Categorie: Kaapverdië

Bye bye Mindelo hello Barbados

Peter van de Helena biedt aan om nog eens alle verstaging na te lopen, echt super. Hij heeft daar veel ervaring mee, nou dat merken we als we hem de mast in hijsen. Tjonge het lijkt net een acrobaat in de trapeze zo behendig gaat het. Gelukkig wordt er niets geconstateerd, kijk dat geeft de burger moed. Cees loopt het roer na en de motor en generator worden weer van nieuwe olie voorzien. Er wordt weer gepoetst en vers voedsel ingeslagen. Maar eerst staat er nog een leuk uitje op het programma. Zaterdag 19 december maken we met z’n tienen een rondrit over het eiland Sao Vincente in de rode truck van Wilson. Het wordt een zeer gezellig dagje zo met elkaar.


DSC_0792.JPGDSC_0779.JPGDSC_0775.JPGDSC_0769.JPGDSC_0764.JPGDSC_0751.JPG

Ja, wat gaan wij doen? De Helena en de Jonas vieren kerst hier in Mindelo. De andere gaan ook vertrekken. Na veel wikken en wegen is ons plan om maandag 21 december 2015 richting Barbados of Union Island te zeilen. We vieren kerst op de oceaan, wel heel speciaal toch. En we zeilen door 3 tijdszones dus wanneer is het voor ons nu precies nieuw jaar? Als afsluiting van de gezellige tijd hier in Mindelo een heerlijk diner in restaurant Taverna, een echte aanrader. Lieve allemaal een dikke knuffel van ons, iedereen fijne feestdagen en een gezond en veelbelovend 2016. Bom dia, tot in de Caribe, zo’n 2100 mijl te gaan.


DSC_0848.JPGDSC_0832.JPGDSC_0810.JPGDSC_0804.JPGDSC_0803.JPGDSC_0801.JPG

Relax vooral relax

En daar zitten we dan weer met z’n tweetjes. Lourens en Rutger zijn zondag van boord gegaan richting Nederland. Boys, thanks voor jullie ondersteuning en gezelligheid. Het is maandag 14 december 2015, wij liggen hier precies een week en elke dag beloven ze (monteurs) langs te komen. Relax relax je mobiel is belangrijk en verder rustig aan en je vooral niet druk maken, dan komt het vanzelf…..goed. Alleen als er iets gemaakt moet worden hoop je toch op wat meer actie. Maar dan zien we jawel 2 Kaapverdianen verschijnen, kijk daar zijn we blij mee. Ze nemen de kapotte stag mee en ’s middags zit de nieuwe er al weer op. En zo gaan ze verder met de verstaging.


DSC_0707.JPGDSC_0639.JPGDSC_0630.JPGDSC_0624.JPGDSC_0616.JPGDSC_0601.JPG

We zijn weer voorzichtig bezig met plannen maken. Vertrekken we voor de kerst of er na. En waar gaan we heen wordt het Suriname of … Barbados. Inmiddels zijn er meer Nederlandse zeilboten neergestreken dus weer gezelligheid bij de Floatingbar. Zeilboot de Hullu Poro van Lia en Remco, de Helena van Ria en Peter, de Jonas van Hanny en Jakob en de Long John Silver met Manon en Stef aan boord. En het blijft een vreemde gewaarwording kerstversiering bij deze temperaturen. Voor’t eerst niet thuis met kerst, dat voelt best vreemd.


DSC_0743.JPGDSC_0733.JPGDSC_0727.JPGDSC_0717.JPGDSC_0711.JPGDSC_0710.JPG

Na acht dagen terug bij af

Deze post niet lezen voor mensen onder de 18 en met een zwak hart. Maandag 30 november worden we uitgezwaaid. We zitten vol water, diesel, foerage en we hebben er zin an. Om de beurt sturen we een uurtje om erin te komen. Er staat een hobbelig zeetje maar de bemanning houdt zich uitstekend, wie weet dankzij de zeeziekte pleisters. De 2de dag horen we allemaal een harde boing die we niet kunnen thuisbrengen maar wanneer het licht is ziet Cees dat 1 van de verstagingen aan flarden is. Getsie daar zijn we niet blij mee. Cees doet een noodreparatie en we kunnen door.


