Zondag 22 juni 2014 het is half tien. De laatste handelingen voor vertrek zoals afval wegbrengen, alle losliggende spullen opruimen, zonnetent weghalen, lege waterflessen vullen, kranen en luiken dicht. Dan tijdens het stofzuigen zie ik een blond koppie verschijnen, Anneloes zegt  “lekker mam, moeten we wakker worden?”. Eh ja zoiets, we willen rond 10 uur gaan vertrekken. Cees plaatst ondertussen de nieuwe loggever. Die doet het weer perfect. Het eerste stuk hebben we een lekkere wind maar dan kakt tie in om daarna weer terug te keren. Onderweg hangen Dennis en Anneloes aan een drijvende lijn achter de boot voor wat verkoeling.

Rond half drie gooien we ons anker uit in de buurt van het haventje van Palairos.(vaste land van Griekenland) Dennis heeft de zeiltocht goed doorstaan. Alleen de giek, die staat af en toe wel erg in de weg want daar heeft tie zijn hoofd al 3 keer aan gestoten, jammer dat tie niet meegeeft. De volgende dag wandelen we nog even door het stadje en belanden op een terras met uitkijk op een zeer idyllisch strandje. En nu liggen we in Spartochóri , bij Tom (met het rode petje) en Jerry (heet tie eigenlijk wel zo) want we willen wel WK voetbal kijken. Onder het genot van een heerlijk diner supporten we hier in Griekenland met succes het Nederlandse elftal die speelt tegen Chili.

Verder zijn de temperaturen zo gestegen, 32 graden en hoger, dat we niet echt veel ondernemen. We zwemmen/snorkelen, hebben palaver, lunchen, doen een dutje, liggen in de schaduw op het strand, lezen en genieten van de omgeving. Wat wil een mens nog meer. Nou eh koud water, een ijsje, een koud biertje of wijntje met een saganaki, goed idee voor de borrel van vanmiddag.

Zaterdagavond 14 juni kijkt Cees nog even op zijn smartphone hoeveel mijl het is naar Sivota. Maar geen Navionics kaart meer te zien op zijn telefoontje, dat is bale. Alles is verdwenen. Dat wordt moeilijk navigeren zo. Maar gelukkig is na 2 uur alles weer gedownload. Zondag ‘t is vaderdag vandaag zeilen we naar de kleine beschutte baai Sivota. Sjonge wat een drukte met zeilboten voor anker, flottielje boten langs de kade en aan steigers.Zo druk hebben we het dit seizoen nog niet gezien. We ankeren op een plek maar Cees is niet echt happy. De volgende dag vertrekken er een aantal boten en ankeren we opnieuw, nu liggen we uitstekend. En dan zien we dat één van de huurboten op drift is geraakt. Gelukkig ziet de flottielje leider het ook en brengt de boot in veiligheid. Een paar uur later komt de bemanning in hun bijbootje terug. Sta je toch raar te kijken als je hem nergens ziet, je huurboot. We roepen ze en wijzen waar hun boot nu ligt, een hele opluchting voor ze. Ingeborg en Anneke doen boodschappen en snuffelen in leuke winkeltjes. En nu liggen we alweer 2 dagen in de zeer grote Vlikhobaai bij Nidri. Eerst voor anker en nu aan een steiger. Even schoonschip maken.

We genieten van het zwembad bij het Irishotel (lagen hier 2 jaar geleden ook) en kijken met wel 30 Nederlanders naar de WK voetbalwedstrijd Nederland- Australië. En dan …..is het zaterdag 21 juni, yeh Anneloes en Dennis komen eraan. Precies als we met een huurauto bij de  Prevaza luchthaven aankomen, stappen ze naar buiten. Wat een timing. Een uurtje later liggen ze al te dobberen in en te loungen bij het zwembad en gaan we naar de watervallen hier in de buurt.

Met moeite krijgt Cees maandag 9 juni 2014 het anker eruit, hele brokstukken klei trekt tie omhoog. Op naar Eufimia op het eiland Kefallonia. Onderweg worden we getrakteerd op een 6-tal dolfijnen. Ze springen sierlijk uit het water, zwemmen even bij de boot en hop foetsie zijn ze weer. Het wordt een super zeildag voor de Beau, we zien zelfs 9.6 op de logspeed staan bij 15 knopen wind, hij gaat lekker. In de havenkom gooien we precies op een zandplek ons anker uit. Voor het eerst ’s avonds een heerlijk temperatuurtje. We maken een wandeling en zien een klein hagelwit kiezelstrand met van dat helder blauwe zeewater. Wat een leuk zwemstekkie, jammer dat het iets te ver lopen is vanaf onze boot. We doen inkopen bij zo’n klein Grieks slagertje. Wat een mals varkensvlees. Daar kan A.H. nog wat van leren.

