Maand: augustus 2021

Ankeren Cartagena, haven Torrevieja. Op naar de Balearen

Soms heb je van die dagen dat het niet wil lukken met het zeilen. Zaterdag 21 augustus is zo’n dag. Eerst op de motor. Dan kruisen met de genua. Komt er ineens te veel wind dus genua weg en fok uitdraaien. Kakt de wind in dus fok weer weg en genua uitrollen. Valt de wind helemaal weg. En zo gaat het maar door. We moeten een kaapje ronden maar jeetje we komen er maar niet langs dus een aantal uur de motor aan dan is het te bezeilen. Net als we het hoekje om zijn krimpt de wind en…… wordt het toch weer motoren. We gaan een nachtje door. ’s Nachts doet Cees nog 2 pogingen om te zeilen maar helaas pindakaas. De 2 dagen daarop zijn verwaaidagen in een baaitje ten westen van Cartagena op anker.

Er is veel noord/oosten wind maar dan lig je hier redelijk beschut. Dinsdag 24 augustus gaan we weer een stukje verder op naar Torrevieja. Hier zijn we al eerder geweest in 2011 en 2015 maar nooit de wal op geweest. Op aanraden van de havenmeester eten we voortreffelijk bij Bianco en belanden we nog veel later op een hele grote kermis.

Woensdag 25 augustus is het maar 16 mijl naar Santa Pola. Cees kijkt onderweg even op PredictWind  and we change our plans. De wind ziet er gunstig uit om richting de Balearen te varen. We gaan een nachtje door naar Formentera. Ondertussen hebben we app contact met Brigitte en Rob die met motorpech op Mallorca liggen, zo bale. Jeetje niet zo ver bij ons vandaan. Nou eh…. zullen we niet toch nog een nachtje door, de wind is ons gunstig gezind. Dus zo gezegd zo gedaan. We varen tussen Formentera en Ibiza door. Pff bijna een aanvaring met een Ferry. Mallorca here we come. En daar liggen we nu in Porto Colom aan een mooring naast de Milky Way van Brigitte en Rob. Jeetje wat een gezelligheid.

Geen orka’s, weinig wind, maar wel in de….. MED

In het gebied waar we nu naar toe varen richting Cadiz (hier liggen we voor anker met uitzicht op een grote brug) en Barbate (haven) varen we dicht langs de kust. Er is een website waar je kunt zien waar zeilboten zijn aangevallen door orca’s en in dit gebied zijn dat er veel. Nu is er zelfs een zeilverbod. Je mag niet meer dan 2 mijl uit de kust varen. Of juist veel meer op zee meer dan 9 mijl uit de kust. Het is erg heiig. En dan ziet Cees in de verte zwarte vinnen een stuk of 6, het zal toch niet. Fijn dat de verrekijker voor het pakken ligt, pffff loos alarm je verwacht het hier niet maar het zijn 6 kano’s. ’s Avonds luisteren we (op aanraden van Marjan) telkens een deel van de podcast van de Deventer moordzaak. Een aanrader.

Op maandag 16 augustus ronden we het zuidelijkste puntje van Spanje en Europa, Tarifa. Wat staat hier een stroom, goed dat we die mee hebben. En dan doemt aan bakboord de hoge rotsige kaap Gibraltar op. Yeh zo fijn we zijn op de MED. Weer een mijlpaal. Wat een drukte met scheepvaart. Ze komen van alle kanten dus opletten geblazen.