DSC_0507.JPGDSC_0470.JPGDSC_0464.JPGDSC_0454.JPGDSC_0448.JPGDSC_0440.JPG

Maar het noodlot slaat verder toe. Op dag vier breekt er nog een stag. Nu hoog in de mast. Met vereende krachten hijsen we Cees op een zwaar rollend schip de mast in. Hij inspecteert en repareert. Dit lukt maar gedeeltelijk. Door de aardige deining heen en weer bestaat de kans dat de mast breekt. We kunnen geen zeil meer voeren, te riskant. Lourens en Rutger hebben hun hoop nog gevestigd op de wegenwacht te water, jammer we zijn op ons zelf aangewezen. Cees belt de Nederlandse kustwacht. We hebben de keuze uit 2 opties. Doorgaan naar Suriname zonder zeil maar op de motor, maar dan komen we 700 mijl diesel te kort of terug pal tegen de wind in ( 15 à22 knopen wind) zo’n 400 mijl terug naar Mindelo.


DSC_0498.JPGDSC_0488.JPGDSC_0474.JPG

We kiezen voor de laatste optie al is het wel een hele zure appel waar we doorheen moeten bijten. Het toilet bezoek is trouwens een hele uitdaging en ons uitje van de dag. Je kunt je nauwelijks staande houden maar zowel Rutger als Lourens hebben hun navigatie diploma op de wc gehaald. We hebben trouwens allerlei gratis attracties aan boord zoals: golfsurfen, een glijbaan, fitness en kracht training om je staande te houden. Jongleren met borden eten en drinken en met kunst en vliegwerk maak ik het avond eten.


DSC_0567.JPGDSC_0538.JPGDSC_0535.JPGDSC_0516.JPGDSC_0500.JPGDSC_0495.JPG

Omdat we door de hoge golven minder snelheid maken dan gepland wordt het nog spannend of we genoeg diesel hebben om naar Sao Vincente te motoren. We hebben 900 liter aan boord. Meestal doen we daar 2 jaar mee. Nu verbruiken we dat in 4 dagen, een record. Een ander record zijn de zeetjes die we over krijgen. Wat een zoute bedoeling. Lourens krijgt zomaar een zoute douche over zich heen terwijl hij slaapt via de luchthapper, brrr echt niet fijn. Gelukkig heeft Sinterklaas ons niet vergeten op 5 december. Marga, Peter, Clio en Nicolette jullie mogen trots zijn op jullie mannen. Lieve crew we hadden het graag anders gezien maar als bemanning verdienen Lourens en Rutger een 10. Hoe nu verder. Nog geen idee.


DSC_0589.JPGDSC_0585.JPGDSC_0579.JPGDSC_0576.JPGDSC_0564.JPGDSC_0549.JPG

Ze zijn onderweg (gastpost door Titia en Marjan)

30 november om 11.45 uur: de Beau vertrekt vanuit de haven van Mindelo, op het Kaapverdische eiland Sao Vicente. Bestemming is Domburg in Suriname. Daar hopen de schipper, de eerste stuurman/kok en de twee dekzwabbers over een dag of 18, 19 aan te komen. De spanning aan boord is voelbaar. Hier is jaren naar toegeleefd. En dan is het moment daar. Zelfs het comité van uitgeleide voelt de opwinding. Met twee – schone – vaatdoeken wuiven ze de avonturiers uit. Er wordt zelfs een traantje weggepinkt.
Het schip is tiptop in orde (tot het laatste boutje en moertje toe) volgeladen met eten en drinken: 30 pakken cruesli, liters houdbare yoghurt (tot juli volgend jaar), 80 biertjes, sinaasappelen, appels en bananen, 8 rookworsten, zuurkool in blik, varkenslapjes in jachtsaus. Een culinaire oversteek – dat is zeker. Cees ziet het liefste dat Anneke de hele oversteek in de kombuis bezig is, maar dat is teveel gevergd. Er zullen dagen zijn dat hij zich tevreden moet stellen met heet water op een zakje noodles (laat dat nu zijn lievelingsgerecht zijn). De eerste avond – zo weten we – staat een feestmaal op het menu: varkenshaas, krieltjes en gemengde groenten.

