Maand: januari 2016

Tobago Cays, een paradijselijke omgeving

We zeilen even terug naar de baai van Clifton Village om geld te pinnen en verse groente en fruit te kopen. We betalen hier in de Grenadines met Eastern Caribbean dollars. Hellep we komen in een vreselijke stortbui terecht en hellep voor een klein beetje groente ben je al 25 euro kwijt. Hoe de bewoners dit zelf moeten bekostigen is ons een raadsel. Woensdag 20 januari 2016 is het maar 5 mijl naar de Tobago Cays. Beschut door het Horseshoe Reef liggen hier 4 onbewoonde eilandjes. We varen tussen 2 zeer idyllische eilandjes Petit Rameau en Petit Bateau door naar de hotspot. Tussen Baradal en Jamesby laten we op 5 meter diepte in azuurblauw water ons anker zakken in het witte zand. Dat tie muurvast zit het anker blijkt wel want we hebben tussen de 15 tot 25 knopen wind de dagen dat we hier liggen.

DSC_0328.JPGDSC_0287.JPGDSC_0259.JPG

Het is de ’place to be’ om te snorkelen wordt gezegd. Jammer dat het rif voor een groot deel afgestorven is maar we zien best veel verschillende soorten vissen op 3 verschillende plekken, echt super gaaf. Cees spot zelfs een schildpad onderwater en gaat er als de wiedeweerga met de Gopro achteraan. Pfff nog moeilijk bij te houden hoor. Wel jammer dat er zoveel wind staat waardoor je niet rustig boven b.v. een rots kan blijven hangen maar meegenomen wordt door de golven.

DSC_0394.JPGDSC_0381.JPGDSC_0354.JPG

Boven water spotten we ook dieren. Als we via een smal rotsig pad, begroeid met bomen en cactussen, omhoog lopen/klauteren naar de top van het eilandje zien we zomaar grijs- en groen kleurige leguanen. Sommigen schieten weg maar anderen liggen heerlijk op een tak te genieten in de zon of snoepen van een sappig groen blaadje en we zien kleine salamandertjes. Zittend onder een palmboom, op het witte strand met uitzicht op de ruisende azuurblauwe oceaan, geven je het gevoel of je een reisgids of vakantie brochure bent binnen gestapt, waanzinnig mooi. En nu liggen we samen met de Hullu Poro alweer een eiland verder n.l. Canouan. We hebben marifoon contact met de Lovis. Een paar uur later liggen zij zomaar naast ons in de Charlestown Bay. Onder het genot van een Surinaams biertje wordt er heel wat bij gekletst.

DSC_0379.JPGDSC_0377.JPGDSC_0372.JPGDSC_0360.JPGDSC_0351.JPGDSC_0349.JPGDSC_0337.JPGDSC_0284.JPGDSC_0267.JPG

 

 

 

 

Ons eerste ‘bounty’ gevoel in de Cariben. Union Island

Maandag 11 januari vertrekken we van Barbados. De Beau lijkt niet vooruit te branden. Wie weet door de aangroei die er al weer zit onder de boot. En dan zien we op dag 2 ineens binnen gezichtsafstand een heleboel eilanden opdoemen. Dat de reeks eilandjes van de Grenadines tussen Grenada en St. Vincent zo dicht bij elkaar liggen hadden we niet gedacht. We gaan ten anker bij Clifton Village op Union Island vlak naast de Hullu Poro, met nog zeker 35 boten in de buurt. Je kunt je dinghy aan een steiger leggen maar als je onder een bruggetje vaart is er een speciaal ‘Dinghy Dock’. Een kleurrijk plaatsje met veel pastelkleurige restaurants, winkels en huizen. De fruitstalletjes zijn helemaal een lust voor het oog door de slingers van groente en fruit.

DSC_0043.JPGDSC_0034.JPGDSC_0020.JPG

We klaren in, het wasgoed wordt weggebracht bij Erika’s Marine Service en we eten bij de Anchorage Yacht Club. Mmmm lekkere rum punch hebben ze hier en met  happy hour 2 voor de prijs van 1, dat is nog eens boffen. In onze voortuin hebben we uitzicht op Happy Island met alleen een bar en wat palmbomen en azuur blauw water. Op tripadvisor leest Cees dat je daar op moet letten met wisselgeld terugkrijgen. Gelukkig een gewaarschuwd mens telt voor twee, want bij Cees proberen ze het ook.