We gaan wat verder voor anker bij Sotogrande. Zo lekker om zonder te veel gebibber het water in te springen en je anker in het zand te zien liggen. Maar dan draait de wind naar landwind. Jeetje dat voelt als een heel warme föhn, echt niet normaal. En het begint hard te waaien (ja nu wel). We gaan anker op maar eh het bootje moet nog opgetakeld. Het lukt Cees met moeite om in het bijbootje te stappen door de hoge klotsende golven achter bij de spiegel. Wat een gedoe. De banden onder het bootje aanbrengen met een pikhaak. Bij het omhoog takelen blijft ze ook nog even onder de spiegel van de Dutch Osprey hangen. Hè hè het is gelukt. Zweet jij ook nou wij wel. We zoeken verderop wel een ankerplekkie. Het klotst behoorlijk ’s nacht. Dinsdag 17 augustus hebben we al kruisend onze volgende ankerplek bereikt bij Fuengirola.

We laten Malaga links liggen en gaan weer een dag later vlak bij Punta Del Este ten anker. Lekker zwemmen beetje lezen en genieten van de omgeving. We zien bergen met hier en daar wat bebouwing maar ook steden en van die grote lelijke appartementen/hotel complexen. Je komt het allemaal tegen in de Costa del Sol. Ti’s vrijdag 20 augustus 2021 we liggen in de haven van Almerimar. Effies wassen, boot afspuiten, diesel en water tanken, boodschappen doen, uit eten. En Niels, Doortje en Mees zijn thuis, echt zo fijn. Bijna een maand hebben ze in het ziekenhuis gebivakkeerd. 

De Algarve

Joepie voor zondag 8 augustus 2021 wordt er goede wind voorspeld. Daar gaan we gebruik van maken. Langzaam komt tie op zetten maar dan gaan we ook als een speer. We golfsurfen over de golven lekker omhoog en dan weer omlaag, door de swell van de Atlantische oceaan en de wind. Dat betekent wel dat het avond eten geserveerd wordt in een kom want op een bord kiepert het er zo vanaf. We varen langs Sines en gaan lekker door. ’s Nachts in’t donker ronden we Cabo São Vincente. Geen hoge golven meer we zijn immers in de Algarve beland. Maar i.p.v. dat de wind gaat afnemen zoals voorspeld neemt tie juist toe. Jeetje wat is het moeilijk varen met al die lichtjes die we zien. Ze lijken heel dichtbij. Jammer dat er geen maan is om ons bij te schijnen. Rond 2.30 uur besluiten we ten anker te gaan bij Calheta op 18 meter diepte. Hi hi de volgende ochtend zien we alleen maar zee om ons heen. Blijken de lichtjes gewoon van de kant te zijn. Op naar Portimào.

De dag erna hebben we een meet-en-greet met Hans en Sissi. Catamaran zeilers die hun varend bestaan ingeruild hebben voor vaste grond onder de voeten, in Silves. Voor het laatst gezien in Licata 2015. Hans komt ons ophalen met de auto wat een luxe. Wat wonen ze op een mooie plek met fantastisch uitzicht en heel wat grond erbij. Hun trots is een grote vijver waar afstand bestuurbare zeilboten kunnen varen. Er worden ook wedstrijden gehouden. Het wordt een super gezellige dag. Als je in de buurt van Portimào of Lagos bent zeker een aanrader om dit een aantal uurtje te doen. Zie website casabarcoavelo.page.tl 

Woensdag 11 augustus ankeren we in het waddengebied bij Ilha de Culatra. En eh we zijn niet de enige. We tellen zeker 80 à 100 andere boten. Donderdag 12 augustus voor anker bij het strand ten zuiden van de rivier die naar Ayamonte gaat. Het is een raar gezicht, de vissen die hier in groepjes rondom onze boot zwemmen. Cees heeft vandaag het Portugese gastenvlaggetje weer verwisseld voor het Spaanse. We zijn in Zuid-Spanje beland in Mazagón.

Via Figueiro da Foz, Nazaré, Peniche nu in Cascais

We vliegen zondag 1 augustus 2021 rond 19.40 uur terug naar Porto. Maar het blijkt zwarte zondag te zijn op Schiphol. Weten wij veel, corona proof nou eh dat kun je wel vergeten. Bij de gate wordt het drukker en drukker. Omdat heel veel vluchten later veel later vertrekken, de onze bijna 3 uur later, hoopt de mensenmenigte zich op.

