Eerst liggen we een week voor anker in de Palmeira baai op Sal. Zodra we naar de kant gaan met onze dinghy staan hulpvaardige Kaapverdiaanse jongens (tussen de 6 à 11 jaar) klaar om je lijntje aan te pakken, vast te maken aan een boom en het afval voor je weg te brengen. Het is dus handig om wat escudo’s in je zak te hebben om die aan ze te kunnen geven. Ze hebben drommels goed door welk bootje bij welke persoon hoort. Zodra je terug komt lopen maken ze alvast je lijn los. In Palmeira zien een aantal huizen er redelijk uit van buiten maar er zitten ook heel wat opknappertjes tussen. Er zijn huizen met stromend water maar zeker de helft van de bevolking haalt zijn water in grote jerrycans bij een tappunt.
Vorige week was er praktisch geen verse groente en fruit in de winkeltjes te koop. Zaterdag is er hier in de haven een containerschip aangekomen en op het gemakkie uitgeladen. Alle winkels zijn weer voor een tijdje bevoorraad. Kool ligt in stukken gesneden en wordt per ¼ de deel verkocht. Zo ook met paprika’s. Wat een walhalla aan groente en fruit hebben wij dan in Nederland. Ook de vlees voorraad is zeer zeer beperkt. Bij de kassa liggen geopende pakjes sigaretten. Ze worden per stuk verkocht. Vis daar en tegen wordt elke dag gevangen en is dus volop verkrijgbaar. Verser kun je het niet hebben mmm smullen geblazen. Maandag 16 november ga ik samen met Perry en Arnold met een plaatselijk busje een dorpje verder n.l. Espargos. Wat leuk dat ook hier vrouwen met hun handelswaar op hun hoofd rondlopen. Vaak in een teil of platte mand. Een mooie kaarsrechte houding hebben ze. Maar ze zitten ook gewoon ergens op straat met hun uitgestalde handelswaar.
We zeilen een nachtje door naar het eiland Sao Nicolau. Bij Porto Tarrafal gaan we voor anker. Tjonge wat een bedrijvigheid als er een vissersboot binnenkomt. Maar we gaan snel terug naar de boot want het waait hier behoorlijk vooral die valwinden maken het niet echt prettig. Zaterdag 21 november zeilen we naar het Eiland Sao Vincente. Maar we houden het niet droog onderweg, er komen aardig wat zeetje
s over. En ook over ons. Errug lekker zo’n zoute douche. En nu liggen we dus in de haven bij Mindelo. In afwachting van Titia, Jan Bert, Marjan en de neven Lourens en Rutger.
.