Tussen Gouviá en Krofoe-stad ligt een grote Lidl die we aan doen om weer even wat etenswaren in te slaan. Dinsdag 29 mei 2012 gaan we voor anker bij de Oude Vesting van Korfoe-stad, de hoofdstad van het eiland. Het is altijd weer leuk om uit te puzzelen waar je nu weer je dinghy veilig achter kan laten en aan land kan. Dit keer varen we ,op aanraden van de Wing IV, tussen twee hoge wallen, een klein kanaaltje in. Je zou denken dat dit vroeger een soort “slotgracht” is geweest. Er liggen hier veel bootjes van ‘locals’ en langs de stadswal zijn zeer armoedige huisjes opgetrokken. In Korfoe-stad zie je Italiaanse, Franse en Engelse bouwstijlen door elkaar.
In het oude gedeelte zie je op één vierkante kilometer zoveel mogelijk souvernirswinkeltjes. Daarnaast veel eettenten,een stadspark, mooie pleintjes en een doolhof van kleine steegjes met waslijnen overspannen De stad wordt overspoeld met toeristen. Vaak afkomstig van cruiseschepen en veerboten. Er hangt een gezellig sfeertje. De Grieks-Orthodoxe kerk met rode koepel is de heiligste plaats van het eiland met veel zilverwerk, houten banken en een zeer fraai plafond en muren. In een aparte ruimte staat een zilveren doodskist met het gemummificeerde lichaam van een herder die priester werd en later bisschop. Heel veel mensen die deze kerk bezoeken kussen de kist op verschillende plaatsen.De volgende dag bezoeken we de Oude Vesting. Een hele klim omhoog. Met een super uitzicht over de baai waar we voor anker liggen en Korfoe-stad. Bij een bakkertje kopen we van die mierzoete baklava. Één juni 2012 feliciteren we Anneloes met haar 20ste verjaardag.We blijven maar één nacht op het eiland Othonoi en zeilen dan naar het noord-oostelijke deel van Korfoe. Eerst doen we de baai van Soukia aan vlak bij het plaatsje Kassiópi. De Lowlander en de Passion komen we hier weer tegen. Leon, helemaal vergeten maar het Griekse gastenvlaggetje, door jou jaren geleden gegeven, wappert in de stuurboordzaling hoor. Op woensdag 23 mei 2012 vertrekken we in de middag naar de Kalámibaai. Onderweg zien we aan stuurboord Korfoe liggen en aan bakboord Albanië. Maar één mijl van elkaar vandaan.
We krijgen twee behoorlijke regenbuien over ons heen dus zeiljassen aan. De kalámibaai is een mooi baaitje met wat taveernes, appartementen en we kijken aan tegen de Pantokrátor berg met cipressen en olijfbomen. Samen met de bemanning van de Lowlander en de Passion lunchen we heel gezellig in taverna “White House”, waar tot 1939 de Engelse schrijver Lawrence Durell heeft gewoond. Zaterdag 26 mei 2012 vervolgen we onze tocht naar de haven van Gouviá. Hier gaan we een DEKPA, transit log, regelen die we nodig hebben om in Griekenland te varen. In dit document wordt door de Port Authority bij aankomst een stempel gegeven en vervolgens weer bij vertrek. Op deze wijze kunnen de Grieken een beetje in de gaten houden waar alle jachten zich bevinden. Ann doet wat handwasjes en we tanken hier diesel. Je wilt wel zoveel mogelijk zeilen maar 540 liter diesel kan geen kwaad, ha, ha.Vrijdag 18 mei 2012 besluiten we om verder te gaan. Achteraf niet echt een goede beslissing want het wordt bijna 12 uur motoren. Erg leuk dat de Nederlandse armada ons staat op te wachten als we aanleggen aan de havenkade van Crotone. ’s Avonds een soort afscheidsetentje want iedereen gaat zijns weegs. Kroatië, Griekenland of Italië.
Er is voor twee dagen een goed ‘weather window’ voorspeld en dan gaat het weer stormen dus we mogen de volgende morgen weer aan de bak en gelijk een nachtje door. Onderweg weer dolfijnen en in de middag als Anneke aan het sturen is heeft het binnen stuur er geen zin meer in. Één van de cardan verbindingen is los geschoten. Gelukkig is handige Cees in de buurt en na een halfuurtje zweten in de motorruimte is dit euvel ook weer verholpen. In de nacht zien we veel sterren aan de hemel. Af en toe komt er een vrachtschip in de buurt die je in de gaten moet houden. We wisselen elkaar om de twee en half uur af. Als we bij het ochtend schemer het grootzeil willen uitrollen blijkt deze in de top dubbel te zitten. Je kan het zeil niet meer in of uit rollen. Lekker handig. Midden op de Ionische zee dus het grootzeil laten zakken. Yes, we kunnen gelukkig het bovenste deel wat vast zit lostrekken. Rond half tien ’s morgens varen we vol trots de zuidelijke baai bij het Griekse eiland Othonoi binnen. Koffie drinken samen met de Wing IV op de Beau en dan een heerlijke dut. In de middag zetten we voor het eerst voet aan wal op Grieks grondgebied.