In Pylos zwaaien we neef Rutger, Clio en Claire uit en zijn weer met z’n tweetjes. We hebben niet echt een vaar plan voor de komende tijd maar het weer is er ook niet naar om je druk te maken, te warm. Dus dat doen we ook maar niet. How to sur-5 in 30 graden en meer. Zo fijn dat we ventilatoren  aan boord hebben hangen die zorgen voor enige verkoeling. In de baaien tussen de vingers van de Peloponnesos is het zeer rustig qua boten. Plenty plek om te ankeren en zeeën van ruimte om te zwemmen in het kristal heldere water.

Erg leuk dat Evelien van de Beagle appt. Blijkt dat we in delfde baai liggen maar dan helemaal aan de andere kan bij Limeni. Na zonsondergang maken we een wandelingetje met z’n viertjes, Evelien, Arie, Cees en ik, en gezellig uit eten. We gaan trouwens regelmatig uit eten. Wat is de Griekse keuken vergeleken bij 10 jaar geleden verbeterd zeg. En Willem, de Sakanaki index, bestaat nog steeds.

Omdat we weinig in havens liggen hebben we stroom voorziening van onze windmolen en één zonnepaneel. Ook hebben we een generator aan boord die regelmatig een uurtje draait. Dan kunnen we gelijk de watermaker aan zetten om van zoutwater zoet te maken. Zo houden we onze watertank op peil. Want wat is dat toch een goden drankje, gewoon koud water.

Het is genieten zo met elkaar op de boot. Claire is een echte waterrat en vindt het heerlijk in zee. Ter verkoeling ozo lekker. Woensdag 20 juli 2022 zeilen we al kruisend naar Methoni. Rutger is helemaal in zijn element achter het roer en is het zeilen nog niet verleerd. Clio krijgt haar 1^e zeilles van Cees die ze glansrijk doorstaat. Bij Methoni bezoeken we het prachtige fotogenieke fort waar Claire op zoek gaat naar de koning. Of….. slaapt tie nog? We gaan heerlijk uit eten bij  taverna Rex (yeh de koning is gevonden) met een speeltuintje op loopafstand.

De familie krekel zingt wederom haar hoogste lied. De dag erna wordt een relax dagje en eten we aan boord met een prachtig uitzicht. En nu liggen we in Pylos en strijken ’s avonds neer op een terras met live muziek. Clio geniet intens met voor haar zo herkenbare muziek en dans. Echt fijn dat actrice Claire een avondmens is en gewoon opblijft tot laat in de avond. We gaan haar onverstaanbare voordrachten nog missen. Zon, zee, gezelligheid en gezamenlijk eten. Wat wil een mens nog meer.

We zijn weer terug op de boot in Kalamata. Tis zaterdag 16 juli en bloody hot zo’n 36 graden. Rutger, Clio en Claire (3 jaar) komen een weekje meevaren maar ik zie er een beetje tegen op i.v.m de warmte en hoe gaan Clio en Claire het vinden aan boord. Zondag einde van de middag komen ze aan en beginnen we met een workshop Frappé maken door Clio. In de warmte de beste vervanging voor de normale koffie. We hebben nu een heus zwembad(je) op de boot waar Claire zich prima in vermaakt. Wat leuk om een Griekse aan boord te hebben want ’s avonds eten we heerlijke gerechtjes door Clio uitgekozen. De 1^e zeiltocht gaat naar Koroni. ’s Nachts steekt er ineens onwijs veel wind op. Cees houdt ankerwacht en in alle vroegte verkassen we naar de zuidkant van Koroni. Kijk hier is het veel rustiger. Van Rutger wisten we het al dat het goed gaat aan boord maar Clio en Claire passen zich moeiteloos aan. Ze blijken zee benen te hebben, gelukkig maar.

Als we dinsdagavond naar de kant gaan neemt de wind weer toe. Wij gaan het kasteel bekijken maar Cees vertrouwt het niet echt en houdt toezicht op de boot en dinghy (op het strand getrokken) vanaf een terras. Na een half uurtje belt Cees al. De wind is enorm toegenomen en de golven nog meer. Hoe krijgen we in hemels naam onze dinghy door de branding en komen we aan boord. Nou dat blijkt een hele klus. Een halve liter ouzo bij de taverne doet wonderen. Het heldere sap geeft inzichten die een kapitein sneller doet denken. Claire en Clio blijven aan de kant. Rutger ook maar die gaat ons helpen de dinghy door de branding te krijgen. Poging 1 mislukt, hellep onze mobielen, kleding, geld en schoenen drijven al in het bootje door het vele inkomende zeewater, lekker dan. ‘We travel light’; een hoosvat was ook wel handig geweest. Poging 2 lukt dankzij Rutger die mega sterk is en Cees zijn ouzo-inzicht. Maar dan zijn we er nog niet. Ik heb in de dingy nog nooit zulke hoge golven meegemaakt, we krijgen helemaal gratis zouten douches over ons heen. Het is een hele toer om aan boord te komen. De snubber van het anker is gebroken. Kleddernat van het zeewater verkassen we de boot weer naar de noord-ankerplek. Laat op de avond halen we Rutger, Clio en Claire op. Die genieten van pizza en bier met uitzicht op ons mooie jacht. Met dank aan Rutger die ook een bijdrage heeft geleverd aan dit schrijven.

In de haven is het nu echt te warm dus zijn we ter verkoeling weer voor anker gegaan. Niels, Doortje en Mees willen graag nog een keertje aan boord komen maar zo gemakkelijk gaat dat niet met een kleinzoon van nog geen jaar. Bij Kardamyli staat er donderdag 22 juni veel te veel swell om met een klein mannetje op het strand in de branding in het bijbootje te stappen, dat wordt hem echt niet. Dus borrelen we genoeglijk aan de kant. Twee dagen later liggen we wederom voor anker bij Limeni. Vannacht ging het nog behoorlijk te keer qua golven maar nu is het praktisch windstil. Nu aan boord komen moet toch gaan lukken. Rond 8.45 uur op zaterdag 25 juni staan ze na drie kwartier rijden bij een kade al op ons te wachten.

Maar…….er zijn “Open Water” zwemwedstrijden. Laat dat nu net in onze baai zijn en precies op dit tijdstip zwemmen ze voorbij. Gelukkig mag Cees er effies met de dinghy tussen door. En zo stappen ze weer wat later op de Dutch Osprey. Er staat een heerlijk verkoelend windje, koffietje, zwemmen in zee, bootje varen, tosti’s eten. Mees chilt lekker in zijn plastic curver zwembadje en heeft het prima naar zijn zin. In het stapelbed is voor hem een bedje gecreëerd want er moet regelmatig even een tukkie gedaan worden.

In de middag verkassen we naar een taverne op de wal. Genietend met z’n vijfjes van elkaars gezelschap, een heerlijk briesje, en het mooie uitzicht over de baai vieren we alvast mijn verjaardag. Wat wil een mens nog meer. Een dag later zijn er wederom zwemwedstrijden. Leuk om dit van dichtbij te aanschouwen. 27 juni ben ik echt jarig en vieren we dat met een champagne lunchje geregeld door Cees himself, lekkah. Vier juli vliegen we voor 2 weekjes terug naar Nederland.