We rijden vanaf Parga door veel tunnels richting de Vikos kloof. We zien een bordje Dodoni staan. Ooit het spiritueel centrum van Noordwest Griekenland en orakel van Zeus. Op het archeologische terrein springt het amfitheater er het meest uit. We rijden het Zagori gebied binnen, met daarin de Vikoskloof. Je vindt hier indrukwekkende bergen, diepe kloven, steile kalkstenen rotswanden, lieflijke dorpjes en een wonderschone ruige natuur. Zien we dat nou goed, er lopen gewoon loslopende koeien op de weg. En we komen veel schapen/geiten hoeders met hun kudde tegen.

Op naar het dorpje Monodendri. Huizen gemaakt van natuursteen en geplaveide daken zodat ze mooi opgaan in het geheel. Een uitzichtpunt bij het ieniemienie klooster(tje) Agia Pareskevi. Wat spectaculair. Jammer dat we toch niet zo mooi als in het echt deze kloof op de kiek kunnen krijgen. En ja dan is het nog een hele toer om ons hotelletje te vinden in het mooie pittoreske bergdorpje Tsepelove.  Af en toe is er geen bereik en geeft Google Maps  een verkeerde route. Hellep we rijden door wel heel smalle straatjes wat dus niet de bedoeling is. Gelukkig hebben we een kleine huurauto.  Binnen lijkt het wel of we in Oostenrijk zijn beland.

De volgende dag starten we met een heerlijk ontbijt. De stenen boogbruggen van Zagori zijn zo bijzonder. Zeker in deze groene bergachtige omgeving. Het lijkt wel of je door een levensecht schilderij loopt. Onder de brug is nu geen druppel water te bekennen. Vandaag zien we er eentje met 3 bogen, woh.

We rijden terug richting Ioannina om de grotten van Perama met een bezoek te vereren. Wat prachtig. Pas in 1940 ontdekt. Aan de buitenkant is niet te zien hoe ontzettend groot en sprookjesachtig het van binnen is. Als we bijna bij de boot zijn zien we vlak bij Preveza een hele grote oude muur: de ruïnes van Nicopolis. Nog meer “oude zooi” maar zeer indrukwekkend. Wat een leuke afsluiting van ons zeilseizoen. De laatste klussies aan boord. Morgen vliegen we naar Nederland.

   

Van de Vlihobaai zeilen we terug naar Preveza. Eerst voor anker en daarna aan de kade, waar weer een aantal Nederlandse zeilers liggen. We zijn tussendoor druk de boot winterklaar te maken. Maandag klokslag 10.00 uur gaat onze Dutch Osprey uit het water bij Ionion Marine Yacht Services. Er zijn 3 havens naast elkaar waar onwijs veel boten op de kant staan. Overal waar je kijkt zie je masten en nog eens masten.

Voor de komende dagen hebben we een autootje gehuurd. Het is regenachtig als we dinsdagochtend 11 oktober 2022 vertrekken, jammer dan. Op naar het indrukwekkende Zálongo monument in de bergen van Epirus. Gemaakt voor de 63 vrouwen die dansend met hun kinderen van de rots sprongen, om in 1803 niet gevangen genomen te worden door het Turkse leger van Ali Pacha. Wat een enorme klim, ruim 400 uit de rotsen gehouwen treden omhoog. Het zeer grote beeldhouwwerk stelt zes abstracte vrouwelijke silhouetten voor die elkaars handen vasthouden..

Niet ver hiervandaan liggen de historische ruïnes van de hoofdstad Kassopi, uit de 4^e eeuw voor Christus op een hooggelegen plateau. Omringd door hoge rotsen en de Ionische Zee. Fijn dat er af en toe bordjes staan met wat uitleg. Anders moet je wel heel veel fantasie en inbeeldings vermogen hebben om zo’n hoop stenen tot leven te brengen. In deze omgeving loopt ook een grote kudde geiten rond. Gatsie, het is nog een hele toer om al die geitenkeutels te ontwijken.

Je ziet dat Griekenland, wat het toerisme betreft, weer aan het begin staat van haar winterslaap. Heel wat restaurantjes zijn al gesloten en onderweg is het erg rustig. Misschien komt dat ook wel door de stortbui die we onderweg over ons heen krijgen. Jeetje wat stroomt er veel water ook over de weg naar beneden, gewoon eng. En dan, net als we Parga binnen rijden, komt het sunnetje weer tevoorschijn. Aan het einde van de baai via steeds smaller wordende straatjes omhoog zien we ons hotel. Gaan we hier slapen? Yep, vlak naast het Venetiaanse fort, wat een mooi plekje. De baai ziet er helemaal idyllisch uit. We boffen maar weer.  

    

Zaterdag 25 september 2022 verplaatsen we de boot jawel 5 mijl naar Spartochori op het eiland Meganisi. Net als 10 jaar geleden neemt Jerry een man met een rode hoed (was toen een rood petje) onze lijnen aan. Zijn broer loopt rond als ober in het restaurant en noemen we gemakshalve maar Tom. We denken hier lekker water en stroom te scoren maar er komt echt maar een ‘pisstraaltje’ water uit de slang. Gelukkig is dit ’s avonds beter. Een wandeling omhoog brengt ons naar een leuk uitzichtpunt. Het plan is om de volgende dag naar Groot Vathi te zeilen maar de wind bepaalt ook dit keer anders dus wordt het Sivota.

