Categorie: België

Historisch Gent

Het is nog zeker 55km van Rupelmonde naar Gent. Gelukkig hebben we donderdag 26 april vanaf 10.00 uur het tij mee (stroom mee, het gaat vloed worden) zodat we zeker 2 á 3 km/uur harder gaan door het water. Het hoogte verschil tussen hoog en laag water is hier tussen de 4 à 5 meter. Dus we komen in ieder geval nergens vast te zitten. Mmm een Nederlands vrachtschip wel, dat is bale. Het is op sommige plaatsen ook aardig ondiep. In de Merelbekesluis liggen we ineens met 10 motorboten aan verschillende bolders te bungelen. Waar al die boten ineens vandaan komen, geen idee. Rond 16.00 uur liggen we in het jachthaventje Lindelei vlak bij het historisch centrum van Gent. Hoe leuk is dat. Gelijk maar even wat rondgelopen met z’n viertjes. Een  compacte stad met de meeste high-lights dicht bij elkaar. Dus goed met de benenwagen te doen.

 

 

 

 

Maar er moet ook nog een waterwegenvignet op de kop getikt worden. Anders krijg je een boete, zeggen ze. Het is nog een hele toer om zo’n ding te bemachtigen, maar de aanhouder (Cees en Willem) wint. Op koningsdag zijn hier in België geen oranje moorkoppen of tompoucen te krijgen maar wel vers gebakken picolientjes bij de koffie, ook niet verkeerd. We zien twee kerken van binnen,  de Belfort, klokke Roeland, de stadshal, het Metselaarshuis met op de trapgevel 6 dansers bewegend in de wind, het stadhuis. We lopen over de St. Michielsbrug, de Gras- en de Korenlei, langs burcht Gravensteen en het graffitisteegje. Maar daar is alles over elkaar heen gespoten dus wel kleurrijk maar een zooitje ongeregeld. Hier geen mooie graffitikunst zoals vroeger in de Irenetunnel.

 

 

 

 

 

 

 

 

Cees maakt heerlijke bruchetta vergezeld met een overheerlijke lichtbruisende Vouvray, echt een feestmaal ter ere van koning Willem zullen we maar zeggen. ’s Avonds tegen de schemer lopen we de historische lichtwandeling van Gent. Al het moois wordt verlicht, een aanrader. Via de Leie met zijn telkens weer andere ‘optrekjes’ en mega grote tuinen belanden we in Deinze . Tjonge we zien zelfs een helikopter in de achtertuin geparkeerd, klaar voor woon-werkverkeer.  Hi hi wij zijn ook niks gewend.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Onderweg

Eerst nog een 60 jarig verjaardagsfeestje bij Il Peperoncino donderdagavond en dan worden we vrijdagmorgen 20 april 2018 bijtijds naar Hellevoetsluis gebracht door Peter, fijn hoor. Het is echt ongekend mooi weer voor de tijd van het jaar (26/28 graden) dus varen we op ons gemakkie naar Willemstad. De dag erna liggen we aan de noordelijke remming bij de Volkeraksluizen in afwachting van Willem en Ingeborg met de Wing V. Zij gaan ons tot Parijs vergezellen, errug leuk. Zondag via het Volkerak, Zijpe, Oosterschelde naar Wemeldinge ook vandaag nog korte broeken weer wat wil een mens nog meer, genieten dus.

 

 

 

 

Maandag via de Kreekraksluizen naar zeggen het grootste sluizencomplex van de wereld (500 bij 68 meter) veel groter dan het sluizencomplex in b.v. het Panama kanaal, op naar Antwerpen. We varen midden door het haven gebied aldaar, je komt ogen te kort. Zee schepen zo groot als flatgebouwen, olieraffinaderijen met bijbehorende installaties en schoorstenen, metershoge kranen en er wordt van alles geladen en gelost. We voelen ons erg klein in ons Namasteetje.