DSC_0049.JPGDSC_0029.JPGDSC_0011.JPG

Vrijdag 15 januari 2016 vertrekken we 5 mijl naar het westen van het eiland en laten ons anker vallen in Chatham Bay. Geen stadje, geen internet, geen telefoon bereik maar wel een strandje met wat lokale eettentjes, af en toe een schildpad die langs je boot zwemt, pelikanen die zich als een baksteen in zee laten vallen voor een vissie, beboste bergen, veel zeesterren en een watertemperatuur van rond de 30 graden. Wat wil een mens nog meer.

DSC_0241.JPGDSC_0232.JPGDSC_0156.JPGDSC_0146.JPGDSC_0105.JPGDSC_0073.JPG

We maken kennis met de bemanning van de Ariel, Marieke en Harmen en met de Kulkuri, Hans en Liesbeth. Een dag later komt daar de Vaguebond van An en Ivan ook nog bij. Bij een kampvuur op het strand zien we de zon in de zee zakken en eten met z’n 8-ten bij Vanessa’s sunbeach & eat restaurant.

P1100198.JPGDSC_0218.JPGDSC_0217.JPGDSC_0214.JPGDSC_0176.JPGP1070358.JPG

 

Independence Day op Barbados en Nieuwjaars borrel

Barbados behoort tot de Windward Islands en is het meest oostelijk gelegen eiland van de Kleine Antillen. Columbus heeft het eiland daarom nooit aangedaan/ ontdekt omdat het meer dan 110 mijl oostelijker ligt dan de rest van de Caribische eilanden groepen. Bridgetown is de hoofdstad van het eiland. Het regent/plenst hier elke dag wel een keer. Errug fijn want onze Beau is nu weer helemaal ontzout. We kunnen weer normaal door de ramen van het dockhouse kijken. Het is wel zaak om bijtijds je luiken dicht te doen, want ja die staan heerlijk open bij deze aangename temperaturen.

DSC_1102.JPGDSC_1048.JPGDSC_1025.JPG

In Bridgetown zijn ze druk bezig met een podium op te bouwen. Als we het vragen aan een uiterst vriendelijke Barbadiaanse blijkt dat het morgen Independence Day is. Precies 50 jaar geleden is Barbados onafhankelijk geworden. Het Verenigd Koninkrijk is daar 300 jaar de baas geweest. Leuk dat we hier precies zijn. De volgende dag staan al uren scholieren in schooluniform te wachten. Zij lopen mee met de parade of optocht hoe je het noemen wilt. We zien een deel daarvan en optredens via grote schermen later op de avond. Er zijn super veel locals op de been. We zien veel Rasta-variaties met toeters haar, enorme mutsen en petten en vlechtjes in allerlei vormen.

DSC_1104.JPGDSC_1021.JPGDSC_1002.JPGDSC_0978.JPGDSC_0973.JPGDSC_0967.JPG

En wij, wij maken ons eigen feestje samen met de Zeebink, De Hullu Poro, de Delphine in Bridge House. Zaterdag 9 januari 2016 hebben we een Nieuwjaarsborrel op de Beau met de Nederlandse ‘enclave’. Bubbels die we nog te goed hebben om te vieren dat we toch maar die Atlantische oversteek hebben volbracht. En dat het nieuwe jaar ons maar weer veel moois en gezelligheid mag brengen in goede gezondheid. Maandag a.s. vertrekken we naar een volgend eiland. Union staat op het programma. We moeten trouwens even wennen aan de prijzen hier ha ha. Voordat je er erg in hebt ben je er al weer door heen door die (Barbados) dollars, echt niet normaal.

