Categorie: Italië

Nieuwe accu’s, veel wind en heerlijke etentjes

Op zondag 14 april 2024 klinkt rond 2.45 uur ons wekkertje. Dus vroeg uit de veren voor de taxi die ons op dit tijdstip zonder file naar Schiphol rijdt. Op naar Catania. Daarna 2 uur in de bus naar Ragusa. (Oeps zitten we bijna in de verkeerde). Zondags rijden er geen bussen van Ragusa naar Marina di Ragusa dus vanaf daar met de taxi naar de haven. Rond 13.30 uur stappen we op de Dutch Osprey. Ze ligt er goed bij alleen wel met een laag Saharazand. Fijn dat we s ‘avonds aan kunnen schuiven bij Petra en Mike van zeilboot de Waaibaai die voor ons een heerlijke maaltijd koken. Twee dagen later koken we weer niet zelf maar laten ons verwennen door de koks van Mercato del Porto, een aanrader.

Cees heeft via zijn boat-automation al gezien dat de accu’s er de brui aan hebben gegeven. Dus het eerste actiepunt op onze to-do lijst is nieuwe accu’s regelen. Woensdag 17 april worden 6 nieuwe accu’s en 1 nieuwe start accu geleverd. Da’s snel, ’t lijkt overtoom wel. Met een soort van hijs installatie hijsen we de oude accu’s door het raam van de achterhut naar buiten en dan naar de kant. Fijn dat Mike de helpende hand biedt bij het aan boord brengen van de nieuwe en fotograaf is.

Het waait hier ondertussen als de pieten. De lijnen kraken en piepen dat het een lieve lust is. We gaan aardig heen en weer. Gelukkig doen de veren aan de lijnen goed hun werk. Toos en Rimmer hebben vanuit Nederland spullen voor ons meegenomen. Zo lief. Het volgende punt van ons to -do lijstje is een lekkende kraan vervangen en een nieuw waterfilter. Fijn dat we vrijdag mee mogen rijden met Toos en Rimmer. Zij hebben toevallig ook een kraan nodig. Op naar de Tecnomat. Een look-a-like van de Gamma. Ik scoor samen met Toos weer hele andere dingen maar dan in een soort van Blokker. Roy en Jessica wonen daar in de buurt en we zijn uitgenodigd voor een warme lunch. Vorig jaar voor’t eerst met ze kennisgemaakt bij het olijvenplukken. Het wordt een hartelijk weerzien.

En wat is er weer veel gedaan daar op Villa Volpe. Het mozaïek bij de ingang is helemaal af. Er is een kruiden tuin op stahoogte aangelegd en op weer een andere plek voor groente. Het zwembad is bijna in gebruik en er staan niet alleen olijfbomen in bloei maar we zien nu ook citroen-, amandel-, granaatappel-, mandarijn-, vijgen-, abrikozen- en peren bomen. De keuze is reuze. We eten er weer heerlijk om voldaan met z’n viertjes weer bootwaarts te keren.   

Socializen rondom de boot

Naast onze schoonmaak klussen is er ook nog genoeg tijd voor ‘leuke’ dingen. We ontmoeten de bemanning van zeilboot Waaibaai, Petra en Mike. Heerlijk om in de kuip kennis te maken en verhalen uit te wisselen. Het is immers nog steeds fantastisch weer zo rond de 25 à 29 graden, niet te geloven. We hebben zondag ochtend koffie met Toos en Rimmer, eten met z’n 6-en pizza buiten de deur. De dag erna komen Lia en Remco pasta Carbonara eten aan boord. Tijdens een strandwandeling zien we een kunstenaar een heus zandkasteel creëren. Knap als je zoiets kunt.

Wederom gaan we naar Ragusa Ibla, maar nu met de bus samen met Lia en Remco. We lopen trappetjes op nog hoger en hoger. Hebben een super uitzicht over Ragusa Ibla met de toren die ik graag wil zien en slenteren langs overdadig versierde barokke balkonnetjes naar het grote plein. In één van de winkels hebben ze een wel heel speciale jurk, gemaakt van pasta, een kunstwerkje op zich.

We zien granaat appels liggen die ze vers voor je kunnen persen. Nou doet u er maar 4. Dat willen we wel eens proberen zo’n mooi donkerrood sapje. Maar onze bekkies trekken er van samen en het voelt stroef in de mond. Heel bijzonder dit. Lia googelt nog even om te kijken hoe gezond dit sapje wel niet is. Nou op sommige sites is granaatappelsap je van het en op andere sites juist weer niet. Er zitten veel toegevoegde suikers in en vanwege de aanwezige antioxidanten moet het helpen tegen bepaalde kwalen en ziekten maar dat is onvoldoende bewezen. De 3 gangen lunch bij I Banchi is lekker. Alles gelijktijdig opgediend maar dat mag de pret niet drukken.  

