Woensdag 18 september varen we de Vlihobaai binnen. Anneloes, Peter, Frenkie en Niek hebben ons vanaf het strand binnen gezwaaid. Ja ja zij zijn inmiddels ook in Griekenland beland. Hoe fijn is dat. Frenkie is helemaal verbaasd als door de baai opa’s stem schalt die “hallo Frenkie” zegt. En weer wat later zitten we met z’n allen bij het zwembad van het Iris hotel. De kinders zijn het er ook over eens. Een zeer relaxt plekkie met uiterst vriendelijke bediening. Leon met gezin vertrekken naar hun hotel. De dag erna is even een cleaning dagje. Brigitte, Rob en hun vrienden komen op de borrel.

Zaterdagochtend staan bijtijds Anneloes en Peter bepakt en bezakt met 2 kinders op de steiger. Zij varen 3 daagjes mee. Voor Peter zijn eerste zeil ervaring. Dag 1 naar Palairos wordt een dobber dagje. Goed om erin te komen zeg maar. Frenkie kijkt zijn ogen uit. Wat…. 4 kranen in het keukentje da’s gek. Een kraantje voor het voet pompje. Eentje voor drink water, de 3^e voor o.a.af te wassen. De laatste voor de watermaker. En we slapen niet gewoon in een slaapkamer maar in een hut met jawel een slingerzeiltje en dan ook nog in een stapelbed. En we trekken niet gewoon door maar mogen pompen met de hand, ook weer zoiets. In Palairos voor anker en zwemmen om de boot. Het zeewater is heerlijk van temperatuur. Met de dinghy naar de kant en even heerlijk spelen in het speeltuintje aldaar. Frenkie ontpopt zich aan boord als een echte oberrrrr en voorziet ons van allerlei lekkers.

De dag erna wordt een motor dagje naar Spartochori op het eiland Meganisi. We liggen aan de kade dicht bij een kiezelstrandje. Niek en Frenkie vermaken zich hier kostelijk in het zeer heldere water met uiteraard een fotomomentje bij het rieten parasolletje in het water. Hè hè de dag erna staat er ietwat wind en mag Peet sturen. Op naar de Vlihobaai. Hier gaan we voor anker en belanden we wederom bij het zwembad van het Iris hotel. ’s Avonds met de 2 gezinnen en wij heerlijk uiteten bij Elena, echt een toppertje.

De reden dat we wat haast hebben gemaakt om in Nydri te komen is dat nichtje Myrthe met haar vriendin Marlou maandagavond landen op airport Preveza. Maar ook zij hebben last van de harde wind en regen (zie vorige post) Zelfs het vliegtuig wijkt voor een paar uurtjes uit naar Brindisi (in Italië). Woensdag 11 september komen ze langs om een dagje mee te zeilen. We boffen onwijs met het weer, de wind en het zonnetje. We hebben alle windrichtingen gezien. Van windkracht 0 tot windkracht 5. Pas rond 21.30 uur zetten we na een geslaagd daggie de dames met het bijbootje weer af aan de kant.

Nou zeg het weer is wel aan het veranderen. Best wat regen en wind dus gaan we donderdag, vrijdag en zaterdag in de haven van Lefkas liggen. Niet echt onze keus maar alles in de buurt blijkt vol. Leon, Nicolette en Evelien vliegen op vrijdag de 13e onze kant op. En ze zaten ook nog op de 13e rij in het vliegtuig. Cees zou zeker niet vliegen op deze dag en zou andere zitplekken geregeld hebben. De combinatie vrijdag met het getal dertien is op zijn zachtst gezegd niet favoriet bij hem. Maar alles blijkt gladjes te verlopen want ze staan eerder dan gedacht op de B-steiger. Zaterdag 14 september verkennen we Lefkas met de benewagen. En ja die foto op de brug is best leuk toch.

