Auteur: Anneke

Verwaaien bij Ilha da Culatra

We blijven één dagje liggen bij het eiland en natuurreservaat ILha da Culatra en dan gaan we verder. Ja dat was het plan. Maar de wind denkt daar anders over. Dus liggen we hier nu alweer bijna twee weken voor anker en de regen tikt tegen de boot. Dat heet dus verwaaid liggen. We hadden er iets anders van voorgesteld maar het is niet anders. De E-reader komt goed van pas. En ook het bijbootje is door ons goed bevonden. We maken kennis met de bemanning van de Lowlander Hans en Ina en van de Zeezwaluw Riens en Ineke.
We kopen verse etenswaren in het plaatsje Olhão, tegenover het eiland Culatra. Hier kun je alleen met hoog water naar toe varen met je bijbootje. Toch nog zo’n 30 minuten varen er naar toe. In de haven van Culatra zijn altijd wel vissers bezig met het boeten van hun visnetten. Jammer alleen dat we bijna geen internet verbinding hebben dus onze mail en skype staan even op een laag pitje. Ja Anneke dat is even pech hebben. Omdat Antje niet zonder internet kan leven, hebben we nu maar een dongel van Vodafone gekocht, kijken of we hier een betere internet verbinding mee kunnen krijgen.


IMG_0027.jpgIMG_0028.jpgDSC_0308.jpgDSC_0309.jpgDSC_0328.jpgDSC_0338.jpgDSC_0358.jpgDSC_0359.jpgDSC_0379.jpg

Het hijsen der zeilen

En dan is het wachten op weinig of geen wind om de zeilen aan te slaan. Geduld is een schone zaak, maar het wachten wordt beloond en ‘s avonds zetten we de genua en de kotterfok bij lichte oostelijke wind. Zaterdag 9 april is de wind gedraaid en is het grootzeil aan de beurt. Tussendoor met Irina, een Russin, met een busje heeeeeeel veel boodschappen gedaan. Dat is gemakkelijk en het scheelt een hoop gesjouw want we worden bij onze steiger afgezet
Het lijkt wel of de Sahara op de boot heeft huis gehouden, overal op de boot vind je heel fijn zand zo ook boven bij de windmeter in de mast. Cees is daarom twee keer de mast in geweest. Deze is 23 meter hoog dus je moet geen hoogtevrees hebben. De windmeter is schoongemaakt. Gelijk heeft Cees ook het anker gloeilampje vervangen door een LED lampje, met 10 keer minder stroom verbruik. Zondag 10 april 2011 vertrekken we uit Albufeira. Het wordt een heerlijk zeildagje met westelijke, van achter komende wind. We gaan voor anker bij Ilha da Culatra waar zowaar meer Nederlandse boten liggen. Je komt ze ook overal tegen.


DSC_0260.jpgDSC_0262.jpgDSC_0263.jpgDSC_0264.jpgDSC_0269.jpgIMG_0015.jpgIMG_0016.jpgIMG_0017.jpgDSC_0288.jpg

Terugkeer in Portugal

Zondag 3 april 2011 zijn we door het thuisfront weggebracht naar Airport Rotterdam. Er is een uur tijdsverschil met Nederland zodat we ’s avonds bij daglicht op de boot aankwamen. Wel zo handig omdat Cees alle accu’s weer moest aansluiten.
Cees had thuis een nieuwe bijboot besteld en laten versturen naar Portugal. Deze lag op maandag 4 april 2011 klaar bij het havenkantoor. Wat een groot pakket en wat een gewicht zo’n 65 kilo. Maar de dinghy mag er wezen. Hopelijk geen natte billen meer. En geen kleding die van kleur verandert als je op de boot gaat zitten. Het bootje is gemaakt van Hypalon waardoor ze UV bestendig is en van het merk Caribe C10X. Bij wat meer wind durven we nu ook sneller het bijbootje te gebruiken.
‘s Middags werden de zeilen terug gebracht. Deze waren voor inspectie en cleaning opgehaald en waar nodig gerepareerd. ’s Avonds al weer buiten in de kajuit gegeten bij een heerlijk temperatuurtje.


DSC_0221.jpgDSC_0222.jpgDSC_0224.jpgDSC_0228.jpgDSC_0233.jpgDSC_0236.jpgDSC_0240.jpgDSC_0250.jpgDSC_0254.jpg

Afscheid Juf Anneke

Het is bijna zover morgen, zondag 3 april 2011, vertrekken Cees en Anneke weer naar de boot. Vanaf november 2010 zijn we voor een aantal maanden in Nederland geweest en afgelopen week hebben zowel Cees als Anneke afscheid genomen van hun werk. Anneke heeft meer dan 30 jaar als kleuterjuf gewerkt en er is geen dag geweest dat ik niet met plezier voor de klas stond. Maaaar op vrijdag 25 maart 2011 heb ik afscheid genomen van alle kinderen van de school. Elke groep had een spetterend optreden voorbereid en als afsluiting heb ik een E-reader gekregen. Super handig voor op de boot. Dat voorkomt allerlei rug blessures want er is geen gesjouw meer met boeken. De kinderen van groep 1/2 b hebben ook nog een eigen boek overhandigd met in gescande kunstwerken gemaakt door henzelf. Wat heeft iedereen zijn best gedaan. Woensdag 30 maart 2011 zijn we met bijna het voltallige team uit eten geweest. Heel gezellig. Met een lach en een traan kijk ik terug op een fantastische periode.


DSC_0099.jpgDSC_0122.jpgDSC_0131.jpgDSC_0166.jpgDSC_0198.jpgDSC_0201.jpg

Vale do Lobo

Om kwart over vier 28 oktober 2010 zijn we op het vliegveld, richting Nederland, waar we al snel zien dat het vliegtuig een uur vertraging heeft. De planning was vijf over zeven vertrekken maar dat wordt dus later. We gaan wel alvast inchecken en eten ergens een klein hapje. Dan gaan we naar de ruimte om te boarden. Maar het wordt later en later. Dan wordt ons meegedeeld dat er mankementen zijn aan één van de motoren. Nog weer later zeggen ze dat het vliegtuig die avond niet meer gaat vliegen. Hè wel erg bale. We hebben ons net zo verheugd om de kinderen na 5 maanden weer terug te zien. Er worden bussen geregeld en alle honderdvijftig passagiers worden naar een hotel gereden. En wat voor een hotel. Een vijfsterrenhotel het Ria Park hotel in Vale do Lobo. Er wordt nog een diner geregeld en de dag erna een heerlijk ontbijtbuffet. We maken in de omgeving nog een wandeling langs moderne en luxueuze huizen. En dan maken we ons eindelijk op voor de terugvlucht. Vrijdagavond één dag later dan gepland sluiten we onze dierbaren weer in de armen.


DSC_0699.jpgDSC_0705.jpgDSC_0713.jpgDSC_0715.jpgDSC_0719.jpgDSC_0724.jpg

Highslide for Wordpress Plugin