Wat een feest om in deze grote baai bij Corfu stad te liggen, een A- locatie. Het sunnetje laat zich ook weer van zijn beste kant zien. En super leuk dat de bemanning van de ‘Dasher’ en iets later de ‘Milky Way’ hier ook liggen. We lopen via het Liston (dateert uit 1807) met zijn prachtig gewelfd galerijen, bogen en lantaarns de oude stad in. Een geluk dat we toen niet leefden want alleen adel die op een speciale lijst stonden mochten hierlangs flaneren. We lopen via de Agios Spyridon met zijn opvallende rode koepel naar de nieuwe vesting. Nou ja nieuw. De oude-(1559) en nieuwe vesting (1589) schelen maar 30 jaar in bouw.

En dan is het wasdag. Met zo’n handige wasmachine aan boord een fluitje van een cent. Ja dat zou je denken. Als tie even draait hoor ik ineens water stromen. Wat…dat klinkt niet goed. Met een grote straal stroomt er water uit het waspoederbakje. Cees hellep, ik sta voor eh nee toch achter. De wasmachine is uit 2020 dus nog niet oud maar wel een half jaar niet gebruikt. Dan blijkt de douche pomp om het water van de wasmachine weg te pompen ook kaduuk. Dus ‘handige Harry’ mag weer in actie komen. Gelukkig wappert de was een paar uur later heerlijk buiten om te drogen.

Als we donderdag samen met Brigitte en Rob de stad in lopen is het echt super druk. Ja wat wil je, er is een blik toeristen afkomstig van 3 cruise schepen, open getrokken. Sfeervol: oude gebouwen, kerken, mooie pleinen, uitbundig bloeiend bougainville en knusse straatjes. De stad wordt geleefd en beleefd en wij genieten mee.      

In onze vorig post hebben we het over hond Bobby de look-a-like uit de strip Kuifje. Het is een super leuk beestje maar…..wel met ster allures. Als het letterlijk te heet word onder zijn poten vertikt tie het om nog een poot te verzetten en wenst meneer gedragen te worden. De oplossing: speciale schoentjes. En een bekijks dat tie heeft.

Zaterdag 15 mei halen we ons anker op (baai van Preveza) en is onze eerste zeiltocht van 2023 een feit. Op naar Gaios op het eiland Paxos zo’n 32 mijl. De zeilboten Dasher en Mañana volgen maar dan iets later. Het wordt een super zeildag, voor’t windje. Wel met truien en lange broeken aan maar dat mag de pret niet drukken. In Gaios liggen we aan de kade, dat betekent je anker uit en met de kont van de boot naar de kade toe. Jammer dat onze buurman zijn anker wel heel raar in het water heeft gedropt waardoor we over zijn ketting liggen. Ach dat zien we morgen dan wel weer. Met z’n zessen drinken we heel gezellig een vastmakertje bij de taverne waar we op uitkijken met heerlijk chill muziek. ’s Avonds gaat echter bij een taverne verderop de volume knop omhoog en kan heel de boot community hiervan meegenieten. Tot diep in de nacht.

Voor de komende week wordt er weinig tot geen wind voorspeld. Toch vertrekken we. Dat wordt dan maar een motordagje het is niet anders. Maar wat schets onze verbazing, er komt wind en niet zo’n klein beetje ook. Wat een bofkonten zijn we. Dus laten we de Lakka baai en de baai ten zuiden van het eiland Korfoe links liggen en zeilen in één ruk door naar Corfu stad. Hier liggen we heerlijk voor anker met uitzicht op de oude vesting. En aan de andere kant van de baai een soort van molen.  Voor nu een top plekkie.

Yeh dinsdag 9 mei zijn de beloofde schroeven voor de boegschroef binnen. Maar ja nu moet alles weer terug geplaatst worden en het liefst waterdicht. We willen immers geen lekkend bootje. Nou dat blijkt ook nog een aardig klussie en niet zo gepiept. Vooral de motor op het startstuk plaatsen blijkt geen sinecure, wat een gehannes om de koppeling op de as met spietje te krijgen. Maar met z’n tweetjes lukt het. Trouwens, Cees is ook Lidl fan geworden. Hij heeft er al de nodige spulletjes vandaan, voor weinig. Nee geen voedingsmiddelen maar een klos rode lijn (komt altijd van pas), een olie pomp (om olie uit de motor te halen) , een compressor (om b.v. leidingen mee door te blazen en stootwillen op te pompen) en 3 leuke kleine lampjes (altijd handig).

Donderdag 11 mei spuiten we de boot nog helemaal schoon en ik doe de nodige wassen. Zo kan de Dutch Osprey proper en net het water in morgen. En nu liggen we alweer een aantal dagen achter ons anker bij de vissershaven van Preveza niet echt ver van onze plek op de kant en nog geen meter gezeild.

