Auteur: Anneke

Griekse stoelen, windmeter, Pylos, zee en zwembad, Katakolon

Op mijn verjaardag, 27 juni lijkt het wel de bel centrale. Erg leuk al die telefoontjes (hou ik van), appjes en face-time. Mijn verjaardags etentje is in Koroni. Alleen jammer van die typisch Griekse taverne stoelen. Je kent ze wel  met een rieten zitting en kaarsrechte rugleuning. Ze zitten voor geen meter. Laten we nou op mijn verjaardag terecht komen op een kleinere variant daarvan. Een soort van Grieks kleuterstoeltje. Een houten reet krijg je ervan. De moussaka is heerlijk.

Hellep de windmeter vertoont kuren= doet helemaal niks meer. Dus hangen we tell tales in het want om de wind beter te bepalen. Op 28 juni hangt Cees om 8.00 uur in de morgen al in de mast zo’n 21 meter hoog. Hij haalt de windgever eraf en gaat ermee aan de slag. Haalt hem uit elkaar, meet van alles door. Kijkt bij de mast naar een kabeltje die naar de windmeter leidt. En dan mag tie weer de mast in, de bofferd.  Doet tie het of doet tie het niet, yes hij werkt weer. We doen dagelijks na een zeildag zwemmetjes in het zee water. Een weldaad voor onze plakkerige/zweterige lichamen ter afkoeling en voor de broodnodige lichaamsbeweging.

Bij Pylos strekken we de benen en nemen weer een duik in het zwembad bij Kyparissia. Gezellig klessebesse met Monique en Rik en ik kom aan de praat met 2 Nederlandse dames. Vraagt één van de dames, heet jij soms Anneke. Wat…..blijkt ze al jaren onze website te volgen, hoe bijzonder. Bij Katakolon wemelt het van de kwallen om de boot. Dus helaas pindakaas niet het water in. Op de kant worden we ’s avonds getrakteerd met een optreden van een kinderkoor.

   

Kyparissia, Methoni, Koroni, Limeni, Elafonisos, Plytras en Kotronas

Eén klein jammertje bij het uitvaren bij Katakolon. Er ligt een ander anker over onze ankerketting. Cees doet de truc met touwtjes en wat mankracht en een half uurtje later is’t weer gefikst. Op naar Kyparissia. Heerlijk plonsen in het zwembad aldaar. Super vet er zwemmen schildpadden in de haven. Scannen zegt Cees. Vaak zie ik dan niks want dan zijn ze hem alweer gepeerd, maar …..nu dus wel. Ze zijn echt niet klein uitgevallen. Van een halve meter tot bijna een meter. Ze willen zelfs op de kiek en gefilmd worden. Zulke joekels zal ik niet graag al zwemmend tegenkomen.

We zijn inmiddels al weer even in de Peloponnesos beland. Wat is het hier rustig kwa zeilboten. Methoni, Koroni, Limeni. Overal gaan we lekker voor anker. Bij Elafonisasos maakt Cees leuke drone beelden op weer een super mooi plekkie. Zelfs de gennaker wordt van stal gehaald.

In Kotronas zijn we echt de enige zeilboot. We liggen prinsheerlijk met zeer helder blauw water om ons heen. Omringd door vaak hoge kale bergen en krekels die hun hoogste lied ten gehore brengen. Een leuk cafeetje in de buurt om wat te eten en zo’n overheerlijke cappuccino freddo te drinken. Echt een aanrader bij deze temperaturen. Ook een zwemmetje in zee rondom de boot. Heerlijk ter verkoeling.

 

Kastos, Messolonghi, Katakolon en antiek Olympia

Het wordt een dobberdagje naar Kastos (Waspbay) samen met zeilboot grote Mees. Aldaar de volgende dag met het bijbootje van Rob en Nynke naar de kant. We waden door het water over glibberige kiezelstenen maar komen zonder een plonsje aan de kant. Via en smal paadje langs struiken gaan we omhoog. Leuk uitzicht over de Waspbay met onze 2 boten voor anker en het licht blauwe water. Welverdiende kouwe drankjes bij een molen in Kastos.

Via de Gierbaai zeilen we op ons gemakkie naar Messolongi waar we aan de betonnen kademuur afmeren, langszij. De naam van de stad is waarschijnlijk te danken aan het Italiaanse woord messe= midden en logi= meer. M.a.w. een gebied dat door meren/ lagunen/ zoutmoerassen omgeven wordt. Je ziet er ook bij het binnen varen huizen op palen in’t water. Pfff de voorspelling ziet er warm uit, ‘t zal toch niet, maar jawel. Ineens stijgt het kwik naar 35 graden. Dus de boot in zomersnit en als we  door’t stadje lopen zoeken we zoveel mogelijk de schaduw op. Ook in het Heldenpark.

Via Kyllinis naar Katokolon waar we op Mediterrane wijze aan de kant liggen. Het is n.l. gebruikelijk om aan te leggen door gebruik te maken van je anker en 2 lijnen achter op je boot. Je dropt op tijd je anker. Het is de bedoeling dat je dan in rechte lijn achteruit vaart en je de ankerketting laat vieren. Nog best even een dingetje bij een zijwind. Op vrijdag de dertiende rijden we in een moderne huurauto naar het antieke Olympia. Een must-see als je hier in de buurt bent. Rob is chauffeur met Cees als bijrijder. Nynke en mijn persoontje houden de achterbank bezet.