 

 

 

 

En dan liggen we weer wat later in het Willemdok, gezellig hoor. Ja, de naam Antwerpen waar komt tie eigenlijk vandaan? De legende gaat over een reus Druon Antigoon die de boel terroriseerde en handen afhakte en deze in de Schelde wierp. Brabo (een Romeinse soldaat) doodde de reus en hakte op diens beurt zijn hand af. Door de “hand te werpen” zou Antwerpen aan haar naam zijn gekomen, nooit geweten. We vieren Willems verjaardag met taart en Irish coffee en weten een heerlijke in een rijpkast gerijpte entrecote te scoren van Limousin’s rund, mejammie.

 

 

 

 

 

 

 

 

Het plan is om woensdag naar Gent te varen. Cees heeft al gezien dat de Royersluis gestremd is maar overdag een tijdje in gebruik, niet dus. Gelukkig mogen we mee met de beroepsvaart in de Cauwenlaertsluis. Pas heel wat uren later varen we dan eindelijk op de Schelde met nu behoorlijk stroom tegen. Ook worden we nog geënterd door de waterpolitie. Ze kijken of je papieren in orde zijn en  of je voldoende veiligheidsmiddelen zoals brandplussers, reddingsvesten, vuurpijlen e.d. aan boord hebt. Yeh goedgekeurd altijd prettig. Op naar Rupelmonde.

 

 

 

 

 

Belgische lunch, Luik en het Fort Eben-Emael

We liggen in Namen afgemeerd. Onderweg zijn we door een aller schattigst plaatsje gevaren, Profondeville. Ah daar wil ik wel naar toe en wat schetst mijn verbazing: Op maandagmorgen 18 september 2017 stelt Cees voor om op onze Bromptonnetjes er heen te fietsen. Hij heeft echter nog een ander plannetje. Onderweg gaan we wel ergens lunchen. Nee, geen karnemelk lunchje zoals de Belgen zeggen over de lunch van de Nederlanders maar een ‘echte’ lunch met alles erop en eraan. En je gelooft het niet maar het restaurant zit tussen de middag afgeladen.


IMG_4480.JPGIMG_4478.JPGIMG_4472.JPGIMG_4458.JPGIMG_4437.JPGIMG_4410.JPG

De dag erna varen we via Huy/Hoei en belanden weer een dagje later in Liege/Luik. Er is precies nog een plekje voor ons. We liggen goed beschut tegen de golfslag van de drukke vaart op de Maas. Onderweg hiernaartoe veel industrie en varende beroepsvaart. Maar ook schepen die aan’t laden of lossen zijn. Of gewoon in grote getalen langs de kant liggen, al dan niet meer in bedrijf. In de passantenhaven ligt ook de motorboot de Wending die we in Revin zijn tegengekomen. Over en weer een borreltje en even gezellig bijkletsen. Luik is een levendige gezellige stad. Genietend van de nazomer bezoeken we er de recent gerestaureerde steenrood kleurige kerk Saint- Barthélemy met 2 identieke torens en haar mooie doopvont. We lopen pffff wel 374 treden naar boven om uitzicht te hebben over de stad en lunchen met een Luikse specialiteit Le Boulet à la Liégeoise. Eh, gewoon sla, een gehaktbal en frieten maar dan op Luikse wijze zeg maar.


IMG_2388.JPGIMG_4570.JPGIMG_4568.JPGIMG_4552.JPGIMG_4536.JPGIMG_4531.JPG

Via het Albert kanaal komen we in Kanne terecht. Op een steenworp afstand van Nederland. Hier bezoeken we op zaterdag de reus onder de forten Eben-Emael even ten zuiden van Maastricht met een oppervlakte van 150 voetbalvelden uitgegraven in een mergelheuvel. Dus voor een groot deel ondergronds. Een voormalig Belgisch militair verdedigingswerk werd in 1939 beschouwd als oninneembaar, met een zeer groot onderaards tunnelstelsel. Echter 10 mei 1940 door Duitse troepen binnen 15 minuten veroverd met zweefvliegtuigen die op het fort zijn geland. Kijk daar hadden ze even geen rekening mee gehouden. Via het land moeilijk in te nemen maar vanuit de lucht dus wel.


