We hebben op woensdagochtend 28 mei 2014 palaver op de Beau. Al snel daarna gooien we los en varen op de motor naar het noorden van de Navarino baai. In 1827 heeft hier in deze baai een ware zeeslag plaatsgevonden die beslissend was voor de onafhankelijkheid van Griekenland. We gaan voor anker bij een strand waar het al zeer snel ondiep wordt. Dat merken we als we met ons bijbootje naar de kant gaan. We trekken niet het bootje op het strand maar gooien een klein ankertje uit met een lijn naar een stel rotsen.We waden door het water naar de kant en trekken aldaar onze wandelschoenen aan. Op naar het Palaiokastro. Via borden word je erop attent gemaakt dat we hier op eigen risico zijn en er instortings gevaar dreigt. Het kasteel is gebouwd op Myceense fundamenten en ondertussen ook aardig in verval geraakt. Hier geen restauratiewerkzaamheden wat zeker zijn charme heeft. Via een soort van halfingestorte poort betreden we het kastro. Ongerepte natuur hier, zeer smalle paadjes, vervallen kasteelmuren en wel heel veel krekels.

We genieten van het adembenemende uitzicht over de duinen en de Voïdokoilia-lagune aan de ene kant en de Navarinobaai aan de andere kant. Via de lager gelegen lagune gaan we op zoek naar een grot die hier ergens moet wezen. Op zee niveau zien we niks maar gelukkig komen we wandelaars tegen die ons de juiste weg wijzen. Pffff, via duinen met van dat mulle zand en een bijna onbegaanbaar pad wordt het nog een hele klim omhoog naar de Spilia tou Néstora grot. Wie weet hielden Nestor en Neleus hier ooit hun koeien (Homerus). Onderweg terug naar de boot zien we heel veel zeekraal groeien. Kookgenootschapleden daar hadden we vast een heerlijk recept bij gevonden voor één van onze kookavonden.

De volgende dag wordt een super zeildag naar Kiparissia waar Barbara en Henk van de Rapy ons al opwachten en helpen met het afmeren in een onafgemaakte haven. Twee dagen later trekken Ingeborg, Willem en Ann de wandelschoenen aan naar…… weer een kasteel. Cees gaat niet mee want  5 kastelen in een week tijd dat trekt tie niet. Voor ons ligt een zeer groot roestig schip een opknappertje zogezegd. Men zegt dat hier bootvluchtelingen mee zijn binnen gekomen uit Afganistan. Als je goed kijkt zie je nog dekens en reddingsvesten liggen.

We liggen nu alweer 2 dagen voor anker bij Methóni en hebben een schitterend uitzicht op een mega groot kastelencomplex. Zaterdag 24 mei 2014 gaan we het met een bezoek vereren. Wat en bouwwerk. Binnen de muren liggen o.a ruïnes van hamams, een Venetiaans kerkje, poortjes, muren, doorkijkjes en aan 3 kanten uitzicht op zee.

We genieten en lopen verder naar het versterkte eilandje Boúrtzi op het terrein vlak naast het kasteel. Hier staat een toren waar we via trappetjes nog hoger komen. ’s Nachts worden we op de boot belaagd door een legertje muggen. Wat een gezzzzzzz om ons heen. Tijd voor een klamboe om de boel enigszins mug vrij te krijgen.

Maandag 26 mei gaan we weer een deurtje verder n.l. naar de onafgemaakte haven bij Pylos. Ook hier zien we vanaf het water een kasteel het “Niokastro” opdoemen. We liggen langszij de kademuur naast de Wing IV. Het leven speelt zich hier voornamelijk af rond het Trión Navarchion plein en langs de boulevard. Pfff voor het eerst aardig warm vandaag dus op het heetst van de dag zorgen dat je uit de zon bent. Tijd om de bimini op te zetten.

Zaterdag 17 mei 2014 vertrekken we naar een door bergen omzoomde baai Porto Kayio. Yes, we hebben het anker precies op de goede plek te water gelaten want door een inkeping tussen 2 bergen kunnen we tot laat van het zonnetje genieten. We raken aan de praat met Elly en Jan die hier zo’n 2 maanden met de camper rondtrekken.De volgende dag komen ze met een opblaaskano bij ons op de koffie, gezellig. En dan verandert het weer. Grijze donkere luchten, zeer harde wind en wat regen. We willen hier blijven wachten op de WingIV, want die is in aantocht, maar we liggen zo aan lager wal dat we besluiten naar Limeni te gaan.