Woensdag 11 juni schuiven we 10 mijl op naar het noorden van Kefallonia naar het toeristische Fiskardo. Je maakt hier de achterkant van je boot vast aan een rots of aan een boom, die je alleen zwemmend of met je bijbootje kan bereiken. Een leuk tijdverdrijf om te kijken hoe anderen het doen, dat afmeren. De beste stuurlui staan immers aan wal. Onderweg is ineens de log ermee opgehouden, die aangeeft hoe hard je vaart. Cees haalt het paneel weg bij de kaartentafel, haalt de log eruit onder het bed in de voorhut, meet dingen door, draait aan het schoepje, doet nog iets met magneten en komt tot de conclusie dat de loggever kapot is. Hij bestelt een nieuwe. Fijn dat Anneloes en Dennis die de 21e juni mee kunnen nemen in hun handbagage. Achter onze boot loopt een smal pad die ons brengt naar een oude Venetiaanse vuurtoren en een ruïne van een basiliek. Cees heeft Ann vrijdag 13 juni bij rotsen met het bijbeautje op de kant gezet. Ze doet boodschappen en bij terugkomst staat ze op de zelfde plek en roep ze Cees om haar op te halen en nog eens en nog eens. Ik lijk wel een viswijf maar….. geen reactie. Lekker dan, sta ik daar. Mijn telefoon ligt nog op de boot en 2 heren van andere boten slaan het gade maar verroeren geen vin. Eh ja ik heb bederfelijke etenswaren bij me. Dan maar ontjurken en hopla het water in zwemmend naar de boot. En dan kijk, kijk zie ik een slaperig hoofd verschijnen. “Eh ben ik weer in slaap gevallen, nee toch? En nu vrijdag de 13^e liggen we alweer  bij de badplaats Vasiliki. Een paradijs voor surfers. En de 1^e WK voetbal wedstrijd Nederland- Spanje hebben we maar mooi in de pocket, 5-1 een goed begin.

Jéé Cees heeft alweer de geest. Dinsdag 3 juni 2014 rond half 7 stapt tie zijn bedje uit en zegt “kom Ann we gaan”. Zou het besmettelijk zijn dat vroege opstaan want Willem en Ingeborg zijn ook van die vroege vogels. Bij donkere luchten, wat regen en onweer in de verte zeilen we met lange broeken, truien en zeiljassen aan naar Zakynthos het zuidelijkste eiland van de Ionische eilandengroep. Brrr koud en dat begin juni in Griekenland onvoorstelbaar. In de haven van Zakynthos-stad komt het zeewater zo over de pier onze boot in, sjonge wat een wind wat een wind. Bah de volgende morgen ziet de boot er echt niet uit. We zien zand, zeewier en overal voel je zout. Hoogste tijd voor een schoonspuitbeurtje. Verder maken we een wandeling door de stad die na de aardbeving van 1953 geheel opnieuw in originele Venetiaanse stijl is herbouwd. We lopen de Agios Dionysos kerk binnen genoemd naar de patroonheilige van het eiland.

Donderdag 5 juni huren we een auto om de blauwe grotten en een scheepswrak te gaan zien. Maar….. het loopt anders. Net als we op een glasbodem boot zitten wordt Willem gebeld door de havenmeester. Er is “iets” met de Beau, getsie het is nog bijna een uur terug rijden. Wij springen gelijk van de boot (is nog net niet vertrokken) en bedrukt sjeezen we terug. Onze Franse buurman heeft bij het wegvaren ons anker uit de grond getrokken en gewoon een eindje verderop weer laten vallen. Gelukkig waren er oplettende yachties die het zagen en hebben onze ankerketting een stuk naar binnen gehaald en er is een lijn gespannen naar een andere boot. Zo bleef de schade beperkt. We zijn alleen met de spiegel tegen de kade aan gekomen. We ankeren opnieuw maar daarna is Cees met nog geen 10 paarden van zijn schip te krijgen. En zo blijft de huurauto ongebruikt de rest van de dag op de kade staan. ’s Avonds genieten we van een folklore dansoptreden op een plein met mooie klederdrachten. De volgende dag belanden we na alweer een rare zeildag met weinig en daarna heel veel wind in de Petalas- gier baai. Alleen bergen en water om ons heen wat een rust. Heerlijk dat de volgende dag de zon schijnt. We nemen een plons in het niet eens zo koude zeewater.