Op mijn verjaardag, 27 juni lijkt het wel de bel centrale. Erg leuk al die telefoontjes (hou ik van), appjes en face-time. Mijn verjaardags etentje is in Koroni. Alleen jammer van die typisch Griekse taverne stoelen. Je kent ze wel  met een rieten zitting en kaarsrechte rugleuning. Ze zitten voor geen meter. Laten we nou op mijn verjaardag terecht komen op een kleinere variant daarvan. Een soort van Grieks kleuterstoeltje. Een houten reet krijg je ervan. De moussaka is heerlijk.

Hellep de windmeter vertoont kuren= doet helemaal niks meer. Dus hangen we tell tales in het want om de wind beter te bepalen. Op 28 juni hangt Cees om 8.00 uur in de morgen al in de mast zo’n 21 meter hoog. Hij haalt de windgever eraf en gaat ermee aan de slag. Haalt hem uit elkaar, meet van alles door. Kijkt bij de mast naar een kabeltje die naar de windmeter leidt. En dan mag tie weer de mast in, de bofferd.  Doet tie het of doet tie het niet, yes hij werkt weer. We doen dagelijks na een zeildag zwemmetjes in het zee water. Een weldaad voor onze plakkerige/zweterige lichamen ter afkoeling en voor de broodnodige lichaamsbeweging.

Bij Pylos strekken we de benen en nemen weer een duik in het zwembad bij Kyparissia. Gezellig klessebesse met Monique en Rik en ik kom aan de praat met 2 Nederlandse dames. Vraagt één van de dames, heet jij soms Anneke. Wat…..blijkt ze al jaren onze website te volgen, hoe bijzonder. Bij Katakolon wemelt het van de kwallen om de boot. Dus helaas pindakaas niet het water in. Op de kant worden we ’s avonds getrakteerd met een optreden van een kinderkoor.

Eén klein jammertje bij het uitvaren bij Katakolon. Er ligt een ander anker over onze ankerketting. Cees doet de truc met touwtjes en wat mankracht en een half uurtje later is’t weer gefikst. Op naar Kyparissia. Heerlijk plonsen in het zwembad aldaar. Super vet er zwemmen schildpadden in de haven. Scannen zegt Cees. Vaak zie ik dan niks want dan zijn ze hem alweer gepeerd, maar …..nu dus wel. Ze zijn echt niet klein uitgevallen. Van een halve meter tot bijna een meter. Ze willen zelfs op de kiek en gefilmd worden. Zulke joekels zal ik niet graag al zwemmend tegenkomen.

We zijn inmiddels al weer even in de Peloponnesos beland. Wat is het hier rustig kwa zeilboten. Methoni, Koroni, Limeni. Overal gaan we lekker voor anker. Bij Elafonisasos maakt Cees leuke drone beelden op weer een super mooi plekkie. Zelfs de gennaker wordt van stal gehaald.

In Kotronas zijn we echt de enige zeilboot. We liggen prinsheerlijk met zeer helder blauw water om ons heen. Omringd door vaak hoge kale bergen en krekels die hun hoogste lied ten gehore brengen. Een leuk cafeetje in de buurt om wat te eten en zo’n overheerlijke cappuccino freddo te drinken. Echt een aanrader bij deze temperaturen. Ook een zwemmetje in zee rondom de boot. Heerlijk ter verkoeling.

Yeh, vrijdag 30 mei kiezen we het ruime sop. Via Porto Palo varen we naar Syracuse. Hellep er is weer iets kapot. Nu doet het logje het niet meer. Toch wel handig om te zien hoe snel je vaart. Dus het wandpaneeltje weg geschroefd want meten is weten. Dankzij internet heeft Cees de storing gevonden. De log meet ook de temperatuur van het water= temperatuurgever en die is kaduuk. De speedmeter vindt dan ook dat de log niet meer aanwezig is. Afin Cees fopt het metertje met een weerstandje en nu doet het logje het weer, handy zo’n man.

In Syracuse zien we een wel heeel bekende boot, Zeebink. In 2015 ontmoet in Sal en Mindelo (Kaapverden) en later in Barbedos. Toen met 3 jongen gasten aan boord nu ligt de vader van het stel hier voor anker. Een gezellige borrel tot gevolg. De dag na 1 juni in 2010 ( Anneloes haar 18^de verjaardag) is het precies 15 jaar geleden dat we met de zeilboot zijn vertrokken. Half jaartje op de boot en halfjaartje thuis, time flies.

Cees ziet op verschillende weerapps dat er een goed weer window is om naar Griekenland te vertrekken. 3 dagen en 2 nachten door. Schoondochter Nicolette appt: nachten doorhalen. Zelfs wij doen dat niet meer vrijwillig. En vindt het stoer hoe wij dat doen. Dus liggen we 6 dagen na ons vertrek al in Griekenland. Een heerlijke tocht met vooral zeilmeisje als zeilvoering en een ongenode gast aan boord. Een groen vogeltje die vindt dat tie genoeg vlieguren heeft gemaakt en een lift wel kan gebruiken. Maar het beestje is wel heel mak, blijkt tie een dag later dood te zijn dus geven we hem maar een zeemansgraf. We zien zeilboot Norell en Grote Mees bij Mytikas, een heuse NL vloot ten anker. Het weerzien is super gezellig.

Woensdag 18 september varen we de Vlihobaai binnen. Anneloes, Peter, Frenkie en Niek hebben ons vanaf het strand binnen gezwaaid. Ja ja zij zijn inmiddels ook in Griekenland beland. Hoe fijn is dat. Frenkie is helemaal verbaasd als door de baai opa’s stem schalt die “hallo Frenkie” zegt. En weer wat later zitten we met z’n allen bij het zwembad van het Iris hotel. De kinders zijn het er ook over eens. Een zeer relaxt plekkie met uiterst vriendelijke bediening. Leon met gezin vertrekken naar hun hotel. De dag erna is even een cleaning dagje. Brigitte, Rob en hun vrienden komen op de borrel.

Zaterdagochtend staan bijtijds Anneloes en Peter bepakt en bezakt met 2 kinders op de steiger. Zij varen 3 daagjes mee. Voor Peter zijn eerste zeil ervaring. Dag 1 naar Palairos wordt een dobber dagje. Goed om erin te komen zeg maar. Frenkie kijkt zijn ogen uit. Wat…. 4 kranen in het keukentje da’s gek. Een kraantje voor het voet pompje. Eentje voor drink water, de 3^e voor o.a.af te wassen. De laatste voor de watermaker. En we slapen niet gewoon in een slaapkamer maar in een hut met jawel een slingerzeiltje en dan ook nog in een stapelbed. En we trekken niet gewoon door maar mogen pompen met de hand, ook weer zoiets. In Palairos voor anker en zwemmen om de boot. Het zeewater is heerlijk van temperatuur. Met de dinghy naar de kant en even heerlijk spelen in het speeltuintje aldaar. Frenkie ontpopt zich aan boord als een echte oberrrrr en voorziet ons van allerlei lekkers.

De dag erna wordt een motor dagje naar Spartochori op het eiland Meganisi. We liggen aan de kade dicht bij een kiezelstrandje. Niek en Frenkie vermaken zich hier kostelijk in het zeer heldere water met uiteraard een fotomomentje bij het rieten parasolletje in het water. Hè hè de dag erna staat er ietwat wind en mag Peet sturen. Op naar de Vlihobaai. Hier gaan we voor anker en belanden we wederom bij het zwembad van het Iris hotel. ’s Avonds met de 2 gezinnen en wij heerlijk uiteten bij Elena, echt een toppertje.