Ha ha we ontvluchten de warmte een beetje maar ook in Nederland gaan de temperaturen gestaag omhoog. We genieten van de kinders en kleinkinderen. Marieke en Hetty komen langs en ik stap op de fiets om gezellig een bakkie te doen bij de tennis, en te koken met de kookclub. We rijden langs Lydia en Martien om hun nieuwe huis te bewonderen, luisteren naar een optreden van koor Let it Go. Rijden langs broer Galtjo & Annette, bewonderen de nieuwe tuin en badkamer bij Leon en Nicolette. en vieren alvast de 1^e verjaardag van kleinzoon Mees want beide opa’s en oma’s zijn op zijn verjaardag weer eens de hort op.

Als hoogtepunt de trouwerij van Lourens & Nicolette in België waar Cees als BABS acte de présence mag geven. In….. het oude trouwkostuum van zijn opa zo’n 100 jaar oud compleet met hoge hoed.  Wat een waanzinnige locatie, echt niet normaal. Een heus kasteel met zwembad en een schitterend uitzicht. Iedereen ziet er super chique gekleed uit en we boffen met het stralende weer. De pianist, bruidstaart (o zo hoog), foodtruck, catering, DJ, praatje van Wilma, Peter, Rutger, Clio, en het optreden van Wijnand met de saxofoon maken het plaatje compleet. Wat een bijzondere en fijne dagen in Nederland. Dagen met een gouden randje.

Ik zit binnen en kijk naar buiten. Het ziet er niet aanlokkelijk uit, koud en tussen de 0 en 8 graden. Wat het weer betreft heerlijk om naar zonniger oorden te vertrekken. In Sicilië is het zo’n 17 graden toch wel een verschilletje. Maar even in het kort over afgelopen 5,5 maanden in Nederland.  Zo fijn om de kids weer te zien en als oma weer te mogen oppassen op Frenkie en Mees. Ja, Cees heeft ze liever iets groter van formaat maar als piano opa steelt hij zeker de show. In november ga ik met 6 tennisvriendinnen een weekend naar Zeeland. Wat een gezelligheid. Alleen mijn tong en onderkaak  geraakt door een boor van de tandarts zijn niet echt happy de peppy. Rond Cees zijn verjaardag eten we met ons hele gezin, net voor de lockdown, bij “aan de Zweth”. Wat een smaaksensaties en wat mooi opgediend, een toppertje. Onze oude waggie (15 jaar oud) maakt plaats voor een nieuwe. Wederom een Audi. Cees is merkvast zogezegd alleen nu een hybride en een SUV zodat wij als oudjes wat eleganter uit zo’n wagen kunnen stappen. Ondanks de Corona maatregelen vieren we Sinterklaas en kerst met ons gezin (burgerlijke ongehoorzaamheid).

Oudejaarsavond luiden we uit met vrienden. Cees moet toch echt ons nieuwe automobiel inrijden. We bezoeken Le Mont Saint Michel en Chateau’s in de Loire streek, wat een leuk begin van januari. Zo ook familie bezoek in Groningen, Hans & Jannie op Ameland en naar Marjan & Bert in Erloy. Ze hebben een oude kaasboerderij gekocht, een opknappertje zogezegd, maar dat is Bert wel toevertrouwd. We zien veel ‘natte en droge’ vrienden en familie, gezellie.

Ik tennis weer op de woensdagochtend en zing bij Let it Go online. Als het weer mag in het eggie, zoveel leuker. In Februari zijn een groot deel van de Corona maatregelen opgeheven, jippie. Leon en Nicolette vertrekken naar Sri Lanka. Wij eten nog een heerlijke 4 gangenlunch met Guido & Hanny in Breda. Vieren Frenkies 2^e verjaardag met veel zonneschijn. Gaan samen met Lia & Remco naar Remastered in Rotterdam (echt een aanrader). En hebben vlak voor ons vertrek een high tea met ons gezin. Donderdag 7 april vliegen we weer naar Sicilië.

Op de Dutch Osprey zijn we alles in gereedheid aan het brengen voor vertrek naar Nederland van een aantal maanden. De kuiptent wordt erop gezet. Ik zorg dat alles weer fris en fruitig wordt achter gelaten en Cees zorgt voor de rest. Best nog wel een aardig klussie zo al met al. Zaterdag 23 oktober 2021 hebben we met wel 60 live-aboards een steiger bbq. Iedereen zorgt voor z’n eigen vlees plus drank en verder maak je iets om te delen. Een handig concept. De laatste dagen nog allerlei gezelligheid zoals koffie bij Toos en Rimmer met cannoli. Wederom jeu de boules met na afloop een borrel op de Dutch Osprey. We eten met wel 20 Nederlanders bij Calamanca en de dag erna voorlopig ons laatste etentje bij Brigitte en Rob op de Milky Way.

