en Chateau Fort. Daar belanden we zomaar op een middeleeuwse braderie. Ik probeer het harpspelen onder de knie te krijgen en Cees gaat het boogschieten uitproberen. Als het donker wordt is er een spectaculaire show met veel vuur en “le Légende de Tany Ddraig et la campagne” met vuurwerk.

En er liggen 2 Nederlandse boten aan onze steiger (het moet toch niet gekker worden). Jannie en Hans van de Dolfijn en Barbara en Bas van de Barabas. De volgende dag belanden we aan de steiger bij Restaurant du Pont in St. Romain- Rive Gauche. Heerlijk chillen  met z’n 6-en in de schaduw op de kant met een biertje of een Aperol Spritz. ’s Avonds doen wij ons te goed aan……kikkerbillen, de specialiteit van restaurant Du Pont.

Via Mâcon waar de dames getrakteerd worden op een klassiek concert komen we aan in Tournus. Pffff het is boven de 35 graden, bijna niet uit te houden op de boot. Dus zoeken we de schaduw op van een boom of brug en is het kalme dienst. Om, wanneer de zon onder is, weer tot leven te komen. Dat doen we met een super gezellige bbq op de kade. We kopen vlees bij een slager mejammie maar…. de hamburger had beter als tartaar gebakken kunnen worden. Als we een hap nemen is het vlees super droog, eh gewoon niet te kanen. Ach, niets aan te doen het gezelschap maakt het helemaal goed. En nu liggen we alweer in de haven van Chalon-sur-Saône.

Toen we op de heen weg langs het stadje Viviers kwamen konden we daar niet aanleggen, maar nu wel. Oude steigers worden vervangen voor nieuwe, toppie. De 130 km tegen de stroom in is n.l. echt niet haalbaar voor ons op 1 dag. Met stroom mee hebben we dat wel gehaald maar nu mogen we blij zij als we 70 km op een dag kunnen afleggen. Viviers is een mooie tussenstop en wat voor één. De historische hoofdstad van de Vivarais aan de oever van de Rhône in het zuidelijk deel van de Ardèche. Niet echt groot maar oh wat leuk die kleine smalle straatjes, steegjes, bogen en trappetjes. Het is telkens een verrassing wat je nu weer te zien krijgt steeds hoger naar de kathedraal van Viviers, ze zeggen de kleinste van de Frankrijk. Maar eh zo klein vinden we hem/haar niet.

Bij de toren Châteauvieux kijk je uit over de daken van het stadje en de Rhône vallei. De temperaturen zijn gestegen naar 35 gr, hot dus. In Nederland merken jullie daar ook alles van. Ha ha je bent blij als de zon achter de horizon verdwijnt en de temperatuur zakt naar zo’n 27 graden, heerlijk. En als er dan ook nog een windje staat ben je helemaal heppie de peppie.

We varen langs de wijngaarden van de Condrieu op steile berghellingen geplant. Een witte wijn gemaakt van 1 druivensoort de Viognier. Inmiddels zijn we in Lyon beland. Niet aan de stadskade maar in de haven. In het trendy gedeelte met zeer moderne architectuur, super vet. En een groot winkelcentrum naast de deur. Hè hè we ontmoeten hier voor’t eerst weer eens Nederlanders, gezellie.