Cees heeft op de navtex gekeken naar het weer. Voor de komende dagen ziet het er goed uit om een nachtje door te gaan richting oost Peloponnesos. Zondag in de middag wordt er windkracht 4 tot 6 verwacht. Dat komt wel goed want dan zijn we er bijna. Pas als we het eiland Amorgos op zaterdag 3 mei achter ons laten  kunnen we zeilen, een bakstag windje. Niet helemaal uit de goede richting maar ach je kan niet alles hebben. We gaan langs de eilanden Ios, Sikinos en Folégandros en laten het eiland Santorini  (jammer voor Ann) links liggen. De avond valt maar het wordt een een kwalitatief uitermate teleurstellend nachtje. Van slapen komt niets terecht. De hele nacht zijn we bezig met zeilen in en uitrollen. Dan weer de motor aan om dan weer van voren af aan te beginnen. De zeilen krijgen het aardig te verduren. Gelukkig hebben we een stuurautomaat want in het donker met behoorlijke golven is het moeilijk om de juiste koers te houden.We zijn blij als het licht wordt.

Peloponnesos here we come. We dachten dat we alles gehad hadden ha ha maar nee nu begint het pas. Zondagmiddag komt de harde wind pas goed opzetten. Eerder dan gedacht en het blijft niet bij windkracht 6. Nee het wordt windkracht 7 en zelfs 8. We zien 40 knopen op de teller met daarbij van die gezellige hoge golven die zonder ons te waarschuwen  ook over ons heenkomen.Tijd voor droge kleren is er niet. Heeft trouwens ook geen zin want binnen kun je je echt niet staande houden. Poeh poeh het is nog een hele toer om het vaste land van Griekenland te bereiken. Hè hè einde van de middag varen we de lagune van Ieraka binnen. Eten en hupsakee ons mandje in.

De dag erna maakt het weer helemaal goed. Heerlijk relaxed zeilen we naar Monemvasia. Ook wel “Het Gibraltar van Griekenland” genoemd.  Door een aardbeving van het vasteland gescheiden maar nu weer verbonden d.m.v. een brug.We zien het al van verre liggen. Inmiddels hebben we ook een nieuwe Nederlandse vlag wapperen want door die harde wind van gisteren zitten de gaten erin.

Vanaf Nisyros is het maar 22 mijl zeilen naar Kos-stad. Eigenlijk willen we naar het westen maar er staat een zuid-westen windje goed om op ons gemakkie naar Kos te zeilen. Mmm we gaan niet echt de juiste kant op maar ach, Ann heeft al maanden in haar hoofd om Kos met een bezoek te vereren. Ondanks dat Cees zegt “daar word je niet echt gelukkiger van” moet hij de bemanning ook te vriend houden, niet waar. In de Mandráki haven, het centrale punt in Kos-stad, meren we een paar uur later af aan de kade muur. ’s Zomers is het een drukte van belang met boten maar nu nog niet, boffen wij even. We regelen internet en klaren ons in in Griekenland via de customs en de port police.

Woensdag 30 april 2014 hebben we een cultuurochtendje. We bekijken de Johannieterburcht die bescherming bood tegen aanvallen van de Turken. Hemelsbreed ligt Turkije nog geen 8 km hier vandaan, in de verte kunnen we Bodrum zo zien liggen. Op het Plateia Platánou staat een “afstammeling”van de Hippocrates plataan. Deze zeer oude boom van 560 jaar oud wordt ondersteund met ijzeren balken. Hippocrates werd hier op dit eiland geboren, en was de grondlegger voor de moderne geneeskunde. “De eed van Hippocrates”, wordt nog altijd door artsen over de hele wereld afgelegd.

Via de oude Angora komen we terecht bij een klein theater. Op de marmeren zitplaatsen zit je eerste rang en de kalkstenen blokken waren voor het “gewone volk”. Donderdag is het plan om naar Astypalaia te zeilen, zo’n 52 mijl. Het eerste stuk is er nog geen wind dus op de motor maar dan tussen de 12 en 18 knopen wind. We gaan lekker schuin en het is net bezeilbaar. En dan na 7 uur varen is er binnen een seconde een windshift van 30 graden. Eh ja dat gaan we nu echt niet meer redden om met deze koers het eiland Astypalaia voor donker te bereiken. Dus veranderen we onze koers naar het kleine eiland Lévitha waar we rond half vijf aan een mooring liggen. Er is geen elektriciteit op dit eiland alleen wind- en zon energie, en er wonen naar zeggen maar 2 gezinnen. Ondertussen liggen we bij Amorgos ten anker helemaal in het hoekje van de baai. De port police wilde dat we 2 keer opschoven, na de derde poging horen we niet meer het bekende fluitje vanaf de kant. Ondertussen is Cees ook wel door zijn Griekse scheldwoorden heen.