De dekzwabbers Rutger en Lourens hoeven sinds gisteren geen oom en tante meer te zeggen tegen de schipper en eerste stuurman. Oom Cees – manager in hart en nieren – heeft voor de twee neven een mooi carrièrepad voor ogen: in de komende weken kunnen ze zich opwerken tot tweede stuurman die de kaarten mogen bijwerken.

De Beau is al niet meer dan een witte stip als we teruglopen naar de kade. Behouden vaart!

 

We zijn compleet

We liggen in de haven maar wat gaan we te keer. Als je over de steiger loopt waggel je van de ene naar de andere kant, net of je dronken bent. Het waait deze week behoorlijk. Mindelo is de op één na grootste stad van de Kaap Verden. Niet bijzonder maar wel met Portugese invloeden en welvarender. Maar we zien hier meer bedelaars dan we tot nu toe gezien hebben. De opdringerige souvenirs verkopers die op straat hun waar willen verkopen zijn geen Kaapverdianen maar mensen uit Senegal. Ze spreken vaak goed Engels.


DSC_0414.JPGDSC_0218.JPGDSC_0153.JPG

En dan gaat 25 november 2015 op Cees zijn verjaardag, de telefoon. Het is Titia “we zijn er hoor waar liggen jullie”. We lopen toevallig bij de ingang van de betonnen steiger. Ik kijk achterom en zie 4 personen met koffer de weg oversteken. Joepie daar zijn ze. Niet eerst naar hun appartement want de taxi zakt bijna door zijn hoeven. Dus de rest per benenwagen afgelegd. Tapas hapjes op de Beau en dan iedereen zijn mandje in. De volgende dag treffen we elkaar bij het appartementen complex Copacabana. Een mieters plekje met een mieters uitzicht over het strand. Goed geregeld door reisbureau `Ada en Maria`. We nemen een duik in het heldere blauwe water en moeten nog even wennen aan de behoorlijke branding die er staat.


DSC_0226.JPGDSC_0219.JPGDSC_0211.JPG

De volgende dag met de ferry naar het eiland Santo Antao. Een super attente jonge Kaapverdiaan chauffeurt ons met zijn busje over het noord/oostelijke deel van het eiland. Wow, hoe hoger we komen hoe mooier, een paradijselijke omgeving. Je moet 3 eilanden van Kaapverdië aan doen dat geeft een goed beeld, klopt als een bus.


DSC_0362.JPGDSC_0348.JPGDSC_0344.JPGDSC_0320.JPGDSC_0315.JPGDSC_0260.JPGDSC_0257.JPGDSC_0240.JPGDSC_0239.JPG

En dan weer 2 dagen later staan Lourens en Rutger op onze steiger. We zijn er hoor, yes de bemanning is compleet. Zaterdag staat in het teken van de vers bevoorrading, de laatste klusjes en Cees geeft een familarisatietoer aan Lourens en Rutger. Ze maken kennis met andere bootjes mensen tijdens de borrel bij de Floatingbar. Ja ja, maandag 30 november 2015 gaat het gebeuren, de dag van vertrek naar…..Suriname. Het comité van uitgeleide (Marjan, Titia, Bert en Jan) zwaaien ons uit, op naar de Caribe.


DSC_0325.JPGDSC_0377.JPGDSC_0426.JPGDSC_0411.JPGDSC_0403.JPGDSC_0385.JPG

Highslide for Wordpress Plugin