Donderdag 28 oktober vliegen we vanaf Catania airport naar Nederland. Gelukkig merken we niks van de overstromingen aldaar. Na 3,5 uur vertraging staat Niels klaar om ons van Schiphol op te halen. En dan is het alweer 14 november 2021. Wat vliegt de tijd met allemaal leuke dingen in de agenda. Vorige week een familie reünie en gisteren een high tea van Jolanda die 60 is geworden met een groot deel van ons woensdagmorgen tennisclubje. Gezellig en erg lekker. Dus voorlopig weer de laatste post. Tot 2022.

Daar is ie al bedoel ik eigenlijk. Onze kleinzoon Mees, geboren op woensdag 21 juli 2021. Zes weekjes te vroeg.  Vandaar dat we wat haast hebben om naar Porto te varen. Want daar willen we de boot achter laten om zo snel mogelijk naar Nederland te vliegen. Maar de marinero zegt bij aankomst dat we maar 1 nachtje kunnen blijven. Wat fijn dat de haven meester (dit keer een vrouw van onze leeftijd) ook net een kleinkind heeft gekregen. Dat schept een band denk ik want ze heeft het voor elkaar weten te krijgen dat we toch 12 dagen de boot achter kunnen laten. Zaterdag 24 juli, einde van de middag, vliegen we. Anneloes haalt ons op van Schiphol. We bewonderen de kleine man die eerst in de couveuse maar nu al in een warmtebedje ligt. Per dag maar 1 iemand op visite in het ziekenhuis. En verder zit de week vol met leuke bezoekjes. Frenkie kijken bij Peter en Anneloes. Bijkletsen met Titia. De nieuwe boot bewonderen van Lia en Remco.

Guido feliciteren en uit eten met Marjan en Bert. Bernadette en Hendrik op koffievisite. Eten bij zoon Leon en Nicolette. Beschuit met muisjes trakteren bij de tennis. Naar de dierentuin samen met Frenkie en Anneloes.

Tweelingzus Marieke komt langs en samen maken we een wandeling met zus Hetty. Ik kook voor de kersverse papa Niels en mama Doortje en gaan even bij Marjo en Steven langs. Cees vindt het trouwens heerlijk om weer achter de piano te kruipen. Vandaag ’t is 1 augustus een koffietje met Titia, een lunch samen met Peter, Frenkie en Anneloes. Naar Mees in het ziekenhuis, hoera hij is weer op zijn geboorte gewicht, en dan hup hup het vliegtuig in terug naar Porto.

We hebben onze 2^e vaccinatie. Afgelopen dagen op de boot zoveel mogelijk alles op orde gebracht voor vertrek. Tjonge jonge wat sjouw je toch altijd een hoop spullen aan boord. Maar beter mee dan om verlegen toch. En Cees heeft weer een nieuw speeltje gekocht n.l. een drone. Een kleintje wel eens waar maar hij is als een kind zo blij. Het is nog wel even een dingetje om op een wiebelend schip zonder kleerscheuren te landen met zo’n ding. Maar oefening baart kunst is toch de uitdrukking. Dat hopen we dan maar. Wat een heerlijkheid om weer op terrasjes e.d. te mogen zitten Dus eh wel heel veel foto’s van zussies, ex collega’s, vrienden en familie al etend of drinkend met elkaar of gewoon zomaar heerlijk op de boot of bij de tennis. En er mag weer life buiten worden gezongen met koor Let it Go, zoveel fijner dan Zoom.

Eigenlijk had ik het plan om met de kids a.s. zondag, ’t is Vaderdag ‘t ís Vaderdag ’t is Vaderdag die dag, nog even gezellig uit eten te gaan. Maar bij Cees begint het zo te kriebelen. Hij wil graag als cadeautje zo snel mogelijk vertrekken, dus kinders dat etentje houden jullie nog tegoed. Trouwens als oma is het toch even een dingetje om je kleinzoon zo’n lange tijd niet in het eggie te kunnen zien en zijn ontwikkeling life te volgen. Je bouwt toch een band op met zo’n manneke maar gelukkig is er facetime.