Een bestemming doordrenkt met historie. De geboorteplaats van de Olympische Spelen(776 v Chr.) bieden de oude ruïnes= hopen stenen en pilaren zoals het stadion, tempels, badhuizen en altaren een indrukwekkende blik op een roemrijk verleden. We wandelen over gronden waar ooit atleten en aanbidders samenkwamen ter ere van de god Zeus. Heerlijk om op oude stenen even te schuilen voor’t sunnetje. Daarnaast bezoeken we het archeologisch museum met haar vele schatten. Elke vier jaar wordt vanaf hier de Olympische vlam ontstoken om zijn reis te vervolgen naar de bestemming waar de Olympische Spelen dan gaan plaatsvinden.

Porto Palo, Syraguse (Sicilië). Baai van Vasiliki en Mytikas (Griekenland)

Yeh, vrijdag 30 mei kiezen we het ruime sop. Via Porto Palo varen we naar Syracuse. Hellep er is weer iets kapot. Nu doet het logje het niet meer. Toch wel handig om te zien hoe snel je vaart. Dus het wandpaneeltje weg geschroefd want meten is weten. Dankzij internet heeft Cees de storing gevonden. De log meet ook de temperatuur van het water= temperatuurgever en die is kaduuk. De speedmeter vindt dan ook dat de log niet meer aanwezig is. Afin Cees fopt het metertje met een weerstandje en nu doet het logje het weer, handy zo’n man.

In Syracuse zien we een wel heeel bekende boot, Zeebink. In 2015 ontmoet in Sal en Mindelo (Kaapverden) en later in Barbedos. Toen met 3 jongen gasten aan boord nu ligt de vader van het stel hier voor anker. Een gezellige borrel tot gevolg. De dag na 1 juni in 2010 ( Anneloes haar 18de verjaardag) is het precies 15 jaar geleden dat we met de zeilboot zijn vertrokken. Half jaartje op de boot en halfjaartje thuis, time flies.

Cees ziet op verschillende weerapps dat er een goed weer window is om naar Griekenland te vertrekken. 3 dagen en 2 nachten door. Schoondochter Nicolette appt: nachten doorhalen. Zelfs wij doen dat niet meer vrijwillig. En vindt het stoer hoe wij dat doen. Dus liggen we 6 dagen na ons vertrek al in Griekenland. Een heerlijke tocht met vooral zeilmeisje als zeilvoering en een ongenode gast aan boord. Een groen vogeltje die vindt dat tie genoeg vlieguren heeft gemaakt en een lift wel kan gebruiken. Maar het beestje is wel heel mak, blijkt tie een dag later dood te zijn dus geven we hem maar een zeemansgraf. We zien zeilboot Norell en Grote Mees bij Mytikas, een heuse NL vloot ten anker. Het weerzien is super gezellig.

   

 Job done

Donderdag 22 mei 2025 worden op dezelfde dag twee bestelde turbo’s geleverd, jippie. We trekken een lekker wijntje open om daar op te proosten. Nu nog kijken wanneer de monteurs tijd hebben om een en ander te fiksen en fingers crossed dat dit echt het euvel is. We krijgen een berichtje van Tjaart en Marijke dat ze onze kant opkomen (reactie op de website dat ze ons moreel komen steunen) maar ook zij hebben pech met hun tot camper omgebouwde Unimog=oud legervoertuig. Gelukkig is ’t bij hun op maandag weer gefikst, dus komen ze heel gezellig zelfgebakken citroen drizzle cake eten en ‘s avonds smikkelen ze mee met het avondeten.

De dag erna gaan we gevieren met de bus naar Ragusa Ibla. Het is een zonovergoten dag en al slenterend genieten we van deze fantastische plek met veel, heel veel kalkstenen huizen ingeklemd tussen 2 bergruggen. We nemen een kijkje in Duomo San Giorgio, lopen door sfeervolle oude straatjes met gedecoreerde balkonnetjes.

Bij BiancoMangiare een capo-tje en dan weer verder naar Giardino Ibleo= een park aan de voet van de heuvel om te genieten van het uitzicht en van een muzikant spelend op een houten dwarsfluit. Bij ristorante Il Barocco lunchen we heerlijk buiten met alleraardigste bediening. Rond 15.50 uur weer bootwaarts. ‘s Avonds nog wat snacken bij ons aan boord met olijvenbrood en prosciutto en dan nemen we afscheid van Marijke en Tjaart. 

Ondertussen krijgt Cees een mailtje of het uitkomt dat de monteurs morgen komen. Nou wat denk je ze zijn meer dan welkom. Na bijna 2 maanden zou het fijn zijn om ons landrotten bestaan te kunnen verruilen voor zeebenen. Ze staan de volgende morgen rond 9.30 uur op de stoep. Een zenuwslopend gebeuren. Pas tegen 16.45 uur zijn ze klaar. Maar zoals het er nu naar uitziet is de job naar tevredenheid van Cees gedaan.  

Highslide for Wordpress Plugin