Dinsdag gooien we de trossen los, het is zo’n 66 mijl naar Figueira da Foz. Nou de Portugese noord houdt het voor gezien en de dagen daarna ook. Dus de Dutch Osprey is gewoon een motorboot. Soms, heel soms zeilen we een uurtje. Onderweg  langs de kust kilometers strand met af en toe wat badgasten. Varend naar Nazaré is er ook nog laag hangende mist. Maar als je omhoog kijkt is de lucht blauw en de zon schijnt, heel bijzonder. We ontmoeten Bram en Christa van de Blue Swan die ook richting de Med gaan, erg gezellig. En dan verandert de kustlijn van strand in bergen.

Via Peniche waar we voor anker hebben gelegen zijn we nu in Cascais aangekomen. In de haven want ik wil graag naar Sintra. Elf jaar geleden had ik dat ook al op mijn verlanglijstje staan maar nu gaan we dus echt, joepie.  Met de bus. Sintra ligt hoog op de noordelijke helling van de Serra. Maar aldaar is het niet te doen met de benenwagen dus pakken we een soort van hop-on-hop-off bus. Het is nog een stukkie lopen omhoog naar het kleurrijke narcis gele, aardbei rode en blauwgrijze Palácio da Pena. Maar dan heb je ook wat.

We wanen ons in de Efteling. De buitenkant is echt net een sprookjeskasteel (is het voormalige zomerpaleis van de Potugese koninklijke familie). En we zien heel veel betegelde Azulejos, Portugese handgemaakte tegeltjes, ozo mooi en ook veel gezien in het Sintra National Palace. Trouwens heel de omgeving is prachtig. Kasteeltjes, landhuizen omringd door de mooiste tuinen en parken. Wat een top dag.  

Tadaa! Daar is ie dan

Daar is ie al bedoel ik eigenlijk. Onze kleinzoon Mees, geboren op woensdag 21 juli 2021. Zes weekjes te vroeg.  Vandaar dat we wat haast hebben om naar Porto te varen. Want daar willen we de boot achter laten om zo snel mogelijk naar Nederland te vliegen. Maar de marinero zegt bij aankomst dat we maar 1 nachtje kunnen blijven. Wat fijn dat de haven meester (dit keer een vrouw van onze leeftijd) ook net een kleinkind heeft gekregen. Dat schept een band denk ik want ze heeft het voor elkaar weten te krijgen dat we toch 12 dagen de boot achter kunnen laten. Zaterdag 24 juli, einde van de middag, vliegen we. Anneloes haalt ons op van Schiphol. We bewonderen de kleine man die eerst in de couveuse maar nu al in een warmtebedje ligt. Per dag maar 1 iemand op visite in het ziekenhuis. En verder zit de week vol met leuke bezoekjes. Frenkie kijken bij Peter en Anneloes. Bijkletsen met Titia. De nieuwe boot bewonderen van Lia en Remco.

Guido feliciteren en uit eten met Marjan en Bert. Bernadette en Hendrik op koffievisite. Eten bij zoon Leon en Nicolette. Beschuit met muisjes trakteren bij de tennis. Naar de dierentuin samen met Frenkie en Anneloes.

Tweelingzus Marieke komt langs en samen maken we een wandeling met zus Hetty. Ik kook voor de kersverse papa Niels en mama Doortje en gaan even bij Marjo en Steven langs. Cees vindt het trouwens heerlijk om weer achter de piano te kruipen. Vandaag ’t is 1 augustus een koffietje met Titia, een lunch samen met Peter, Frenkie en Anneloes. Naar Mees in het ziekenhuis, hoera hij is weer op zijn geboorte gewicht, en dan hup hup het vliegtuig in terug naar Porto.

Highslide for Wordpress Plugin