Sommigen denken dat we gelijk kunnen vertrekken. De boot heeft deze winter niet op de kant gestaan maar is in het water blijven liggen. Dus het had gekund. Maar er zijn een hoop dingen te doen om de boot vaarklaar te maken voor een nieuw zeilseizoen. O.a. grof- en fijn diesel filter en de impellor van de waterkoeling worden vervangen. De motor wordt vertroeteld met nieuwe motorolie en kleppen worden gesteld. Alle huiddoorvoeren worden nagekeken en weer open gezet. De zeilen worden aangeslagen en het dek krijgt de nodige aandacht met soda en groene zeep. Cees heeft een lijstje gemaakt om dingen na te lopen zoals een testje met de marifoon, radar, plotter, diepte meter, windmeter, het logje e.d. De wasmachine doet weer haar ding en we strekken bijna elke dag (zelfs Cees) de benen. Sinds een paar dagen waai je uit je hemd. Fijn dat we nog in Abrahams schoot liggen.

Ook hebben we al de nodige heerlijke Italiaanse gerechten op. Wat dacht je van gevulde ravioli dolce (zoet) met salie boter. Echt een feestje. Of Ossobuco op de wijze van mijn moeder en als toetje lemon posset. Lekker man. En bij de zondagochtend koffie heb ik Jam Jacks gebakken. Nee dat is dan weer niet Italiaans maar goed binnen te houden.

Dinsdag 15 april 2025 zitten we al rond 8.15 uur samen met Lia en Remco in hun auto. Op naar het zuidoostelijk deel van Sicilië. Toch nog zo’n 5 kwartier rijden. Eerst naar Pozzallo voor een cappuccino break. We laten ons verleiden. Heerlijk uitziende gebakjes maar de smaak is anders dan verwacht. Langs de kust met hoge golven( het waait flink), kassen van plastic soms van glas en meren met flamingo’s/ koereigers (wel in de verte) vervolgen we onze route.

We cruisen naar Portopalo. We genieten van de gele en roze bloemenzee en de haven. Op naar Marzamemi, een authentiek klein kustplaatsje. We negeren een rond wit bord met rode rand ( is maar een suggestie toch) en belanden op een parkeerplaatsje midden in’t centrum. Op ons gemakkie slenteren we wat rond. Een leuke plek, in de zomer vast erg druk bezocht met toeristen. Op de terugweg toch nog Nero d’Avola wijn (de belangrijkste rode druif van Sicilië) gescoord. Het wijnhuis Curto ligt echter wel heel erg in the middle of nowhere.

We nemen afscheid van een mooi Nederland in voorjaarsbloesem. Donderdag 3 april 2025 zijn we al vroeg uit de veren (3.15 uur) om op tijd op Schiphol te zijn. Een drukte van beland aldaar maar omdat we al ingecheckt zijn kunnen we zo doorlopen. In’t vliegtuig zit naast me een Italiaanse meneer met zeg maar een omvangrijk postuur. Onderweg slaapt tie (hoop gesnurk) een groot gedeelte van de reis en neemt steeds meer plek in naar mijn toe. Ongemakkelijk, best wel. Rond 14.40 uur staan we weer op onze Dutch Osprey in Marina di Ragusa op Sicilië. Het is net als in Nederland schitterend weer. ’s Avonds kunnen we heerlijk aanschuiven bij Lia en Remco voor het avond eten. We boffen maar.

We drinken zondagochtend koffie bij Toos en Rimmer met hoe kan het ook anders heerlijke Siciliaanse cannoli. En we worden allerhartelijkst ontvangen bij de nieuw geopende Conad supermarkt met een bloemen ballonboog. Een gratis tas bij het afrekenen, ons uitje van de dag kan niet meer stuk. Ook Face Timen we regelmatig met het thuis front. Frenkie onze oudste kleinzoon van 5 jaar is helemaal verbaast als hij beelden van de boot ziet en concludeert “oh is het nog steeds dezelfde, hebben jullie niet een nieuwe dan”.

Met de auto van Remco en Lia rijden we donderdag 10 april 2025 door een mooi en gevarieerd landschap naar het in het binnenland gelegen Villa Romana del Casale. Hellep vlak voor aankomst geeft google een wel heel smal weggetje aan maar alles komt goed. Villa Romana is een Romeinse villa uit circa 300 na Chr. met wel heel veel vertrekken. Hier is ruim 3500 vierkante meter aan zeer goed bewaarde gebleven vloermozaïeken te zien. Waarschijnlijk gemaakt door Noord- Afrikaanse kunstenaars. Allemachtig wat een klus en aandacht voor detail, echt prachtig. Beroemd zijn de meisjes in bikini maar we zien ook jachttaferelen, mythische figuren en nog veel meer.

We lunchen onderweg maar de ober spreekt alleen Italiaans. Hij ratelt in rap tempo van alles op waar we geen touw aan vast kunnen knopen. Maar we worden blij verrast met een heerlijke anti pasti. Dolce= toetje is aardbeitjes met een mini cannolli. Onze buikjes zijn meer dan gevuld. Het 2^e uitje van de dag is naar de beroemde trap ‘Scalinata di Santa Maria del Monte in Caltagirone = de stad van de kleurrijke keramiek. We lopen de 140 treden van deze trap naar beneden en later ook weer omhoog, nog een hele klim. Elke tree is voorzien met een ander motief van keramieken tegeltjes. Ons 3^e uitje is naar jawel ….de Lidl. Ach ze hebben lang niet alles wat we op ons lijstje hebben staan, jammer dan.