DSC_1106.JPGDSC_1053.JPGDSC_1052.JPGDSC_1044.JPGDSC_1022.JPGDSC_1020.JPG

 

De Beau in 15 dagen de Atlantische oceaan over

Maandag 21 december 2015 klaren we uit en drinken we nog een laatste cappuccino bij de Floating bar. Rond 10.00 uur gooien we de trossen los en worden door de bemanning van de Helena, de Jonas en de Long John Silver uitgezwaaid en getoeterd. De Hullu Poro en de Lena vertrekken gelijk met ons. De LJS een dag later. De hele overtocht slingeren we echt niet normaal van links naar rechts, een kermis attractie is er niks bij. Het is een hele kunst om je staande te houden, laat staan koffie te zetten, warm eten klaar te maken, het opeten daarvan, douche momentjes, toiletbezoek en het rustig liggen op bed. Echt geen sinecure en dat twenty-four seven 15 dagen lang. Wij vinden het doorbijten. Bijna de hele 2037 mijl varen we op met de Hullo Poro, de laatste paar dagen komt daar de Long John Silver bij. Best bijzonder want vaak ben je elkaar na een dag al kwijt op deze grote oceaan. Elke dag een paar keer marifoon contact en elke avond is er om 21.00 uur UTC het radio netje via de SSB met Nederlandse/ Belgische boten onderweg en in de haven van Mindelo. Je geeft je positie door en meldt wetenswaardigheden van die dag. We genieten van de sterrenhemel, de ondergaande zon, de opkomende maan, de strak blauwe hemel en de oneindige blauw/grijze golven. Maar na 7 dagen hoop je stiekem dat je er al bent hellup dan moet je zeker nog 8 dagen.

DSC_0861.JPG Die_Ueberfahrt_2015 12 21_0974.JPG Die_Ueberfahrt_2015 12 21_0973.JPG

 Wist u dat:

  • Er een noord/oost passaat waait op de Atlantische oceaan. Het een makkie is wat zeilvoering betreft (melkmeisje) Je vanzelf de goede kant wordt opgeblazen. Cees toch af en toe halsbrekende toeren moet uithalen op het voordek.
  • Het radio netje en marifoon contact erg gezellig is onderweg. We ons nu niet zo only de lonely voelen op deze grote oceaan.
  • Er met kerst een postduif is overgevlogen met een kerstkaart. Lief hoor. Thanks Ria en Peter.
  • Om te vieren dat we halverwege de oversteek zijn wordt er als verrassing een zak drop tevoorschijn getoverd.
  • Sommigen deze overtocht een eitje vinden maar wij meer van vallen, opstaan en weer doorgaan.
  • We regelmatig een hengeltje uitgooien maar er zoveel okergeel zeewier in zee drijft dat we dat aan onze haak krijgen en jammer genoeg geen vissie.
  • De Old Amsterdam, chocolade letters, kruidnootjes, speculaas en drop inmiddels op zijn. We er van gesmuld hebben.
  • Ik een bakje uit één van de kastje wil pakken en denk “het ken net” met dat gewobbel, niet dus. Gevolg een deel van het servies aan gruzelementen op de kombuisvloer.
  • We overdag om de beurt met het handje sturen. De stuurautomaat dit ’s nachts van ons overneemt.
  • We de kids wel erg missen.
  • Het kicken is om met de Beau op een golf te surfen.
  • De maan ons deze 15 dagen bijstaat als lichtje in de duisternis.
DSC_0904.JPGDSC_0900.JPGDSC_0897.JPGDSC_0887.JPGDSC_0884.JPGDSC_0882.JPG

Bezint voordat je eraan begint. Het is geen rozengeur en maneschijn, geen peace of cake, het is afzien zo’n oversteek. Dat vinden wij tenminste. We zijn ingeklaard en hebben ons anker laten plonzen in de Carlisle Bay bij Bridgetown. Even naar de kant en dan…..een heerlijk tukkie doen.

DSC_0963.JPGDSC_0907.JPGP1090695.JPG

Aankomst op Barbados

Na vijftien dagen op zee is de Beau vanmiddag om 15:00 aangekomen in de Carlisle Bay op Barbados. Alles is voorspoedig verlopen. Een update volgt.


beachbarbados

Highslide for Wordpress Plugin