Maand: juli 2018

Middeleeuws feest, klassiek concert en bbq

Het is maar een paar uurtjes varen naar Trévoux. Sinds we op de Saône zijn is de tegenstroom minder, boffen voor ons. Rond vijf uur in de middag, het is anders echt te warm, krijg ik Cees mee voor een wandeling steil omhoog naar een mooi uitzichtpunt en Chateau Fort. Daar belanden we zomaar op een middeleeuwse braderie. Ik probeer het harpspelen onder de knie te krijgen en Cees gaat het boogschieten uitproberen. Als het donker wordt is er een spectaculaire show met veel vuur en “le Légende de Tany Ddraig et la campagne” met vuurwerk.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

En er liggen 2 Nederlandse boten aan onze steiger (het moet toch niet gekker worden). Jannie en Hans van de Dolfijn en Barbara en Bas van de Barabas. De volgende dag belanden we aan de steiger bij Restaurant du Pont in St. Romain- Rive Gauche. Heerlijk chillen  met z’n 6-en in de schaduw op de kant met een biertje of een Aperol Spritz. ’s Avonds doen wij ons te goed aan……kikkerbillen, de specialiteit van restaurant Du Pont.

 

 

 

 

Via Mâcon waar de dames getrakteerd worden op een klassiek concert komen we aan in Tournus. Pffff het is boven de 35 graden, bijna niet uit te houden op de boot. Dus zoeken we de schaduw op van een boom of brug en is het kalme dienst. Om, wanneer de zon onder is, weer tot leven te komen. Dat doen we met een super gezellige bbq op de kade. We kopen vlees bij een slager mejammie maar…. de hamburger had beter als tartaar gebakken kunnen worden. Als we een hap nemen is het vlees super droog, eh gewoon niet te kanen. Ach, niets aan te doen het gezelschap maakt het helemaal goed. En nu liggen we alweer in de haven van Chalon-sur-Saône.

 

 

 

 

Viviers en verder noordwaarts

Toen we op de heen weg langs het stadje Viviers kwamen konden we daar niet aanleggen, maar nu wel. Oude steigers worden vervangen voor nieuwe, toppie. De 130 km tegen de stroom in is n.l. echt niet haalbaar voor ons op 1 dag. Met stroom mee hebben we dat wel gehaald maar nu mogen we blij zij als we 70 km op een dag kunnen afleggen. Viviers is een mooie tussenstop en wat voor één. De historische hoofdstad van de Vivarais aan de oever van de Rhône in het zuidelijk deel van de Ardèche. Niet echt groot maar oh wat leuk die kleine smalle straatjes, steegjes, bogen en trappetjes. Het is telkens een verrassing wat je nu weer te zien krijgt steeds hoger naar de kathedraal van Viviers, ze zeggen de kleinste van de Frankrijk. Maar eh zo klein vinden we hem/haar niet.

 

 

 

 

 

 

 

 

Bij de toren Châteauvieux kijk je uit over de daken van het stadje en de Rhône vallei. De temperaturen zijn gestegen naar 35 gr, hot dus. In Nederland merken jullie daar ook alles van. Ha ha je bent blij als de zon achter de horizon verdwijnt en de temperatuur zakt naar zo’n 27 graden, heerlijk. En als er dan ook nog een windje staat ben je helemaal heppie de peppie.

 

 

 

 

We varen langs de wijngaarden van de Condrieu op steile berghellingen geplant. Een witte wijn gemaakt van 1 druivensoort de Viognier. Inmiddels zijn we in Lyon beland. Niet aan de stadskade maar in de haven. In het trendy gedeelte met zeer moderne architectuur, super vet. En een groot winkelcentrum naast de deur. Hè hè we ontmoeten hier voor’t eerst weer eens Nederlanders, gezellie.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Quatorze Juillet et retour sur le Rhône

Op 14 juli herdenken de Fransen jaarlijks de bestorming van de Bastille gevangenis in Parijs, waarmee in 1789 de Franse Revolutie begon. Sinds 1880 een nationale feestdag.  Boffen wij even dat we in Frankrijk zijn en wel in St- Louis. We slaan de voorbereidingen gade voor de festiviteiten van vanavond. Op een ponton nog geen 100 meter bij ons vandaan zijn ze bezig vuurwerk te prepareren voor vanavond. Vlak bij ons staat een mega geluidsinstallatie en er worden stoelen en tafels neergezet. De Namasté krijgt ondertussen van Cees een heerlijke douche en wordt ontzout.