Dat komt omdat het weer hier op het moment erg in de war is, instabiel zogezegd. Cees zijn uitspraak “als ik in Griekenland kom trek ik mijn korte broek aan en in oktober gaat tie weer uit” kan hij wel even vergeten. Dus doen we gewoon wat klusjes aan boord en maken kennis met onze nieuwe Nederlandse buren Jolanda en Jaap met hun hond Bobbie. Een look-a-like uit de strip Kuifje. En meestal tegen de avond komen 2 dolfijnen de baai met een bezoek vereren. Dus voor nu nog even geen zeilavonturen.

Dinsdag 2 mei zijn we al rond 9.15 uur op de boot. Het is erg regenachtig, goh dat is uitzonderlijk voor deze tijd van het jaar. De dag erna het zelfde laken en pak, blèr weer. Dan is het wel armoe hoor zo met je bootje op het droge op een onverharde ondergrond. Een soort kamperen zeg maar, alleen dan op hoogte. Laddertje op en laddertje af voor de sanitaire stop, afwas, douchen (brrr koud water) en andere activiteiten.

Jammer dat een deel van de beloofde werkzaamheden aan de boot niet gedaan zijn. Maar….zaterdag 7 mei staan er ineens 2 Grieken bij onze boot die van acquit gaan en het schuren, de primer en 2 lagen anti-fouling in één dag fiksen, toppie. Er staan hier op de Marina (of op de werf naast ons) verschillende bekenden met hun boot op de kant, dus dat is weer een gezellig weerzien.

Onder de boot is het een beestenboel. Cees spot een schildpad en een kikker en wie weet wat er nog meer voor ander gespuis rondkruipt. En ja er zijn altijd wel wat klusjes te doen aan boord, zo ook nu. De boegschroef lekt en die gaat tie demonteren want Cees heeft een nieuw staartstuk uit Nederland meegenomen. Nou dat blijkt nog een hele toestand want hij krijgt de boegschroefmotor en het oude staartstuk er met geen mogelijkheid uit. Wat een geduld en telkens weer iets anders proberen maar de aanhouder wint, pas na 3 dagen hè.

Omdat we een auto gehuurd hebben doen we bij mijn favoriete winkel (Lidl) wel heel veel boodschappen, 2 karren vol. Het wachten is nu nog op de wintertent die in de revisie is en 2 bestelde propellers die bij het staartstuk horen. Dan kan Cees het geheel weer op zijn plek zetten en waterdicht maken zodat we vrijdag hopelijk te water kunnen. Maar zover is het nog niet.  

      

We rijden vanaf Parga door veel tunnels richting de Vikos kloof. We zien een bordje Dodoni staan. Ooit het spiritueel centrum van Noordwest Griekenland en orakel van Zeus. Op het archeologische terrein springt het amfitheater er het meest uit. We rijden het Zagori gebied binnen, met daarin de Vikoskloof. Je vindt hier indrukwekkende bergen, diepe kloven, steile kalkstenen rotswanden, lieflijke dorpjes en een wonderschone ruige natuur. Zien we dat nou goed, er lopen gewoon loslopende koeien op de weg. En we komen veel schapen/geiten hoeders met hun kudde tegen.

Op naar het dorpje Monodendri. Huizen gemaakt van natuursteen en geplaveide daken zodat ze mooi opgaan in het geheel. Een uitzichtpunt bij het ieniemienie klooster(tje) Agia Pareskevi. Wat spectaculair. Jammer dat we toch niet zo mooi als in het echt deze kloof op de kiek kunnen krijgen. En ja dan is het nog een hele toer om ons hotelletje te vinden in het mooie pittoreske bergdorpje Tsepelove.  Af en toe is er geen bereik en geeft Google Maps  een verkeerde route. Hellep we rijden door wel heel smalle straatjes wat dus niet de bedoeling is. Gelukkig hebben we een kleine huurauto.  Binnen lijkt het wel of we in Oostenrijk zijn beland.

De volgende dag starten we met een heerlijk ontbijt. De stenen boogbruggen van Zagori zijn zo bijzonder. Zeker in deze groene bergachtige omgeving. Het lijkt wel of je door een levensecht schilderij loopt. Onder de brug is nu geen druppel water te bekennen. Vandaag zien we er eentje met 3 bogen, woh.

We rijden terug richting Ioannina om de grotten van Perama met een bezoek te vereren. Wat prachtig. Pas in 1940 ontdekt. Aan de buitenkant is niet te zien hoe ontzettend groot en sprookjesachtig het van binnen is. Als we bijna bij de boot zijn zien we vlak bij Preveza een hele grote oude muur: de ruïnes van Nicopolis. Nog meer “oude zooi” maar zeer indrukwekkend. Wat een leuke afsluiting van ons zeilseizoen. De laatste klussies aan boord. Morgen vliegen we naar Nederland.