Het weer is omgeslagen. Terwijl donkere wolken dreigend om Sicilië hangen gaan we eerst een nachtje voor anker bij Cefalù. Omdat het weer wat onstabiel is besluiten we toch maar het haventje in te gaan, anders is Cees toch niet gerust als we het stadje ingaan. De dag begint allesbehalve rustig. Hellep bij het afmeren blijkt één van de mooring lijnen om het roer te zitten. Cees mag de boel redden en neemt een duik in’t water. Gelukkig is het probleem snel gefikst. De golven rollen ook hier lekker naar binnen en we gaan ook hier behoorlijk heen en weer. De springveren zijn hard nodig. Zelfs de zalingen van verschillende boten komen tegen elkaar. Op deze dansende steiger een déjà vu. Net als in Mindelo (Kaap Verden) 10 jaar geleden moet je uitkijken dat je niet omver kukelt. Heel chique worden we met een golfkarretje in Celfalù afgezet.

Eenmaal aan land blijkt Cefalù een mierennest van toeristen. De immense Normandische kathedraal kun je niet missen, een middeleeuwse kolos (begonnen in 1131) die al vanaf zee indruk maakt met haar vierkante torens. Cefalù dankt haar naam, ‘hoofd’ of ‘hoed’, aan de markante rots La Rocca (268 m) die als een kroon boven de stad uittorent.

Na een overheerlijk lunch bij Le Terme in een eeuwen oud pand met zeezicht verkennen we het stadje verder al lopen over authentieke straatsteentje. We zien veel souvenirs winkeltjes en bezoeken Lavatoio Medieval. Een openbare15e-eeuwse wasserij waar het water nog stroomt uit gietijzeren leeuwenkoppen. Gebouwd  over de rivier de Cefalino. We lopen door Porto Pescara en dan ineens een hoosbui. Jeetje binnen 5 minuten staan hier de straatjes blank en heb je letterlijk natte voeten. Gelukkig zijn we net op tijd terug met een vers broodje, voordat de volgende plensbui met onweer losbarst.

Rond 8.00 uur in de morgen horen we donderdag 18 september al activiteiten rond en bij de kraan die onze Dutch Osprey weer te water gaat laten. Ze straalt en ziet er glimmend uit, van de gepoetste messing rand tot het diep donkerblauwe onderwaterschip. De antifouling is aangebracht en de boot is tot in de puntjes verzorgd. Na wat onderhoud, waaronder het vervangen van een afsluiter en een flinke poetsbeurt, zijn we weer klaar om te varen. Onze eerste zeildag is meteen een vuurdoop. De zee is ruw, met flinke golven en een sterke wind die hard haar best doet. We kiezen voor ankerplek Timpane maar de boot ligt er onrustig bij. Helaas, de wind en de golven werken niet samen en daardoor worden we flink heen en weer geschommeld. Gelukkig maken de indrukwekkende, ruige rotsformaties en een mooie zonsondergang veel goed.  

De reis gaat verder langs de schitterende noordkust van Sicilië, op weg naar Terrasini, vlak bij het vliegveld van Palermo. Wat een verrassend leuke plek. Terrasini is gebouwd op kliffen met een prachtig wandelpad eromheen. Vanaf het pad zien we onze Dutch Osprey fotogeniek in de verte liggen.

Vervolgens zetten we koers naar ons volgende ankerplekje, Baia di Mondello. De omgeving is wederom adembenemend met hoge bergen. ’s Nachts liggen we met een stuk of zes boten rustig voor anker, maar op een zonovergoten zondag verandert de baai in een waar bootjes-paradijs. Vanaf 10.00 uur is het een invasie van wel meer dan 100 bootjes, de place-to-be voor eigenaren uit Palermo en omgeving. We kijken onze ogen uit. Het zeewater is kraakhelder en heerlijk van temperatuur, dus iedereen duikt het water in. Een tochtje met onze dinghy langs de kust is ook zeker de moeite waard. Via Termini Imerese waar de Bayesian zonder mast met heel veel modder op de kant ligt (Vorig jaar in augustus gezonken in de buurt van Palermo) vervolgen we onze zeiltocht naar Cefalù.

Het is echt geen straf om op de kant te staan bij Drepanum Trapani Nautico. We staan met onze boot op een stevige betonnen ondergrond en hebben de luxe van douche en toilet binnen handbereik. Ze komen hun afspraken op tijd na en er is een MD-super en bakker in de buurt. We hebben een wasmachine aan boord maar als we op de kant staan kunnen we die niet gebruiken. De waszak puilt uit. Gelukkig is er een wasserette om de hoek. Binnen 40 minuten lopen we terug met frisse was die door de wind zo droog wappert. En de koelkast?  Ook die werkt niet als we hoog en droog staan. Dus vullen we een teil met ijs dat we zelf uit een grote bak in de haven mogen scheppen, waardoor onze etenswaren en drankjes enigszins koel blijven. Zaterdag lopen we einde van de middag naar de ruïnes van Tonnara Tipa een voormalige tonijnfabriek, al jaren verlaten.

