Na jarenlang met Cees en An de wereldzeeën te hebben bevaren, kop in de wind en afhankelijk van het weer, staat een nieuwe ervaring voor de boeg. Na urenlange files rond Antwerpen en Brussel komen we aan in Bergen om op te stappen op de Namasté en een week mee te varen. Onze bezoeken stonden voorheen ook veel in het teken van eten en drinken, je moet tenslotte alles van de streek proberen, en ook nu beginnen we met een uitgebreid tapas buffet. De volgende dag, niet echt mooi weer maar wel droog, Bergen verkend. Een mooi kunstwerk van sloophout, de tuin van de burgemeester en aansluitend een uitstekende lunch in een restaurant waar je normaliter niet zo nel naar binnen zou gaan. Tripadvisor blijkt een goede raadgever.
De volgende dag op weg in de regen. De bedoeling is dat we met de scheepslift van Strepy Thieu omhooggaan. Een werkelijk fenomenale ervaring. Wat een techniek en wat een imposant gebouwd. Een hoogteverschil van 117 meter is immens en indrukwekkend is te zien hoe de boot steeds verder omhoog gaat. We leggen aan in Seneffe. Even een wandelingetje en het belooft voor vanavond weer een culinaire verrassing. Twee restaurants in een plaatsje waar, op het eerste oog, nauwelijks mensen wonen. Dus alleen de gasten op de boot zouden als gast in de restaurants kunnen zitten. Wij om een uur of 7 er maar weer heen gelopen. Restaurant 1 is gesloten, jammer, daar hadden we graag heengegaan. Op naar restaurant 2. Parkeerplaats vol met alle auto’s die ze hebben kunnen vinden in de buurt. Onvoorstelbaar hoeveel mensen er in hetzelfde restaurant willen eten als wij en………zij hebben gereserveerd. Uiteindelijk een geïmproviseerde maaltijd met pizza’s van wraps. Heel gezellig!!!!
De route naar de volgende aanlegplaats is uitermate bijzonder. Langs Charleroi. Een grote industriële, roestige omgeving die ook nog aan het werk is. Je begrijpt niet dat die gebouwen blijven staan. Een van de vriendelijke Belgische schippers meent ons te moeten informeren dat we daar maar moeten blijven liggen. De sluizen waar we doorheen willen sluiten om 15.00 uur volgens hem. Zouden we net kunnen halen, dus…………… gas erop!! Hij had gelijk, alleen de stremming is voor beroepsvaart. Nu zou je na al die jaren kunnen zeggen van Cees dat hij een beroepsschipper is, maar zijn boot voldoet niet aan die eisen. Gelukkig!! ’s-Avonds hebben we lekker aan boord gekookt: eendenborst met pepersaus.
Namen is de volgende stop, waar we precies onder de citadel een ligplaats vinden. Een rondwandeling, met als doel om naar het Centrum te gaan, gaat onder leiding van Cees precies de verkeerde kant op. Uiteindelijk komen we er toch en blijkt het een erg leuk centrum te zijn. Veel terrasjes en een leuke omgeving. Gelijk een restaurant uitgezocht waar we weer her risico nemen om niet te reserveren. Er zijn er hier zoveel, dat moet gaan lukken. Beland bij de Japanner, erg smaakvol. Het wordt tijd voor wat beweging, dus de volgende dag naar een bushalte die ons naar boven gaat brengen. Naar ons idee zou deze moeten rijden, maar 20 minuten na de vermeende doorkomsttijd toch maar even gebeld met de Citadel. Niet dus, hij rijdt niet. Cees, An en ik dus naar boven lopen. Hanny gaat lekker op de boot zitten lezen en amuseert zich prima. Overigens is het dus een hele tippel en eenmaal boven heb je fantastische uitzichten. Rondleiding ondergronds is ook erg interessant en we hebben onze kennis van de geschiedenis weer op kunnen halen.
Dinant, onze volgende en laatste aanlegplek, blijkt niet zoveel plaats te hebben als iedereen doet voorkomen. De oever aan de kant van de Citadel wordt over de gehele lengte gerenoveerd en aan de andere kant kunnen precies 4 boten liggen. Geen plek dus voor de Namasté en kijken waar we dan wel kunnen liggen. Ongeveer 1 km verder blijkt wel genoeg ruimte te zijn. Dinant is aanmerkelijk kleiner als Namen, maar heeft een citadel die met een lift te bereiken is. Dus Hanny dit keer ook mee naar boven. Hier wordt de nadruk gelegd op de historie van de eerste wereldoorlog. Ook hier weer mooie uitzichten over de omgeving. ’s-Avonds gegeten in een heel kunstzinnig restaurant. Oranje voert de boventoon en de inrichting is uitermate bijzonder. Daar waar het om gaat is prima – het eten. Dit was ons laatste avondmaal. Weer een fantastische week beleefd met Cees en An, veel gezien, gelachen en gegeten. Hopelijk niet voor het laatst. Goede vaart.