De dagen erna worden heerlijke zeildaagjes met elkaar. Eerst naar Paleiros, daarna naar Myticas en nu liggen we in de overvolle baai van groot Vathi. Na de bui nemen zelfs Leon en mijn persoontje een duik in het zeewater aldaar. De temperaturen zijn inmiddels behoorlijk gedaald. Heerlijk voor Leon, Nicolette en Evelien maar wij zitten regelmatig met kippenvel. Wat fijn dat ze zo ook ons bootleven een aantal dagen kunnen meemaken. Evelien van 1,5 jaar oud vermaakt zich prima met trappetje op en trappetje af. Spelen met knijpers, de ballon en lekker spetteren in een bak met water. Zo leuk om haar vaak ojee te horen zeggen. Super fijn zo met elkaar aan boord.

Maandag 2 september rijdt om 8.00 uur de taxi voor. Einde voor Guido en Hanny van een warme maar zeer gezellige zeilvakantie aan boord van onze Dutch Osprey. En inderdaad de wind was ons zeer gunstig gezind. We zwaaien ze uit en een kwartiertje later gooien ook wij de trossen los. De route van heen doen we ook weer terug alleen staat er de komende dagen een noordwesten wind. Dus dat wordt kruisen. Vaak is het ‘s morgens dobberen en ‘s middags komt tie opzetten van windkracht 2 naar 3, 4 en soms 5.

Bij Kyparissia maken we schoonschip en nemen ter afkoeling weer een plons in het zwembad. En dan weer door. We maken best lange zeildagen. Cees gooit af en toe weer eens een hengeltje uit met zijn nieuw gekocht aasvisje. Zou het deze keer gaan lukken. Ha ha op het laatst vangt hij een ‘vlaggenvis’ een nieuw soort. Hellep nog even een gedoetje om het haakje uit de vlag te halen. Zondag 8 september net als de zon achter de wolken opkomt staat er een stevige windkracht 4 dus hupsakee weer verder. Vandaag heeft Cees al 4 keer het doel aangepast en jawel hoor rond 19.00 uur gooien we moe maar voldaan ons ankertje weer uit in de baai bij Nydri. Toch zo’n 12 uurtjes gevaren waarvan het grootste gedeelte gezeild. De dag erna ligt de Norell ook weer gezellig bij ons in de buurt voor anker.

Op onze telefoons krijgen we een alert dat er slecht weer opkomst is. Achter de bergen zien we wel donkere wolken maar die blijven hangen dus halen we Lia en Remco op met onze dinghy om bij restaurant Elana te gaan eten. Mega druk is’t. Eerst buiten maar na wat spetters verplaatsen we naar binnen. Uit het niets gaat het ineens mega hard waaien en het plenst inmiddels. We zitten alle vier niet op ons gemakkie te eten nu onze boten onbemand zijn. Dus hap slik weg en wegwezen hier. Door een behulpzame ober worden we in de stromende regen galant in onze natte dinghy geholpen. Jeetje best hoge goven. Zeiknat belanden we op onze boot. Jemig er ligt onwijs dicht bij ons een andere zeilboot. Zijn we gekrapt, nee. Deze zeilboot blijkt onbemand en is waarschijnlijk door de harde wind aan de wandel gegaan. In het donker ankeren we opnieuw. Bibberkoud kleden we ons om, zeiljassen aan en ankerwacht. En weer wat later is de rust weder gekeerd.

De nacht in Poros was overweldigend. Het cadeautje van Cees kwam dit keer om 01.30 uur in de nacht in de vorm van een geweldig onweer. Alleen in Poros, nergens anders in Griekenland, dus we boften.  Het volgende geschenk duurde niet lang: in verband met de wind die pas in de middag en de avond op zou steken, besloot de schipper een nacht door te gaan varen. Dat hadden we nog niet meegemaakt in al die jaren, dus wij gingen er voor. Op naar Kyparissia nadat we een heerlijke maaltijd hebben gebruikt op de boot. In de nacht ging het aardig tekeer, met windstoten met windkracht boven de 28 knopen, best spannend.