Op de terugweg trakteren we onszelf op een heerlijke pizza. Via een winkelstraat met mooie winkels lopen we terug naar de boot. Cees wil wel een parfummetje kopen. Laten we nu net langs een parfumerie lopen. Cees loopt nietsvermoedend naar binnen langs een mevrouw die de eigenaresse blijkt te zijn, en net de winkel wil afsluiten. Met de sleutels al in haar hand helpt ze ons snel aan het perfecte geurtje. Op zondagmiddag duiken we in de wonderlijke wereld van Museum Optical Illussions. Onze ogen en hersenen worden op een speelse en fascinerende manier voor de gek gehouden. Echt een aanradertje.

Verder verkennen we Trapani op ons gemakkie, dwalend door leuke straatjes met wapperende was of schaduwdoeken en de bezienswaardigheden die hier zijn. In één van de kerken raakt Cees  in een soort van gesprekje met een organiste (google translate). Speciaal voor Cees galmt even later Bach door de kerk.

We zeilen verder naar Marsala en gaan daar voor anker. Het westelijkste puntje van het eiland Sicilië. De zoute zeelucht maakt ’s nachts plaats voor een onwelkome stank van riool, stinkie stinkie. Met bootje gaan we naar de kant. Bij een betonnen muur laten we onze trouwe dinghy achter. We lopen door de antico Mercato en scoren uiteraard een fles Marsala. Bij een keurslager kopen we ultradunne kalfslapjes voor de Saltimbocca.

Maar hoe we ook genieten een ondefinieerbaar schurend geluid, wanneer de motor loopt, blijft aan ons knagen. Waar komt het vandaan. Is het de schroef? Terug aan boord trekt Cees gelijk zijn duikspullen aan om  de schroef te inspecteren en schoon te maken. Op naar de Egadische eilanden. Er zijn er 3. Bij Isola di Favignana willen  we bij het plaatsje voor anker. Maar het anker houdt niet dus wegwezen hier. Op naar Trapani met dat geluid nog steeds als ongewenste gast.

We besluiten bootservice Trapani te raadplegen. Jachthaven Drepanum Trapani Nautico. Het zou het taatslager van de Aguadrive kunnen zijn? Cees spuit hem in met WD40 en vet. We kunnen de volgende dag ,op onze 43ste trouwdag, al terecht. Twee monteurs komen aan boord en duiken de machineruimte in. ’s Middags maken we een proefvaart. En vreemd genoeg? Niets. Geen enkel ‘ander’ geluid. Omdat de boot toch al in de jachthaven ligt en we aan boord mogen blijven, gaat de boot een weekje uit het water voor een knip-, scheer- en poetsbeurt.  

Nu staan we dus hoog en droog. Niet met een laddertje omhoog maar met jawel een heuse look-a- like vliegtuigtrap, wat een luxe. Met wat verfspatjes hier en daar ach wat geeft’t. In de kampeermodus dus. Vrijdag 12 september vieren we onze trouwdag alsnog met een late lunch bij Ostria Il Moro. De chef trakteert ons op fantasierijke en smaakvolle gerechtjes. Een absolute aanrader. Met volle buikjes lopen we weer bootwaards.  

Zaterdag 30 augustus 2025 draaien we de sleutel om en rijden via Mulhouse (Frankrijk) naar het zuiden. Op’t laatst is het nog even zoeken naar een benzine station maar 3 maal is scheepsrecht. Een prima autorit. ’s Avonds genieten we van een all- you- can- eat festijn in de buurt, waar we ons tegoed doen aan sushi, krab, coquilles en gemarineerde garnalen. En toetjes te kust en te keur. De volgende dag rijden we door het adembenemende, groene Zwitserland. Hoewel er af en toe files en wegafsluitingen zijn, hebben we in het weekend geluk: geen vrachtwagens te bekennen. Eenmaal in de Gotthardtunnel slaat de hitte toe; 39 graden. Je zal er maar met je cabrio doorheen rijden. Ons speciale kastje gekocht bij de ANWB is ideaal. We kunnen bij de poortjes van de tolwegen zo doorrijden. Rond 20.00 uur rijden we in Genua ( Genova in’t Italiaans) de reusachtige veerboot op, 218 meter lang en 29,6 meter breed. Vanaf het negende dek zien we de loods van boord gaan, waarna we de open zee op varen. Met een snelheid van 24 knopen brengt de GNV Polaris ons in zo’n 20 uur naar Palermo.

Aangekomen in het bruisende Palermo is de chaotische verkeersdrukte een flinke uitdaging! Het lijkt wel een race, met auto’s die ons van links en rechts willen inhalen. Rond 21.30 uur komen we aan bij onze boot in Marina di Ragusa. Onze auto krijgt nog een VIP-behandeling bij een ‘hand’ wasstraat en wordt daarna voorzien van een jasje. We zien Toos en Rimmer weer en eten gezellig op de Pippin bij Petra en Michiel. Het plan: de komende tijd een rondje Sicilië zeilen.

Donderdag 4 september 2025  is het zover we hijsen de zeilen en vertrekken. Onze eerste stop is een rustige ankerplek bij porto Empedolce. Daarna volgen 2 heerlijke zeildagen. Eerst naar Sciacca een charmant vissersstadje met heel veel trappetjes die we op en af gaan. Veel voorzien met prachtige keramieken tegeltjes. In Mazara del Vallo worden we ’s avonds tot in de vroege morgen getrakteerd op keiharde muziek in stereo. Onze arme oren hebben het geweten.