Het wordt een onstuimige tocht met wind uit alle windrichtingen. En dan zien we ’s avonds de Wing IV om het hoekje verschijnen. We eten met elkaar een vegetarische Soto Ajam en kletsen heel wat bij. Ik voel me die dag niet helemaal “bie” maar de volgende dag is het algehele malaise. Jammer Cees geen algehele verzorging. Je zal alles zelf moeten doen vandaag, alleen even helpen bij het ankeren en dan snel m’n bedje weer in. Woensdag 21 mei gaan we in Koróni opzoek naar een dokter. De arts stelt een ernstige infectie aan de blaas en nieren vast. Ik krijg een injectie en een antibiotica kuur. En de dag erna is Ann alweer bij de mensen, nog wat slapjes maar toch. En ja, dan trekt toch weer dat Venetiaanse kasteel dat we vanaf de boot zien liggen. Het herbergt nu het enorme Timiou Prodrómou klooster, zeer bloemrijk en goed onderhouden. Samen met Willem en Ingeborg genieten we van de mooie omgeving en de zon die weer is gaan schijnen. En eh wel een vermelding waard, we zijn zeer trots op Anneloes die haar bachelor scriptie met en dikke 8 heeft afgerond. Toppie meissie.

Vrijdag 9 mei huren we een auto.Via Sparta (hier komt de uitdrukking ‘een Spartaanse opvoeding’ vandaan) rijden we naar Mystrás. Onderweg veel kleur door de geel bloeiende brem en de vele citrus boomgaarden. Overal zie je citroenen en sinaasappels in grote hoeveelheden aan de bomen hangen. En langs de weg heel veel van die ieniemienie kapelletjes in Madurodam stijl. Mystrás ligt op een uitloper van het Taigetosgebergte met op de bergtoppen nog sneeuw.

Het heeft net als Monemvasia een boven- en benedenstad. We lopen langs heel veel gerestaureerde muren, door poortjes, in kerken en kloosters. Sommigen op een steile rotswand gebouwd. We zien een paleis die ze aan het restaureren zijn en dan mogen/moeten we nog hoger om bij het Kástro te komen. Ja ja je moet er wat voor over hebben om te kunnen genieten van het mooie uitzicht over de vallei en de benedenstad. Terug is het uitkijken geblazen dat je niet op je snufferd gaat door de gladde marmeren keien.

En dan gaan we opzoek naar een goed plekje om de harde wind af te wachten die voorspeld is voor woensdag en donderdag a.s. Via het eiland Elafónisos, varen we een dag later, op Moederdag, naar de kustplaats Githion. Onderweg zien we aardig wat van die mega vrachtschepen voorbij varen. Vroeger in de Romeinse tijd werden vanaf hier purperslakken geëxporteerd die de kleurstof leverden waarmee kostbare stoffen van o.a.keizerlijke toga’s purper werden gekleurd. In de baai ligt het eilandje Marathonisi waarvan algemeen wordt aangenomen dat dit het door Homerus genoemde eiland Kranaï is. Hier brachten de gevluchte Paris en Helena (vanuit Sparta) hun eerste liefdesnacht door. En dan weer een dag later redt Cees een Canadese boot die van zijn anker is geslagen. De bemanning is aan wal, goe gedaan jochie. Het poeiert ondertussen aardig. De grote parasols aan de kant hebben het zwaar te verduren.

Het ligt hier prima, langszij aan de kademuur, bij Monemvasia. Er zitten wat scherpe uitsteeksels in de kademuur dus uitkijken dat je daar niet tegenaan komt met je boot. Er is wel water maar geen elektriciteit, maar dat is geen probleem. Ondanks wat bewolking hebben we nog geen gebruik gemaakt van de generator. Lang leve de zonnepanelen. Een echte aanrader, trouwens dit plekje ook. We hebben een schitterend uitzicht op Monemvasia. Deze versterkte stad gelegen op een rots 350 m boven de zeespiegel had zijn hoogtij dagen in de 15e eeuw. De stad was eeuwenlang een semi-autonome stadsstaat die leefde van de handel (en piraterij) en profiteerde van de strategische ligging op de scheepvaartroute van Italië naar de Zwarte Zee. Dinsdag 6 mei 2014 trekken we onze bergschoenen aan en lopen via een niet verhard pad naar de bovenste poort van de benedenstad.

Vanaf daar is er een geplaveide straat zigzag omhoog de klif op naar de Agia Sofia gebouwd op de rand van de noordelijke klif. Deze 13de eeuwse kerk met 16 hoekige koepel is bijna het hoogste punt van Monemvasia en het enige wat nog overgebleven is van de bovenstad. De laatste inwoner is in 1911 vertrokken.

We lopen terug en hebben een fantastisch uitzicht over de benedenstad die voor een groot deel is/wordt gerestaureerd met Europees geld. Jéé we zien 5 borden staan met in totaal een geldbedrag van 5 miljoen euro. De benedenstad is een doolhof van sfeervolle, fotogenieke, smalle steegjes en binnenplaatsjes.

Op sommige plaatsen zo smal dat je, aan beide kanten, de huizen kunt aanraken. Precies optijd verlaten we Monemvasia weer want het wordt nu wel erg druk. Bussen  met toeristen en middelbare scholieren, waarschijnlijk op schoolreisje.