IMG_4665.JPGIMG_4648.JPGIMG_4638.JPGIMG_4627.JPGIMG_4621.JPGIMG_4396.JPG

We zakken de Maas af, zo in België.

Ja we kunnen niet verder dus zakken we de Maas af, nu stroomafwaarts. Op 11 september 2017 zien we laat op de avond Lia en Remco in Revin verschijnen die een weekje meevaren. Ze hebben jeu de boules ballen meegenomen. Je bent immers in Frankrijk of niet. Laten we nu net in Fumay aan de kade afmeren vlak naast zo’n jeu de boules baan. Dus hoogste tijd voor een gezellig potje Petanque.


IMG_4204.JPGIMG_4201.JPGIMG_4134.JPGIMG_4130.JPGIMG_4105.JPGIMG_4055.JPG

Het weer is inmiddels omgeslagen. Regen, wat zon en grijze luchten wisselen elkaar af en behoorlijk wat wind. Ach wel jammer maar zo met elkaar hebben we het supergezellig, genietend van de mooie natuur van de Ardennen. Elke morgen vers brood en iets lekkers voor bij de koffie. Lia heeft zich ontpopt als persfotografe en Remco is dekzwabber en manusje van alles. We krijgen een lesje lijnen opschieten en Remco is in zijn vorige leven lasso werper geweest. Uiterst handig voor het om een bolder gooien van een lijn in één van de vele sluizen waar we doorheen komen.


20170914_192354.jpgIMG_4276.JPGP1170295.JPGP1170254.JPGP1170226.JPGIMG_4227.JPG

In Dinant bezoeken we voor de 2e keer het Leffe museum, boft Cees even. En we eten voortreffelijk in Le Jardin de Fiorine in een oud herenhuis aan de Maas, echt een aanrader. Zaterdag 16 september zwaaien we Lia en Remco weer uit en gaan wij verder naar Namen. Vanaf de Franse grens tot aan Namen gaan ze de Maas leegpompen i.v.m. werkzaamheden aan sluizen. Verder speurt politie de Maas af en vindt van alles wat in het water gedumpt is maar ook lijken en auto’s waar personen nog achter het stuur zitten die niet als vermist zijn opgegeven. Om de 5 jaar doen ze hier van dit soort werkzaamheden dus de hoogste tijd om elders ons heil te zoeken.


P1170559.JPGIMG_4367.JPGIMG_4333.JPGP1170484.JPGP1170465.JPGP1170462.JPGP1170461.JPG20170914_204211.jpgIMG_4111.JPG

Gastpost Guido van Bergen naar Dinant

Na jarenlang met Cees en An de wereldzeeën te hebben bevaren, kop in de wind en afhankelijk van het weer, staat een nieuwe ervaring voor de boeg. Na urenlange files rond Antwerpen en Brussel komen we aan in Bergen om op te stappen op de Namasté en een week mee te varen. Onze bezoeken stonden voorheen ook veel in het teken van eten en drinken, je moet tenslotte alles van de streek proberen, en ook nu beginnen we met een uitgebreid tapas buffet. De volgende dag, niet echt mooi weer maar wel droog, Bergen verkend. Een mooi kunstwerk van sloophout, de tuin van de burgemeester en aansluitend een uitstekende lunch in een restaurant waar je normaliter niet zo nel naar binnen zou gaan. Tripadvisor blijkt een goede raadgever.


IMG_3226.JPGIMG_2130.JPGIMG_3204.JPG

De volgende dag op weg in de regen. De bedoeling is dat we met de scheepslift van Strepy Thieu omhooggaan. Een werkelijk fenomenale ervaring. Wat een techniek en wat een imposant gebouwd. Een hoogteverschil van 117 meter is immens en indrukwekkend is te zien hoe de boot steeds verder omhoog gaat. We leggen aan in Seneffe. Even een wandelingetje en het belooft voor vanavond weer een culinaire verrassing. Twee restaurants in een plaatsje waar, op het eerste oog, nauwelijks mensen wonen. Dus alleen de gasten op de boot zouden als gast in de restaurants kunnen zitten. Wij om een uur of 7 er maar weer heen gelopen. Restaurant 1 is gesloten, jammer, daar hadden we graag heengegaan. Op naar restaurant 2. Parkeerplaats vol met alle auto’s die ze hebben kunnen vinden in de buurt. Onvoorstelbaar hoeveel mensen er in hetzelfde restaurant willen eten als wij en………zij hebben gereserveerd. Uiteindelijk een geïmproviseerde maaltijd met pizza’s van wraps. Heel gezellig!!!!