Valle dei Templi, sterrentent en de replica Nao Victoria

Galtjo en Annette hebben een auto tot hun beschikking. Dus gaan we weer even de toerist uithangen. Op naar Agrigento toch nog meer dan 2 uur rijden. Galtjo heeft zich helemaal aangepast aan de Italiaanse rijstijl. Lekker doorkarren, niet aarzelen en gaan met die banaan. Het weer is ook nog steeds fantastisch dus voor Annette en mijn persoontje is het rokjes dag vandaag. Nou ja van het  langere soort dan. Onderweg lijkt het wel of we door het Westland rijden. Kassen en nog eens kassen van landbouwplastic opgebouwd. Fraaie en van die vervallen exemplaren. La Valle dei Templi= vallei van de tempels is het grootste park buiten Griekenland met overblijfselen uit de Griekse oudheid. Het meest intact is de Concordia die dateert uit 430 voor Chr. Allemachtig zo prachtig.

De dag erna brengen we een bezoek aan Ragusa Ibla. Vandaag geen rokjes- maar hoedjesdag, het lijkt wel Prinsjesdag. Daar worden we getrakteerd door Galtjo en Annette en eten de sterren van de hemel bij restaurant Ciccio Sultano Duomo met een 8 gangen diner. Verkukkuluk en super mooi opgediend. Uitbuiken doen we op de boot en een spelletje yahtzee.

In onze haven is de replica Nao Victoria ( 1519) neergestreken. Dit is het eerste schip wat in die tijd een ontdekkingsreis om de wereld heeft gemaakt. Uiteraard een bezoekje waard. Nog een capootje  en een echte Siciliaanse cannoli en dan zwaaien we woensdag middag 11 oktober 2023 Annette en Galtjo weer uit die hun toch verder gaan vervolgen op dit mooie eiland.  

  

Onze winterhaven in Marina di Ragusa

We komen steeds dichter bij ons plekje waar we de boot voor de winter achter gaan laten n.l. Marina di Ragusa. Aan de zuid/oost kant van Sicilië. Maar eerst gooien we nog ons ankertje uit bij Sciacca . Jeetje ineens uit het niks een hele invasie vliegen. Zowel buiten maar ook binnen in de boot, echt niet normaal. Gelukkig hebben ze er op de Norell ook enorme last van. Ik dacht al, oeps dit proper jetje heeft iets niet goed schoongemaakt. Jammer dat we niet zo’n ouderwetse vliegen strip aan boord hebben die  zou helemaal vol zitten. Met z’n viertjes gaan we met de dinghy naar de kant. Het is nog even goed uit kijken want her en der liggen er rotsjes onder water en daar wil je uiteraard niet tegen aan komen. Heel veel trappetjes op en trappetjes af in dit oude deel van de stad.

Ons volgende ankerplek is bij Licata. Wat een wind en golven. Maar Lia heeft ons lekker gemaakt voor homemade boterkoek. En eh we lusten wel een stukkie. Dus laten we onze dinghy zakken en trotseren de golven. Zaterdag 30 september varen we de haven van MdR binnen. ’s Avonds worden we gelijk uitgenodigd door Toos en Rimmer om nasi te eten en gezellig bij te kletsen. En verder tot nu toe nog weinig Nederlanders hier. Wel jammer. Het is nu de 3e keer dat we in deze haven onze boot achter  gaan  laten. In 2011, 2021 en nu weer.

De nodige klussen om de boot winterklaar te maken maar ook gezelligheid. Broer Galtjo met Annette, die al een week op Sicilië rondtoeren, komen een paar nachtjes op de boot slapen. Zo gezellig. Kunnen ze een beetje ervaren hoe ons bootleventje is. We eten osso buco aan boord. Wat een joekel van een stuk kalfsschenkel. We hebben zondagochtend koffie op ons bootje, uiteraard met cannoli en ander lekkers en we gaan naar de steiger bbq waar iedereen wat meeneemt om te delen. Wat een lekkers allemaal.   

      

Van Sardinië naar Sicilië. Mazara del Vallo

Gelijktijdig gooien we, de Norell en Dutch Osprey, de trossen los in Cagliari, op naar Sicilië. Twee dagen en een nachtje door met alleen maar zee om ons heen. Eerste dag aan de wind maar tegen de avond valt de wind wat weg en wordt het ook een stuk op de motor. Er staan best hoge golven en dat wordt de dag erop nog meer. In de ochtend gaat de Dutch Osprey in de “melkmeisjes” stand en waaien we zo, nou ja zo, naar Mazara del Vallo bij windkracht 5 à 6 en soms 7. In een zeer goed beschutte baai gaan we ten anker. Op Navily hebben we gelezen dat er een dinghy gestolen is dus zijn we extra alert als we de volgende dag naar de kant gaan. Alles goed op slot en achter slot en grendel.

Er is een hardloop wedstrijd dus heel wat reuring. We belanden in de Arabische wijk (Tunesische inwoners) met een labyrint van straatjes. Best wel armoedig maar verrassend opgeleukt met keramieken vazen, tegeltjes en kleurrijke afbeeldingen op rolluiken. Remco en Cees lopen al pratend door deze wijk. Maar Lia en ik kijken onze ogen uit, en hebben het ozo druk om alle “kunst” van lokale kunstenaars op de kiek vast te leggen.

Op sommige plekken schalt de Arabische muziek je tegemoet. En dan is het toch de hoogste tijd voor koffie met iets lekkers. Voor sommigen ietwat aan de late kant, maar ja, Ann is van de drie R-en met name van de regelmaat. Vanaf het terras zien we ook nog een soort van rally met oude ´Fiatjes´ voorbij komen, leuk leuk.  

     

Highslide for Wordpress Plugin