Na de ankerplek Morinj varen we verder in de baai van Kotor en liggen een aantal dagen aan de kademuur bij Risan. Leuk dat de kerkklok alhier net als een Comtoise klok een repeteer functie heeft. Bij elk uur slaat tie niet 1 keer het aantal slagen maar na een minuut nog een keer. Rob en Brigitte worden aangesproken door een Wannabee havenmeester. Of ze maar 59 euro havengeld willen betalen. Hij heeft geen legitimatie maar wel een soort van opschrijfboekje bij zich. Als ze mee willen lopen naar het havenkantoor druipt tie af. Op Navily staat ook dat je hier gratis kan liggen.

Bij een back to the basic mossel & oesterfarm eten de mannen oesters en daarna smikkelen we heerlijk van mosselen en garnalen. En we brengen met de bus een bezoek aan Perast. Vooral populair door de 2 kleine eilanden voor de kust. Ze willen ons een toertje per bootje er naar toe aansmeren maar we komen er zelf langs als we naar de stad Kotor varen. Dus helaas pindakaas.

En nu liggen we alweer een aantal dagen bij de stad Kotor. De oude stad Kotor is één van de best bewaarde Middeleeuwse steden van Europa. Wat een bijzondere vestigingsmuur met oude poorten, vele katten, wapperende was, souvenirwinkeltjes en vele terrassen. En wij genieten mee van al dit moois.

Donderdag 13 juni 2024, we zitten ‘Over de Oceaan‘ te kijken via Ziggo Go, gaat het ineens aardig waaien. Van bijna geen wind gaat het ineens naar windstoten van 58 kn wind ( komt overeen met  windkracht 11). Er is veel bliksemontlading op zee. Door deze onweersbui ontstaan sterke valwinden of downburst’s. In no time is het hier een heksenketel. Ons anker krabt, gaan effies onwijs schuin, zien geen hand voor ogen (het is inmiddels donker hier), rare hoge golven en de regen stort niet verticaal maar horizontaal langs ons heen. We zijn een speelbal geworden van de natuur, dood eng. Gelukkig raken we geen andere boten. Na zo’n 100 meter pakt het anker weer. We zijn inmiddels zeikkies nat. Na 35 minuten is de wind weer van het normale kaliber maar de regen blijft. Nu weer anker op om richting oude ankerplek te varen. Maar…. hellep de ankerketting is omwonden met een visnet. En die is groot kan ik je wel vertellen. Zo kan het anker niet opgehaald worden. Cees is zeker een uur bezig om de ankerketting  met een mes te ontdoen van het net. Jemig even later ook nog een stuk visnet in de schroef. Gelijk de motor uit. Het is inmiddels 23.30 uur dus dat zien we morgen wel weer. Pfff zo’n zwaar weer experience wil je niet al te vaak meemaken. Eerst een tukkie en dan de volgende dag om 5.30 uur staat Cees al klaar met zijn duikuitrusting om het euvel met de schroef te verhelpen. Hij doet ook nog her en der de nodige technische klussen, wat een topper die man van mij.

Vrijdag 31 mei vertrekken alle drie de boten naar de baai van Kotor. Vanuit Bar word het best wel een ‘barre’ tocht naar deze plek. Donkere wolken, wat regen en best wel hoge golven dus hotsie klotsie en hotsie kotsie. Dus even een afslank dagje zogezegd. We hebben ook ‘volle bepakking’ aan. De zeilbroeken en jassen zijn weer tevoorschijn gehaald. Een grauwe grijze dag maar na regen komt zonneschijn.

De baai van Kotor is zo groot. Ze bestaat uit 3 à 4 verschillende baaien. We hebben haar op verschillende plekken vanuit de ‘hoogte’ al mogen bewonderen toen we met ons huurbusje er langs reden. Nu varen we er zelf op zee niveau. Eerst voor anker bij Solila daarna bij de plaats Tivat. Super Yachts, het nieuwe St. Tropez is in de maak. En wat stralen de gebouwen en winkels er omheen een luxe uit. Mensen kijken vanaf een terras errug leuk, maar niks authentiek Montenegrijns. Ik krijg weer sup les van Rob en blijf zowaar op’t plankie staan. Okay okay  t’is windkracht 0 maar het is echt moeilijker dan je denkt. Je benen gaan een eigen leven lijden en trillen soms als een rietje. Maar oefening baart kunst.

