Sommigen denken dat we gelijk kunnen vertrekken. De boot heeft deze winter niet op de kant gestaan maar is in het water blijven liggen. Dus het had gekund. Maar er zijn een hoop dingen te doen om de boot vaarklaar te maken voor een nieuw zeilseizoen. O.a. grof- en fijn diesel filter en de impellor van de waterkoeling worden vervangen. De motor wordt vertroeteld met nieuwe motorolie en kleppen worden gesteld. Alle huiddoorvoeren worden nagekeken en weer open gezet. De zeilen worden aangeslagen en het dek krijgt de nodige aandacht met soda en groene zeep. Cees heeft een lijstje gemaakt om dingen na te lopen zoals een testje met de marifoon, radar, plotter, diepte meter, windmeter, het logje e.d. De wasmachine doet weer haar ding en we strekken bijna elke dag (zelfs Cees) de benen. Sinds een paar dagen waai je uit je hemd. Fijn dat we nog in Abrahams schoot liggen.

Ook hebben we al de nodige heerlijke Italiaanse gerechten op. Wat dacht je van gevulde ravioli dolce (zoet) met salie boter. Echt een feestje. Of Ossobuco op de wijze van mijn moeder en als toetje lemon posset. Lekker man. En bij de zondagochtend koffie heb ik Jam Jacks gebakken. Nee dat is dan weer niet Italiaans maar goed binnen te houden.

Dinsdag 15 april 2025 zitten we al rond 8.15 uur samen met Lia en Remco in hun auto. Op naar het zuidoostelijk deel van Sicilië. Toch nog zo’n 5 kwartier rijden. Eerst naar Pozzallo voor een cappuccino break. We laten ons verleiden. Heerlijk uitziende gebakjes maar de smaak is anders dan verwacht. Langs de kust met hoge golven( het waait flink), kassen van plastic soms van glas en meren met flamingo’s/ koereigers (wel in de verte) vervolgen we onze route.

We cruisen naar Portopalo. We genieten van de gele en roze bloemenzee en de haven. Op naar Marzamemi, een authentiek klein kustplaatsje. We negeren een rond wit bord met rode rand ( is maar een suggestie toch) en belanden op een parkeerplaatsje midden in’t centrum. Op ons gemakkie slenteren we wat rond. Een leuke plek, in de zomer vast erg druk bezocht met toeristen. Op de terugweg toch nog Nero d’Avola wijn (de belangrijkste rode druif van Sicilië) gescoord. Het wijnhuis Curto ligt echter wel heel erg in the middle of nowhere.

We nemen afscheid van een mooi Nederland in voorjaarsbloesem. Donderdag 3 april 2025 zijn we al vroeg uit de veren (3.15 uur) om op tijd op Schiphol te zijn. Een drukte van beland aldaar maar omdat we al ingecheckt zijn kunnen we zo doorlopen. In’t vliegtuig zit naast me een Italiaanse meneer met zeg maar een omvangrijk postuur. Onderweg slaapt tie (hoop gesnurk) een groot gedeelte van de reis en neemt steeds meer plek in naar mijn toe. Ongemakkelijk, best wel. Rond 14.40 uur staan we weer op onze Dutch Osprey in Marina di Ragusa op Sicilië. Het is net als in Nederland schitterend weer. ’s Avonds kunnen we heerlijk aanschuiven bij Lia en Remco voor het avond eten. We boffen maar.

We drinken zondagochtend koffie bij Toos en Rimmer met hoe kan het ook anders heerlijke Siciliaanse cannoli. En we worden allerhartelijkst ontvangen bij de nieuw geopende Conad supermarkt met een bloemen ballonboog. Een gratis tas bij het afrekenen, ons uitje van de dag kan niet meer stuk. Ook Face Timen we regelmatig met het thuis front. Frenkie onze oudste kleinzoon van 5 jaar is helemaal verbaast als hij beelden van de boot ziet en concludeert “oh is het nog steeds dezelfde, hebben jullie niet een nieuwe dan”.

Met de auto van Remco en Lia rijden we donderdag 10 april 2025 door een mooi en gevarieerd landschap naar het in het binnenland gelegen Villa Romana del Casale. Hellep vlak voor aankomst geeft google een wel heel smal weggetje aan maar alles komt goed. Villa Romana is een Romeinse villa uit circa 300 na Chr. met wel heel veel vertrekken. Hier is ruim 3500 vierkante meter aan zeer goed bewaarde gebleven vloermozaïeken te zien. Waarschijnlijk gemaakt door Noord- Afrikaanse kunstenaars. Allemachtig wat een klus en aandacht voor detail, echt prachtig. Beroemd zijn de meisjes in bikini maar we zien ook jachttaferelen, mythische figuren en nog veel meer.

We lunchen onderweg maar de ober spreekt alleen Italiaans. Hij ratelt in rap tempo van alles op waar we geen touw aan vast kunnen knopen. Maar we worden blij verrast met een heerlijke anti pasti. Dolce= toetje is aardbeitjes met een mini cannolli. Onze buikjes zijn meer dan gevuld. Het 2^e uitje van de dag is naar de beroemde trap ‘Scalinata di Santa Maria del Monte in Caltagirone = de stad van de kleurrijke keramiek. We lopen de 140 treden van deze trap naar beneden en later ook weer omhoog, nog een hele klim. Elke tree is voorzien met een ander motief van keramieken tegeltjes. Ons 3^e uitje is naar jawel ….de Lidl. Ach ze hebben lang niet alles wat we op ons lijstje hebben staan, jammer dan.