 

 

 

 

Er verschijnen kraampjes en in opengewerkte kleurige containers verkopen ze snacks, mosselen en ander lekkers. Dat wordt niet koken vanavond, of toch wel. Het blijkt zo druk dat het zeker een uur duurt voor we iets kunnen happen. Cees is niet zo van het wachten en ook alle restaurants in de buurt zitten vol. Dus…. vieren we ons eigen feestje op de Namasté met uitzicht vanaf ons ‘dakterras’ op het feestterrein, de  band die optreedt en weer wat later genietend van het vuurwerk.

 

 

 

 

Net als de zon ontwaakt en als een rood/ oranje bal aan de horizon verschijnt vertrekken wij uit St-Louis naar Avignon. ‘s Middags kijken we in onze media/relax ruimte naar de finale van het WK voetbal Frankrijk -Kroatië. En dan wordt het hier een gekkenhuis. Tot ’s nachts luid toeterende auto’s,  met uit het raam hangende personen en wapperende vlaggen. Ha ha we kunnen elkaar bijna niet verstaan tijdens het eten. En nu zijn we alweer een stukje verder richting het noorden.

 

 

 

 

 

Bandol en het eiland van Paul Ricard

Woensdag 11 juli 2018 verlaten we best vroeg, tis 6.00 uur, onze ankerplek. Het poeiert behoorlijk en iedereen om ons heen is gisteren al vertrokken. In flinke golven varen we naar de haven van Bandol. We komen aan de visitors steiger te liggen. Gezellig druk want iedereen ligt te schuilen. Maar we zijn wel een vreemde eend in de bijt, alleen maar Fransen. Als ze langs onze boot lopen kijken ze verbaast naar de naam Hellevoetsluis. ‘ Where the hell is that’? zie je ze denken. Ik ga hier naar de kapper, erg kort koppie en we bezoeken het kleine L’ile de Bendor. Net als L’ile des Embiez  privé eigendom van Paul Ricard. Dezelfde Paul (hij schildert trouwens ook niet onverdienstelijk) wiens naam op Pastis flessen staat door heel Frankrijk.

 

 

 

 

 

 

 

 

Ricard is een anijs drankje met alcohol wat je aanlengt met water en in de Middellandse Zee overal als aperitief wordt gedronken. In Turkije heet het Raki, in Griekenland Ouzo, in Italië Sambucca, en in Frankrijk dus Pastis. Begin vorige eeuw was er Absinthe. Een anijs smakend drankje met een hallucinerende werking maar verboden in 1915. Cees heeft ook zo’n drankje aan boord. Hij krijgt er een soort ‘van Gogh’ gevoel van, als hij zijn oor er nu maar aan laat. Het eilandje is zeer gecultiveerd en hier en daar wel wat vergane glorie maar zeker de moeite waard.

 

 

 

 

 

 

 

 

L’Hotel Delos ziet er mooi uit, ik loop naar binnen om te vragen of wij, als niet hotelgasten, hier ook kunnen lunchen om daarna gebruik te mogen maken van het zwembad. Een A+ locatie zo blijkt met vanaf het terras een schitterend uitzicht over de zee, de haven en de stad Bandol. Wat een rijk gevoel om hier te zitten en te genieten van onze zwembad lunch. Uitbuiken doen we bij het zwembad. En nu verlaten we met weemoed de Middellandse Zee en liggen we bij Port St. Louis. Om morgen weer de Rhône op te varen stroomopwaarts.

 

 

 

 

 

 

Change of plans

In de haven van St-Mandrier liggen we perfect. Geen last van de harde wind. Als we aan het begin van de avond terug lopen, we hebben boodschappen gedaan, zien we een eigenaardig soort spel op het water. Twee boten met een lange achtersteven (lijkt op een bijna horizontale trap) proberen al varend de tegenstander met een stok van een zwart plateau te duwen zodat tie met een plons in het water terecht komt. Het lijkt op een middeleeuws riddersteekspel, met stoere mannen. Bijzonder om naar te kijken. Via google translate communiceer ik. Het spel heet Les joutes nautique Provençale. Ze zijn nu aan het trainen en zondag zijn er wedstrijden.

 

 

 

 

 

 

 

 

We zitten nu op de Mediterranée zo blauw zo blauw. We horen van die hitte geluiden om ons heen, krekels. Elke avond heerlijk buiten eten, de boot doet het goed, het anker houdt goed, je zou zeggen perfect, wat wil een mens nog meer. Maaaaar de crew mist het zeilen heel erg hier op de Med. We motoren nu naar onze volgende ankerplek of haven en zien al die zeilboten om ons heen. De voldoening ontbreekt die je wel hebt na een dag zeilen, dit hadden we niet zo sterk verwacht. Dus gaan we niet verder op de Med en gaan we terug en ons bezinnen, hoe en wat verder. Maar ondertussen vergeten we niet te genieten en maken een mooie wandeling rondom het eilandje Ile des Embiez.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Highslide for Wordpress Plugin