En nu zijn we weer een paar maanden verder. Ons eigenlijke plan, voor dit vaarseizoen, om naar de Middellandse Zee te zeilen hebben we snel laten varen. En ook een tocht naar de Oostzee is het niet geworden. Maar Nederland is ook prachtig en zeker vanaf het water. Dus hebben we de Noordzee met Scheveningen en IJmuiden aangedaan. En voor’t eerst met onze zeilboot in de Sixhaven van Amsterdam gelegen. Samen met Lia en Remco die met hun eigen zeilboot zijn. In Amsterdam liggen we op een super plek, mooie in de binnenstad, heerlijk gegeten en geschommeld op de hoogste schommel van Europa samen met Niels die even een dagje langs komt.

We varen op het Marker- en het IJsselmeer met zijn mooie oude stadjes zoals Hoorn en Makkum. Ha ha soms hebben we maar 0,5 onder de kiel dus het diepte alarm gaat regelmatig af. In al onze zeiljaren, en dat zijn er al aardig wat, nog nooit op eigen kiel één van de Waddeneilanden aan gedaan. Hoogste tijd om die kant een keer op te gaan. Het wordt Vlieland.  Een mooi eiland met een mooie natuur. We maken er een heeeeel lange wandeling op aanraden en met uitleg van de plaatselijke bakker. Maar waar zijn toch al die cranberry struiken? Blijken het heel lage plantjes te zijn vlak bij de grond.  Dat weten we dan ook weer. En….. na heel wat maanden in het ziekenhuis te hebben gebivakkeerd is onze Frenkie alweer een maand thuis. Hoe fijn is dat. Rond 4 november 2020 zeilen we nog heerlijk een paar daagjes op het Haringvliet. Echt niet verkeerd met dit zonnige koude najaarsweer.

Oeps ik moet even terug graven in mijn geheugen. In juni 2019 hebben we onze motorboot Namasté te koop gelegd. Ondertussen zijn we op zeilbotenjacht gegaan. Iets van 13 meter lang die geschikt is om voor een wat langere periode weg te gaan. Maar de boten die we bekijken en mooi vinden zijn vlak voor onze neus verkocht, helaas pindakaas. Cees is ondertussen ook in het buitenland aan het kijken. In Southampton Engeland ligt een Hallberg- Rassy 46 die na wat onderhandelingen en voor de Brexit (begin oktober zou die eerst plaatsvinden) de onze wordt. 12 september 2019 is de overdracht en 14 september varen we haar in een aantal dagen naar Nederland. Heerlijk hoor die wind door je haren maar het is wel super koud. De zeiljassen worden van stal gehaald, echt geen overbodige luxe.

De boot heet 20/20 Osprey. Volgens goed gebruik geef je een boot geen nieuwe naam, maar 20/20 (wat hele goede ogen, van die Visarend, betekend) willen we veranderen. Een etentje voor de leukste naam wordt uitgeloofd. De meest gekke namen passeren de revue. Uiteindelijk wint Titia het etentje met de winnende naam Dutch Osprey.  Het toeval wil dat dit jaar er voor het eerst visarendjes zijn geboren in Nederland genaamd Dutch Osprey, hoe toevallig.

Acht maanden later, mogen we weer op de boot. Ja het Corona virus zorgt voor een hele andere samenleving. Gelukkig dat de Lock down versoepeld is zodat 8 mei de boot te water gaat. Echt fijn dat we er nu op mogen bivakkeren. Hemelvaartsdag was helemaal top met die hoge temperaturen. Ook het motortje van de bijboot (9,8pk) wordt uitgeprobeerd en door de heren Cees en Niels goed bevonden, gelukkig maar. We zijn druk bezig de boot de onze te maken. Er wordt geklust, geboend en alles krijgt een plekje. En……onze kleinzoon Frenkie is eind maart geboren. Een mooi klein dapper ventje, zo lief.

Ja jullie lezen het goed. Omdat we blijkbaar toch meer zeilersbloed in ons hebben dan we hadden verwacht, gaan we weer op zoek naar een zeiljacht en ligt de Kuster A-42 te koop bij North-Line Kuster Yachts in Harlingen. Onze Namasté is een zeer fijne solide en degelijke motorboot. Een verplaatsbare 2^e stuurstand, mooi afgetimmerd van binnen, vloerverwarming en een wasmachine, dus van alle gemakken voorzien. We gaan haar zeker missen. Er had alleen een mast met zeil op moeten zitten. Dus van Leeuwarden varen we woensdag 12 juni 2019 via Franeker (Frjentsjer) over het Haringsma kanaal naar Harlingen (Harns).