Nu liggen we weer in de Vlihobaai en socializen gezellie met andere booties maar dan voor anker en niet vanuit een haven. De boot gaat n.l. 10 oktober in Preveza bij Ionian Marina op de kant. Brigitte & Rob doen dat bij Nidri. Met een tractor en laadwagen wordt de Milky Way heel voorzichtig uit het water gereden. Dus niet, wat meestal het geval is, met een kraan. In no-time staat ze op haar plek op de kant. Wij zitten dit van een afstandje ,met paraplu’s op, te aanschouwen.

We moeten ook regelmatig even de benen strekken vind ik. Op naar de Nidri waterfalls. Mmm onder protest loopt Cees mee. Hij heeft immers 50 jaar geleden in dienst al genoeg gelopen in zijn leven. Een mooie omgeving ernaartoe maar eh de waterval staat droog dus geen eens een pisstraaltje water die de berg af komt. Da’s nou jammer. Maar het doel om te lopen is bereikt en daar gaat het om toch.

Dinsdag 4 oktober rijden we met Rob en Brigitte mee het eiland Lekfkas rond. Brigitte wil graag  Griekse olijfolie kopen. Precies op dat moment zien we een vlag wapperen met een afbeelding van olijfolie, wat een toeval. We rijden noordwaarts en bezichtigen het Faneromenie-klooster met uitzicht op Lefkas stad en daarna door de bergen meer landinwaarts naar Karya en bewonderen de vergezichten.

Dan richting zuidwesten meer langs de kust. Wat een verrassing bij Porto Katsiki. Een hoge rots, super gaaf strand en onwijs mooi helderblauw zeewater. Echt niet normaal. Via Vasiliki rijden we weer noordwaarts de grote Vlihobaai bij Nidri binnen met zijn vele boten voor anker. Wat een leuke dag.

     

Als we vrijdag 15 september onze ankerplek verlaten zien we in de haven van Preveza een mega jacht afgemeerd met jawel een privé helikopter op het achterdek. Ach je hebt altijd baas boven baas. Omdat er iets hardere wind voorspeld wordt voor zondag a.s. verplaatsen we ons naar de Vliho baai bij Nidri. Onderweg heb ik best wel wat last van atriumfibrilatie. Zodra we ten anker liggen gaan we direct naar I-assist medical center. Voor extra controle toch even naar het ziekenhuis in Lefkas. Niet per bus maar met de taxi. Jammer, er is net een vliegtuig geland en dan verplaatsen alle taxi’s zich daarheen. Dus in stijl wordt ik per ziekenwagen naar het gloednieuwe ziekenhuis van Lefkas vervoerd. We hoeven ons echter geen zorgen te maken. Met wat pilletjes zitten we 4 uur later weer in onze dinghy. Zo lief dat we nog, ‘t is 20.45 uur, bij Brigitte en Rob kunnen aanschuiven voor het avondmaal.

Er liggen hier in deze mooie grote baai meer dan 100 boten voor anker dus genoeg te zien om ons heen vooral als de wind toch wel behoorlijk aantrekt. Er raken boten van hun anker en proberen met deze wind opnieuw te ankeren, voor sommigen een aardig klussie. Ja de beste stuurlui staan immers aan wal. Cees en Rob bieden de helpende hand aan onze buurman. Hij pikt bij het anker ophalen een 2^e anker op. Nog een heel gedoe om die los te krijgen. Trouwens zie je boot (voor anker) in het donker maar eens terug te vinden, je kan zo verdwalen en dat doen we ook. Geen google maps maar wel Marine Traffic om de boot te vinden. Of zo’n handig  Lidl lampje buiten zetten, doet ook wonderen.  

Tegen de avond zien we een lucht spektakel van lichtflitsen (onweer) in de lucht. Gelukkig ver van ons vandaan. Cees is weer aan het klussenbussen geslagen en ik ontpop me als proper Jetje. Het is nu een stuk cooler hier, heerlijk. We maken een wandeling en zien para gliders vlak naast ons landen. Oeps sommigen kunnen niet meer bijsturen en belanden in het struikgewas.          

Bijna 3 weken trekken we op met de bemanning van de Hedda 3 maar ieder gaat zijns weegs. Onverwachts toch nog een etentje met elkaar bij visrestaurant O Pharos bij de vuurtoren op Mytikas. Uit een koelbox wordt een tonijn tevoorschijn getoverd die in zee voor onze ogen wordt schoongemaakt. De bediening mag nog even in ‘de leer’ want ons rond klein wiebelig tafeltje staat vol met glaswerk als de mooi gefileerde vis wordt opgediend. De serveerster kijkt ons verwachtingsvol aan. Ach we zijn de beroerdste niet en stapelen één en ander op.  

Via Marine Traffic hebben we de Zensation en de Milky Way al gespot in de Varko bay of glasbaai ( helder water). Op ons gemakkie zeilen we daar naar toe. Brigitte en Cindy hebben een  fantastisch plan bedacht. We gaan een drijvend running diner doen. Dat zal me een gezellige boel worden en dat wordt het ook. We starten bij Geert & Cindy met bubbels die zich enorm heeft uitgesloofd. Nou die frikandellen stukjes met uitjes en saus houden we erin. Daarna verplaatsen we ons met de bijbootjes naar Brigitte & Rob voor de bbq met botermalse gemarineerde vlees spiesen en verschillende salades, verkukkuluk. De Nescafé Frappé en de ouzo  is bij ons aan boord.

En nu liggen we bij Preveza voor anker samen met de Milky Way en de Cooky van Henk & Christine. Zaterdag 10 september 2022 is’t onze trouwdag. Ja ja al 40 (robijn) jaar zijn Cees & Ann een paar, time flies. We laten dit niet ongemerkt voorbij gaan. Eind oktober gaan we dit heugelijke feit vieren met ons gezin op Tenerife.