    

Het laatste berichtje van seizoen 2024. Donderdag 7 november rijden we in alle vroegte zo’n 2 uur met de bus naar Catania. Vanaf daar met Transavia back home. Het is nog even wennen hoe het nou zit met je ruim-, cabine- of hand bagage. Het is zaak om dat op tijd te regelen. Nu mogen onze kleine koffertjes gezellig mee in de ruimbagage. Cees heeft trouwens met de drone  wat leuke foto’s gemaakt boven de haven.

De kinders van de haven en van Marina di Ragusa vieren Halloween en komen langs bij verlichte boten. We hebben nog een culinair uitje naar de Stella Marina bar waar we overheerlijk friet scoren. Uiteraard met….. een heerlijke dot mayonaise. Het weer is overdag nog uitstekend: korte broeken en rokjes. ‘s Avonds koelt het al aardig af. Dat zal weer even wennen worden in Nederland. Verder de laatste dingen om de boot proper en net achter te laten. Ons laatste avondje hier in MdR  eten we gezellig bij Remco en Lia, fijn hoor. Volgend jaar vliegen we op 3 april 2025 weer deze kant op. Tot laters.    

Samen met Lia en Remco gaan we een vierdaags roadtripje maken op Sicilië. Woensdag 23 oktober 2024 tuffen we in een geüpgrade huurauto naar Palermo zo’n 265,5 km. De eerste 2 uur geen wegen om lekker door te karren dus doen we er veel langer over dan google zegt. Onderweg ziet Remco wel dat de meter van de benzine in het rood staat maar pas als het lichtje blijft doorknipperen gaan we opzoek naar een benzine station. Hellep in de hele omtrek geen eentje te bekennen. Dan maar even de route verleggen want om nou te gaan duwen daar hebben de medepassagiers geen trek in. Wat het verkeer betreft is het echt oppassen geblazen in Palermo. Van alle kanten wordt je belaagd door mede weggebruikers maar Remco rijdt ons veilig en wel naar onze B&B, hartje centrum. Weer wat later lopen we heerlijk rond te struinen langs verschillende highlights. O.a. Fontana Pretoria met riviergodinnen en nimfen. De Kathedraal van Palermo met vele bouwstijlen ten gevolge van een lange geschiedenis van uitbreidingen, wijzigingen en restauraties. En nog veel meer oudheid. We kijken onze ogen uit.

Donderdag is het even haasten met het ontbijt want rond de klok van negen start onze no maffia tour van 3 uur. We horen heel veel over de dagelijkse realiteit en invloed van de maffia. En ook over de burgerbeweging tegen de macht van de maffioso. We zien het teatro Massimo waar een gedeelte van de Godfather III is opgenomen. En lopen langs Piazza Della Memoria= gedenkmuur met schilderingen van personen. Officieren van justitie, rechters en echtgenotes die door de maffia op vaak brute wijze vermoord zijn. En we zien bedrijven en winkels met oranje stickers op hun ramen die zich niet laten afpersen en geen pizzo afdragen aan de maffia.

Daarna hoogste tijd om naar Monreale te rijden. Hier staat Duomo di Monreale met Normandische en Arabische invloeden. Aan de buitenkant sobertjes maar van binnen een overdaad aan o.a. Siciliaanse en Byzantijnse mozaïeken. Alles gemaakt in opdracht van de Normandische Koning Willem de II die wilde wedijveren met de aartsbisschop van Palermo. Daarnaast ligt het mooie Benedictijner klooster met maar liefst 229 dubbele zuilen en prachtig onderhouden tuin. Wederom een pareltje maar waarschijnlijk was het rijk/ arm contrast in die tijd wel erg groot met al deze pracht en praal. Op naar Erice. Een middeleeuws dorpje hoog boven in de heuvels. Heel wat haarspeldbochten later belanden we in de schemer bij onze B&B.

Vrijdag 25 oktober lopen we op ons gemak door het Middeleeuwse dorpje Erice. Smalle straatje met grijze keitjes, grijze stenen huisjes en kerkjes. Vanaf hier hebben we een redelijk uitzicht over de beneden gelegen stad Trapani, de kustlijn, baaien, zoutpannen en Egadische eilanden. Prachtig. De huurauto staat weer klaar om ons naar Selinunte te brengen. Bergen hebben plaatsgemaakt voor mooie glooiende valleien met wijn- en olijven boomgaarden en veel vervallen niet meer bewoonbare huizen, opknappertjes zogezegd. We komen zelfs 3 keer een herder met een kudde loslopende schapen tegen. Heel af en toe hebben we een tegenligger maar over het algemeen is de weg voor ons alleen. De plek om te overnachten is een agriturismo locatie waar ze ’s avonds een heel menu voor ons koken.

Zaterdag 26 oktober zitten we rond 9.30 alweer in de auto. Het is zo’n 2 uur rijden naar Licata waar de Waaibaai van Patra en Mike ligt. Tijd voor koffie, een klein wandelingetje en in een winkelcentrum scoren we nog een nieuw Nespresso koffiezetapparaat. De omgeving is intussen veranderd in wit plastic achtige kassen waarin ze groente of fruit verbouwen. Vandaag een kudde geiten op de weg die ons zomaar tegemoet loopt. Moe maar voldaan rijden we rond de klok van vieren Marina di Ragusa binnen.