_DSC8183.JPGIMG_3283.JPG_DSC8051.JPG_DSC8032.JPG_DSC8009.JPGIMG_3242.JPG

De route naar de volgende aanlegplaats is uitermate bijzonder. Langs Charleroi. Een grote industriële, roestige omgeving die ook nog aan het werk is. Je begrijpt niet dat die gebouwen blijven staan. Een van de vriendelijke Belgische schippers meent ons te moeten informeren dat we daar maar moeten blijven liggen. De sluizen waar we doorheen willen sluiten om 15.00 uur volgens hem. Zouden we net kunnen halen, dus…………… gas erop!! Hij had gelijk, alleen de stremming is voor beroepsvaart. Nu zou je na al die jaren kunnen zeggen van Cees dat hij een beroepsschipper is, maar zijn boot voldoet niet aan die eisen. Gelukkig!! ’s-Avonds hebben we lekker aan boord gekookt: eendenborst met pepersaus.


IMG_3362.JPG_DSC8133.JPG_DSC8125.JPG

Namen is de volgende stop, waar we precies onder de citadel een ligplaats vinden. Een rondwandeling, met als doel om naar het Centrum te gaan, gaat onder leiding van Cees precies de verkeerde kant op. Uiteindelijk komen we er toch en blijkt het een erg leuk centrum te zijn. Veel terrasjes en een leuke omgeving. Gelijk een restaurant uitgezocht waar we weer her risico nemen om niet te reserveren. Er zijn er hier zoveel, dat moet gaan lukken. Beland bij de Japanner, erg smaakvol. Het wordt tijd voor wat beweging, dus de volgende dag naar een bushalte die ons naar boven gaat brengen. Naar ons idee zou deze moeten rijden, maar 20 minuten na de vermeende doorkomsttijd toch maar even gebeld met de Citadel. Niet dus, hij rijdt niet. Cees, An en ik dus naar boven lopen. Hanny gaat lekker op de boot zitten lezen en amuseert zich prima. Overigens is het dus een hele tippel en eenmaal boven heb je fantastische uitzichten. Rondleiding ondergronds is ook erg interessant en we hebben onze kennis van de geschiedenis weer op kunnen halen.


IMG_3516.JPG_DSC8293.JPGIMG_3436.JPGIMG_3430.JPGIMG_3380.JPGIMG_3370.JPG

Dinant, onze volgende en laatste aanlegplek, blijkt niet zoveel plaats te hebben als iedereen doet voorkomen. De oever aan de kant van de Citadel wordt over de gehele lengte gerenoveerd en aan de andere kant kunnen precies 4 boten liggen. Geen plek dus voor de Namasté en kijken waar we dan wel kunnen liggen. Ongeveer 1 km verder blijkt wel genoeg ruimte te zijn. Dinant is aanmerkelijk kleiner als Namen, maar heeft een citadel die met een lift te bereiken is. Dus Hanny dit keer ook mee naar boven. Hier wordt de nadruk gelegd op de historie van de eerste wereldoorlog. Ook hier weer mooie uitzichten over de omgeving. ’s-Avonds gegeten in een heel kunstzinnig restaurant. Oranje voert de boventoon en de inrichting is uitermate bijzonder. Daar waar het om gaat is prima – het eten. Dit was ons laatste avondmaal. Weer een fantastische week beleefd met Cees en An, veel gezien, gelachen en gegeten. Hopelijk niet voor het laatst. Goede vaart.


IMG_2198.JPGIMG_3491.JPGIMG_3478.JPG

Highslide for Wordpress Plugin