Ondertussen zijn we weer een stuk verder gevaren en liggen nu bij Morinj voor anker. Omzoomd door hoge bergen. Allemachtig wat is’t hier overal prachtig en nog ozo groen. In het donker glinsteren de lichtjes je tegemoet. Inmiddels heeft de temperatuur de 30 graden aangetikt. Hoogste tijd om alle waterattributen tevoorschijn te halen. Niet bij ons maar wel bij de Norell en de Milky Way. Hi hi  we durven eindelijk bij deze temperaturen wel een zwemmetje te doen in het  best nog wel koude zee water. We lenen de kano en kanoën een riviertje op bij Morinj. Je kijkt tot op de bodem (zand, stenen en kleine plantjes) omzoomd door bomen en struiken met hoge bergen als achtergrond en de zon die schijnt levert het Idyllische plaatjes op.

De komende dagen is er onstabiel weer voorspeld met onweer in de avond. Niet fijn om te ankeren. Change of plans. Ons 4 daags schoolreisje start al op maandag 27 mei 2024. Omdat we met z’n 6-en zijn huren we een busje in Podgorica. Eerst lopend naar ’t station van Bar om van daaruit de trein te nemen naar het vliegveld in Podgorico. Daar staat onze huurwaggie klaar. Maar…shocking. We stappen uit op de goede plek maar…. in the middle of nowhere. Grote hilariteit, en nu? Via het spoor en langs een drukke snelweg lopen we met gevaar voor eigen leven naar het vliegveld. Weer wat later zitten we veilig en wel in een bus voor 9 personen. We kunnen zelfs stoelendans doen. Remco wordt tot chauffeur benoemd en gaat de wegen van Montenegro trotseren.

Onze eerste overnachting is in Podgorica. Leuk om de oudheid van dit stadje te verkennen. Mmm we hebben ons huiswerk niet helemaal goed gedaan want heel veel is in de 2^e wereldoorlog platgebombardeerd. Remco en Cees boffen echter want er zijn hier 2 mooie sigaren winkels. En een lokaal biertje is ook niet verkeerd. Wat dacht je trouwens van lokale Montenegrijnse gerechten hier, niet te versmaden. Cees koopt een fles rakija= een drankje gemaakt door distillatie van vergiste vruchten. Populair in de hele Balkan en niet te verwarren met de Turkse raki (anijssmaak).

Dag 2 van ons schoolreisje stopt in Zabljak op een hoogte van 1456 meter met in de verte sneeuwtoppen en in de winter een skigebied. We rijden zo’n 250 km, een hele zit maar met veel bergen, bergen en nog eens bergen. Bomen in verschillende tinten groen, mooie vergezichten, het Maraco Monastery, en hele diepe kloven met helemaal onder in de Maroco rivier en weer later de Tara River Canyon. We zijn in het Durmitor Nationaal Park beland.

Dag 3 eindigt in Kotor. Vandaag rijden we langs 2 hele mooie meren, steen groeven, gekapte bomen en natuurschoon. En nu zitten we in een hotel met zwembad en uitzicht over de baai van Kotor. Eens kijken of we hier ook met ons eigen bootje kunnen komen. We gaan het zien.  

    

Zullen we wel of niet vertrekken. Het is altijd een heel gepuzzel met al die weer-app’s die er zijn. We moeten 100 mijl varen en we willen zoveel mogelijk zeilen. Donderdag 23 mei lijkt de wind ons redelijk gunstig gezind en gooien we de trossen los. Op naar Montenegro samen met zeilboot Norell en Milky Way die vanaf een andere plaats vanuit Italië vertrekt. Overdag is’t heerlijk zeilen maar laat in de avond kakt de wind in en mag de motor aan. Fijn dat het volle maan is die ons ’s nachts vergezelt. We gaan van de EU naar een ander deel van Europa. Vroeg in de ochtend zien we hoge bergen opdoemen en een zonnetje die onder de wolken door zich probeert te laten zien. Het gele vlaggetje is gehesen, dat betekent wij willen graag inklaren in jullie land.

Op naar de Port Police, Customs en Immigration in Bar om ons in te klaren. Dat moet wel in stijl want korte broeken worden niet getolereerd. Als je daar staat te wachten en je fluit een deuntje (doet Cees wel vaker) word tie op zijn vingers getikt. En dan op naar de Marina. Het gastenvlaggetje van Montenegro wordt gehesen. En weer wat later liggen alle drie de Nederlandse boten aan een betonnen steiger met uitzicht op hele hoge donkere bergen. Montenegro doet zijn naam eer aan. We vieren de verjaardag van Lia. Hebben palaver op de Dutch Osprey. Maken een wandeling en bbq-en maar dan anders op de Milky Way want het is  regenachtig en er zit onweer in de lucht.