In Kyparissia wachtte ons het zoveelste cadeau. Een dag aan het zwembad van  een hotel. Gewoon ff niets.  De volgende dag met prima wind, via Pylos, weer een cadeautje van Cees. Een volgende heerlijke zeildag naar Methoni. Waar we voor kwamen – veel zeilen – is helemaal bewaarheid. Elke dag ook heerlijk eten – of op de boot, of in een restaurant. We ervaren dat het eten in Griekenland in vergelijk met 2012 toen we Samos en Mykonos aan hebben gedaan aanzienlijk is verbeterd, wat we niet erg vinden.

Ook de volgende etappe naar Koroni bestempeld Cees als een geschenk. Windkracht 4/5 uit het Noord Westen, wat wil je nog meer. Overigens is Cees niet echt van het weggeven: onze huidige cruise met de Dutch Osprey voorzag niet in het delen van overheerlijke M&M’s. Deze zijn en blijven van de schipper. Hier weer onweer, met mooie regenbogen tot gevolg, maar alles goed doorstaan. De laatste etappe naar Kalamata, waar we met behulp van de motor het slechte weer voor blijven. Om ons heen voortdurend weerlicht.  Als je nu denkt dat we niets deden, dan is dat een verkeerde gedachte. Mijn vinger moest gespalkt worden vanwege de voortdurende belasting er van, veroorzaakt daar de bediening van de plotter. Dan weer een plusje- dan weer een minnetje, het bleef maar doorgaan. ‘s Avonds vonden we een restaurant waar we echt fantastisch hebben gegeten – To Lemoni – om te onthouden.

Op zondag eerst de koffers pakken – we gaan helaas morgenochtend weer van boord – en als laatste gezamenlijk een uitgebreide lunch gebruikt. Ook deze was weer top. Helaas zit onze vakantie er weer op en hebben een heerlijke 12 dagen op de boot gehad, die we ons later weer met veel plezier zullen herinneren.

Rond 22.00 uur landen we  vrijdag 16 augustus op Preveza airport. De taxichauffeur sjeest als een gekkie naar Ionion Marina. Hij heeft kennelijk ongelofelijke haast. Tjonge jonge binnen in de boot is het wel heel erg warm. Cees gaat zelfs buiten slapen. Ik zet de ventilator op high power voor enige verkoeling.  De antifouling is gedaan. Als we de volgende morgen rond 8.00 uur stemmen horen gaan ze met 2 man sterk aan de slag om het vrijboord te poetsen. En Cees…. die heeft ook een zware klus te doen. Hij mag 4 motorsteunen vervangen de bofferd. ‘A hell of a job’ bij temperaturen boven de 35 graden, op je buik liggend in de motorruimte. Bouten die niet los te krijgen zijn en je kunt er ozo moeilijk bij. Zweet jij ook, de tissue dozen zijn niet aan te slepen. Maar in 2 dagen is de klus geklaard. Maandag 19 augustus gaat onze Dutch Ospray weer te water.

Guido en Hanny komen gezellig onze kant op. Dus gaan we voor 2 dagen in de Preveza Marina liggen. Woensdagochtend arriveren ze rond 10.00 uur. Wat een temperatuurverschillen met Nederland dus is’t puffen. De volgen de dag op naar Nidri via de pontonbrug in Lefkas.

Als het sein ‘brug open’ gaat word het chaos door voordringers, langzame vaarders, dwarsliggers en een vastgelopen moterboot die de doorgang verspert. Een dag later liggen we i.v.m. de warmte heerlijk af te koelen in het zwembad bij het Iris hotel. En raar maar waar Guido ligt er als eerste in. Een dag later bij groot Vathy weer. Het moet niet gekker worden. Na een motordagje naar Poros is de zee wederom heerlijk om onze lichamen af te spoelen van het luie zweet.