Maand: mei 2022

Baai van Sivota en Desimi. Kade bij Vathi (eiland Meganisi)

De Manana zeilboot van Christ & Monique is aangekomen in de baai van Sivota. Voor ons maar 8 mijl varen vanuit Nidri. De afstanden hier tussen de verschillende eilandjes zijn zo klein dus prima om  naar hun toe te varen en ’s avonds met elkaar uit eten te gaan. Inmiddels heeft Cees app contact met Tjaart & Marijke. Zij zijn vanuit Nederland vertrokken met een Unimog en hier in de buurt. Zou toch leuk zijn……. en dat doen we ook bij de baai van Desimi.

Wij voor anker en zij staan op een kleine camping. Het worden 2 hele leuke dagen met kletsen, wandelingetjes om de baai met hond Siem, varen in de dinghy naar een soort van ieniemienie grot(je), uiteten, zwemmen. De mannen doen dat in de vorm van het onderwaterschip schoonboenen en de schroef ontdoen van aangroei. En we eten gezamenlijk op de Dutch Osprey. Ook repareren de mannen iets op de Unimog. Een derde handje is daarbij altijd handig.

Met het thuisfront loopt het niet helemaal ideaal. Anneloes krijgt eindelijk de uitslag van haar dikke knie. Haar voorste kruisbanden zijn gescheurd, opgelopen bij de badminton, echt niet fijn. En we zien ineens een filmpje voorbij komen van een helikopter waar Niels in blijkt te zitten opgepikt in de middle of nowhere. Schrikken hoor. Tijdens een  canyoning (= lopen, springen, zwemmen, klauteren en abseilen door de loop van een rivier), maakt Niels een sprong van 10 meter in het water en schiet bij de landing zijn arm uit de kom. Pas 5 uur later komt er hulp in de vorm van een helikopter. Dan kom je bij een ziekenhuis en heb je geen verzekeringspasjes, telefoon e.d. Wat een toestand.  

   

Zaterdag 28 mei 2022 liggen we aan de kade bij Vathi op Meganisi met dank aan Christ die eventjes is gaan vragen of er boten weggaan want alles ligt vol. Als we zeilen hebben we meestal het bijbootje opgehesen hangend in de davids. Maar omdat het zo’n klein stukje varen is slepen we haar gewoon met een lange lijn achter de boot aan. Vlak voor het aanleggen zien we Beautje ineens ergens drijven. Ze zit vast met en karabijnhaak maar die is kennelijk losgeschoten. We maken een wandeling met mooie vergezichten, genieten dus. Een prachtige omgeving hier bij de Ionische eilanden met zoveel mooie baaitjes binnen handbereik. 

Ankeren bij Preveza en Lefkas. Griekenland

We zijn een aantal dagen op zee geweest en dan wil je wel graag even de benen strekken. Laat het nu zo hard waaien dat we met het bijbootje niet eens naar de kant kunnen. We hebben ’s nachts zelfs een soort van anker wacht. De volgende dag zetten we ’s middags dan eindelijk voet op Griekse bodem: Preveza. Bij de kade heel toeristisch maar daarachter een hele stad, meer voor locals. We belanden in een soort van malle Pietje zaak waar je struikelt over alle zooi maar waar we toch weer wat dingen scoren voor de boot. En…. het is nog even zoeken naar een Grieks simkaartje, want wat is de wereld zonder internet.

Ondertussen zijn de temperaturen gestegen naar 27 graden dus goed insmeren maar. En wat een luxe een wasmachine aan boord zodat zaterdag 21 mei er 2 wassen worden gedraaid. Geen wasdroger nodig want de wind droogt in no-time. Het nieuwe motortje krijgt een jasje aan en de Cobb zorgt ervoor dat we weer heerlijke kunnen bbq-en op ons ’achterdek’. Met wat stokbrood erbij en een salade en klaar = Cees.  

Zondag 22 mei 2022 gaan we anker op en zeilen heerlijk naar Lefkas. Bij de drijvende draaibare brug, die het vaste land van Griekenland verbindt met Lefkas, is het best wel druk met zeilboten. Maar Cees is het manoeuvreren bij deze wind nog niet verleerd dus hij mag blijven. Wat is het mooi hier met aan weerskanten bergen met wat dorpjes en nog behoorlijk groen. We ankeren bij Lygia en weer wat later bij Nidri. Tjonge dat is alweer 10 jaar geleden dat we hier ook lagen, time flies.

Arrivederci

Dinsdag 10 mei 2022, precies om 12.05 uur, zijn de keerringetjes voor de waterpomp vanuit Nederland bij het havenkantoor in MdR. s’ Middags heeft de monteur de pomp met die ringetjes weer in elkaar gezet. Je moet er wel telkens achter aan bellen anders gebeurt er niks, maar het is gelukt en de pomp doet het weer zonder te lekken, toppie. Woensdag nog gezellig een soort van afscheidsborrel. Donderdag staan we bijtijds op. Cees heeft de loopplank al zo opgehangen dat we hem makkelijk naar binnen kunnen krijgen. Het bijbootje wordt achter de boot gehesen  en alles wordt binnen zeevast gezet. We zijn er klaar voor, we gooien de trossen los op naar de Griekse zon. Toos en Rimmer komen ons uitzwaaien. Precies om 8.00 uur varen we achter de ‘marinero’ de haven uit. Dag dag Marina di Ragusa dag dag. Brigitte, Leon & Nicolette hebben ons al gespot op Marine Traffic.

