Vanaf Kanne is het een piepklein stukkie naar Maastricht. Maar eerst moeten we sluis Ternaaien nog hebben op de grens tussen België en Nederland. Deze brengt ons in 1 klap 14 meter naar beneden. Makkie, want we hebben er al zoveel gehad. Maar ik ben aan het klooien om de lijn om te bolder te krijgen. En als tie er eenmaal omzit vliegt tie er ook zo weer af. Gatsie wat zit ik te hannesen. Gelukkig schiet Cees te hulp met een pikhaak. De schipper van de motorboot voor ons vraagt: “Wat zijn jullie toch allemaal aan het doen”? Waarom gebruiken jullie de gele bolders niet, dat zijn drijvende bolders!!!”. Oeps dat hebben we even niet gezien, lekker bezig. In 5 minuten zakken we van 64 naar 50 m boven zeeniveau.
En dan belanden we in het gezellige Maastricht. Mestreech zoals ze hier zeggen. Met de Markt, het Vrijthof, de vele terrassen die bomvol zitten met dit mooie nazomer weer. Heel veel winkels, boekhandel Dominicanen zit in een voormalige kerk is echt een bezoekje waard en we belanden in het Kruisherenklooster waar een hotel in gevestigd is. Een schitterende ambiance waar we een hapje eten.
Dinsdag 22 september gaan we weer een deurtje verder. Nu naar Maasbracht. Onderweg gaat het weer niet goed in de sluis te Born. Ik heb nu netjes de lijn om de drijvende bolder belegd, in de veronderstelling dat de bolder mee naar beneden gaat. Echter de eerste meter blijft de bolder hangen, de lijn knijpt zichtzelf vast en we hangen met de boot aan de lijn. Zo erg dat we al schuin hangen. Cees is not amused. Gelukkig heeft tie altijd een duikmes klaarliggen voor onverwachte situaties zoals deze en snijdt de lijn door, waarbij de drijvende bolder in 1 keer een meter naar boven schiet. Pfff loopt het toch nog met een sisser af. Lekker bezig die Ann. Hebben we al zeker meer dan 200 sluizen gehad gebeurd dit. In Maasbracht bij Tullemans tanken we 1180 liter diesel.
En we ontmoeten Philip en Marion waar we in de Middellandse Zee een tijdje mee opgevaren hebben, super leuk. Met z’n viertjes fietsen we naar het witte stadje Thorn (wie kent het niet) voor een Limburgse pannenkoek. En nu liggen we in Roermond ook weer achter de motorboot de Wending van Emiel en Mynke.