De boot leeghalen, wel 9 pallets vol. Poetsen om de boot spic en span voor de verkoop achter te laten en weer opzoek naar een zeilboot. Dinsdag 18 juni 2019 rijden we met ‘ik heb mijn wagen vol geladen’ van Harlingen naar huis. ’t Zal raar zijn om de zomerperiode niet onderweg te zijn maar gewoon thuis.

Als het regent is dat meestal een uurtje of een ochtendje maar zaterdag 8 juni 2019 de hele dag. ‘t Is bar en boos. Ik waai uut mien letste verskóoning zeggen ze hier. En ‘t regent pijpenstelen oftewel ‘it reint katten en hûnen’, echt niet normaal. Dus blijven we binnen op deze marrekrite plek vlak voor Bartlehiem. Eerste Pinksterdag varen we Leeuwarden binnen en leggen aan in jachthaven de Prinsentuin vlak naast het stadspark met diezelfde naam, dicht bij het centrum. Leon en Nynke komen vanuit Dronryp met hun racefietsen gezellig onze kant op, maar een klein stukkie. Broer Galtjo beklimt echter vandaag de Mont Ventoux en het blijft niet bij 1 keer. Kijk dat is hele andere koek en voor een goed doel. Leeuwarden is de start en finishplaats van de Friese elfstedentocht  dus ook hier weer zo’n fontein. Twee zeven meter hoge sculpturen van een jongen en meisje die elkaar lijken aan te kijken, heel sereen.

2^e Pinksterdag is de fiets Elfstedentocht dus het is een drukte van belang hier in Leeuwarden. Ja ze moeten wat die Friezen. Als ze niet kunnen schaatsen dan maar per fiets en over een week zwemmend door Maarten van der Weijden, voor kankeronderzoek. Dinsdag 11 juni gaat Cees al vroeg met de bus naar Dokkum om mee te helpen de Diamant van Jannie en Hans naar een andere plek te varen. Nog een heel dingentje zo’n groot schip van 44 meter door de Dokkumer Eé. Ik vermaak me prima in Leeuwarden. Loop een stuk de culturele- en Nassau route en beland in leuke kleine winkelstraatjes.

We varen nog noordelijker naar Zoutkamp. We boffen dat bijna de gehele garnalen vissersvloot thuis ligt, een mooi gezicht. Maar dat blijkt een reden te hebben. Ze varen niet uit om kunstmatig een tekort te creëren zodat de prijs van de garnalen omhoog gaat. Ook hier ontmoeten we weer mensen die we voor’t eerst in La Coruña hebben ontmoet en daarna in de Ria’s van Spanje. Yvonne en Roderick.

Op naar Dokkum via het Lauwersmeer. Veel groene weilanden en kop-hals-romp boerderijen trekken aan ons voor bij. Met af en toe een brug waar je geld in zo’n Fries klompje moet doen om er doorheen te mogen. En dan zien we de Diamant, een luxe motor uit 1935 met een lengte van 44 meter, al liggen. De trotse eigenaren zijn Hans en Jannie. Een opknappertje zogezegd. Pfffff een méééér jarenplan. We krijgen een rondleiding en Cees mag zelfs de motor even starten, fisherman’s momentje.

En al is’t geen vrijdagavond er mag van mij toch een Irish Coffee gedronken worden. Jammer mannen, nee niet ‘s middags pas ’s avonds. Dokkum is trouwens de laatste doorkomstplaats van de Elfstdentocht voor de finish. Het beroemde keerpunt ligt aan de Vleesmarkt in het centrum van de stad. Dus ook hier weer een Elfsteden ‘IJs fontein’. We zien 2 molens genaamd ‘Zeldenrust’ en ‘de Hoop’, Sonnema Beerenburg komt hier oorspronkelijk vandaan en Bonifatius is hier gedood. Ik kan het toch niet laten. Weer even een piepklein stukje geschiedenis.