Een heerlijk zeildagje om erin te komen. In de baai van Portopalo plonsen we ons ankertje neer. Na het eten besluit Cees voor kappertje te spelen en kortwiekt zijn haar met de tondeuse. Maar waar laat je dat haar. Ik zei nog zo “niet door de wc” maar…… ‘hij was een beetje dom’, en nu is tie verstopt. Daar gaat zijn rustig avondje, altijd een rotklusje. Onderweg app contact met Hanny en Jacob. Voor’t eerst ontmoet in Kaapverdië. Ze zijn in de buurt. Zou toch toppie zijn om elkaar live te ontmoeten. Dat doen we einde van de middag, op vrijdag 13 mei, in de mooie grote baai van Syracuse. Er is een hoop bij te kletsen.

We blijven een dagje liggen en zij ook dus gevieren met Cees als gids lopen we de volgende dag door het prachtige Syracuse met zijn smalle straatjes, vele balkonnetjes, de Duomo (waar net een trouwerij is), het fonteinplein, de natuurlijke bron en de markt. Aan het einde de delicatesse winkel waar je overheerlijk kunt lunchen (weten jullie nog Guido en Hanny in 2014) met een vis/vlees plank, mejammie.

En dan gaan we zondag de 15e mei vertrekken naar Griekenland. Omdat er een hoge druk gebied is schijnt de zon uitbundig maar de wind laat het behoorlijk afweten. Ach je kan niet alles hebben. Dan doen we er maar 3 nachten over i.p.v. 2. Het zij zo. Wel schijnt de maan ’s nachts bij wat altijd fijn is en kleine groepjes dolfijnen komen ons begroeten, altijd een feestje om te zien. Van Syracuse (Sicilië) steken we de Ionische Zee over naar Preveza (Griekenland). Aankomst 18 mei om 8.03 uur Griekse tijd.     

                  

Nog steeds niet onderweg

Ja het zit zo. Cees heeft in februari in Nederland een anti-torsi lijn besteld, om met behulp van een furling onze gennaker top-down op te rollen. Dat is een stuk gemakkelijker dan het zetten en strijken zonder dit hulp middel. Maar aan de anti-torsi lijn moet volgens de tuiger ook nog een oog of iets dergelijks bevestigd worden. En de kabel moet dunner volgens een andere expert, dus wordt er weer een andere besteld. Ze gaan het fixen voor ons. Nou dat bestellen blijkt nog een heel klussie. Wij maar denken dat dit pakket er gelijk met onze aankomst op Sicilië zal zijn. Maar…..op 5 mei is’t binnen.  

Dus we kunnen vertrekken en Griekenland gaan verkennen, er is echter een andere kink in de kabel. Cees start als test altijd een aantal dagen voor vertrek de motor om te kijken of tie het nog doet. Nou alles (motor, boegschroef, lieren etc.) doen het, joepie. Maar Cees hoort als hij even later zijn kop in de machine ruimte steekt gedrup, nee hè. De zeewaterpomp van de motor vertoont kuren, lekt. Met heel veel moeite krijgt Cees dat ding eruit. Bij de plaatselijke werf gaan ze kijken of ze een onderdeel voor de waterpomp kunnen bestellen. Hoelang dat gaat duren, één tot een paar weken. Maar Cees gaat toch ook even googelen en in Nederland heeft Mulder Motoren zo’n waterkering ring gewoon op voorraad. Nu maar hopen dat dat het euvel is. Deze waterkering ring moet a.s. dinsdag 10 mei in Italië zijn.

Maar niet getreurd het weer is prima en we vermaken ons heus wel. Cees wordt de mast in gehesen. Omdat er in de haven een water tekort is mogen we de boot niet afspuiten, zelfs de douches en w.c’s zijn een aantal dagen gesloten. Nu staat per dag 2 uurtjes de kraan open om water te tanken. Als het maar een paar drupjes regent is de boot weer oranje van het Saharastof. Dus wordt de mast nu met het handje schoongemaakt door Cees himself. Tevens wordt het ankerlampje boven in de mast vervangen want die is kaduuk.

O ja, ik maar denken dat het de 1e zondag in mei Moederdag is. We gaan heerlijk luxe uit eten bij Vota Vota. Zo leuk om de koks aan het werk te zien, want er is een open keuken. Blijkt het vandaag 8 mei Moederdag te zijn. Nou dan vieren we het gewoon 2 keer met een overheerlijke cannolo en een cappuccino want die maken ze hier in Italie als de beste. Getrakteerd door Christ, boffen Marion en ik even. En als 2e kidootje heeft het vannacht behoorlijk geregend. Je gelooft het niet maar ons bootje ziet er weer redelijk toonbaar uit. Wie weet is volgende week het euvel van de lekkende waterpomp geregeld en gaan we echt op weg.   

                  

Highslide for Wordpress Plugin