Maand: september 2013

De vulkaankrater op het eiland Nisyros

Vertrekken we wel of vertrekken we niet? Dat vragen we ons dinsdag 24 september 2013 af. Er staan best hoge golven en willen we dat. Maar we vertrekken. Het wordt een wat hobbelige maar, prima te doen, zeildag. We ankeren bij een puimsteengroeve op het eiland Yiali waar we ’s avonds genieten van een schitterende sterrenhemel. Hier geen licht vervuiling. Cees heeft een app, Google Sky Map, op zijn telefoon waarmee je kunt zien waar de sterren staan, grappig hè. Dan is het nog maar 3 mijl naar het eiland Nisyros waar we bij Palon aan de kade gaan liggen. Wat een drukte hier met mede zeilers. Gelukkig zijn we vroeg en is er nog genoeg plek. Aan het einde van de middag ligt de havenkom weer helemaal vol. ’s Avonds trakteert Ingeborg (verjaardag) ons op een overheerlijk diner in het restaurant Elini’s. 

101_0389.jpg101_0411.jpgDSC_0112 (2).JPG

Donderdag 26 september 2013 huren we een scooter om de Stefanoskrater te bekijken. De vulkaankrater (caldera) is 300 m breed en 25 m diep, ontstaan door een explosie van water die onder grote druk stond. Jéé wat een geborrel en gepruttel en gesisss. We zien openingen waar gas ontsnapt, stoom omhoog stijgt, kokende modderpoelen, zwavelkristallen en het ruikt/stinkt er naar zwavel. Wat een belevenis. 

DSC_0007 (2).JPGDSC_0017.JPG101_0442.jpg101_0449.jpgDSC_0028.JPGDSC_0085.JPG

Vervolgens met de scooter nog hoger, hij trekt het maar net, naar het zeer schattige dorpje Nikia. We lopen een kerkje binnen en genieten van de uitzichten op het eiland. In de verte zien we het eiland Kos en aan de andere kant het eiland Tilos liggen. Alweer een super dag. Wat een boffers zijn we toch. 

101_0497.jpgDSC_0081 (2).JPGDSC_0102.JPG

Een enorme Kouros, het eiland Amórgos en Astipálaia

Boven het dorp  Apóllon op het eiland Naxos lopen we via een trap de heuvel op naar een antieke marmergroeve. Hier ligt tussen grote blokken marmer sinds 600 voor Chr. een onafgemaakt beeld, een enorme kouros, een uit marmer uitgehouwen sculptuur van een man uit de oudheid van 10.5 meter lang en 30 ton zwaar. De houding lijkt op die van een farao beeld. Sjonge wat enorm groot. Gelukkig hebben ze het niet hoeven te verplaatsen want hoe krijg je, in die tijd, zoiets op de plaats van bestemming.We moeten uitkijken dat we niet uitglijden met al dat marmer om ons heen.

DSC_0131.JPG101_0117.jpgDSC_0138.JPG

Donderdag 19 september 2013 dobberen we zo’n 25 mijl (daar doen we 7 uur over) naar het kleine ruige eiland Amorgós. Bij de havenstad  Katápola ankeren we maar hier kun je ook goed aan de kade liggen. We kijken uit op drie schattige dorpjes.De volgende dag huren we een auto. De grootste trekpleister van het eiland is het witte Byzantijnse Moni Pagangias Chozoviótissas klooster, en dat willlen we uiteraard zien. Het ligt op 180 meter hoogte en is ingebouwd in een rots. Hoe verzin je zoiets, om op die hoogte, boven de zee, een klooster te bouwen. Je zal maar hoogte vrees hebben. Het is nog een hele klim er naar toe. Na de bezichtiging krijgen we van een orthodoxe priester, heel gastvrij, en zoet kruidendrankje, een glas water en Turks fruit maar dan van het Griekse soort. Het water wordt door ezels omhoog gedragen.

DSC_0148.JPGDSC_0164.JPGDSC_0168.JPG101_0182.jpg101_0209.jpgDSC_0185.JPG

We rijden over het eiland in Noordelijke richting en lopen door het schilderachtige dorpje Lagáda met veel wit/blauwe huizen. Verder zien we tegen de bergen veel opgestapelde stenen muurtjes en heel veel loslopende geiten. Zaterdag 21 september zeilen we al om 7 uur (51 mijl) met een super wind naar het meest westelijke eiland van de Dodekanesos n.l. Astipálaia. Onderweg zien we heel in de verte nog het super witte Moni Pangias klooster liggen wat enorm afsteekt tegen de kale bruine rots. In de baai bij Maltezana  liggen we zeker t/m maandag 23 september verwaaid i.v.m. de harde wind.

DSC_0203.JPGDSC_0209.JPGDSC_0257.JPG

Tinos-stad, Mykonos-stad en het eiland Naxos

We zien zondag 15 september 2013, hoera Marga en Peter zijn 30 jaar getrouwd, het eiland Andros links aan ons voorbij trekken en in dezelfde richting nog geen halve mijl van elkaar verwijderd het eiland Tinos. Ruige bergen met af en toe een verdwaald huisje of dorpje. In Tinos-stad gaan we met de kont naar de kade liggen met uitzicht op een straatje vol met kleine winkeltjes die schuin omhoog loopt naar de beroemde Panagia Evangelistria kerk. In 1823 werd op deze plek een 850 jaar oude ongeschonden icoon opgegraven die een genezende kracht zou bezitten. De kerk is nu een bedevaartsoord voor orthodoxe christenen.We zien een zeer imposant, uit marmer opgetrokken, kerk met trappen, pilaren en galerijen. In de hoofdstraat ligt vanaf de haven naar de kerk een loper op de grond. We zien gelovigen op hun knieën omhoog kruipen. Sjonge wat bijzonder. Het icoon ( achter glas) wordt door veel geëmotioneerde mensen aangeraakt en gekust.

DSC_1578.JPGDSC_1596.JPGDSC_1607.JPGDSC_0009.JPGDSC_0031.JPG101_0012.jpg

Maandag 16 september 2013 vieren we Ingeborg haar verjaardag met heerlijke zelfgemaakte yoghurt taart. Maar het verjaardagsdiner met verse tonijn ( 4 moten vis met elk een diameter van 15 cm gekregen van een medezeiler) wordt ruw verstoord door de toenemende wind en de hoge golven. Iedereen is zijn boot aan het verdedigen ha ha. Gelukkig zitten er op 2 lijnen trekveren die de ergste klappen opvangen maar het is een gepiep en gekraak van jewelste.

101_0004.jpgDSC_0054.JPGDSC_0069.JPG

De volgende ochtend vertrekken we, nog voor de koffie, naar het eiland Mykonos. Grappig, vorig jaar lagen we ook in de onafgemaakte haven van Mykonos, zelfde dag, zelfde plek, zelfde tijd, maar toen met Guido en Hanny. ‘s Middags met de bus naar Mykonos-stad. Weer het Griekenland vakantiefolder gevoel met wit/blauwe kubuswoningen, smalle straatjes en de molens, echt top. Woensdag 18 september 2013 een super zeildag naar weer een volgend eiland van de Cycladen n.l. Naxos bij het dorpje Apollonia.

DSC_0096.JPGDSC_0124.JPGDSC_0128.JPG

De zuidelijkt golf van Evvia en het eiland Andros

Woensdag 11 september 2013 zeilen we naar de baai van Almiropotamos (spreek dat maar eens uit) en bij Panayia voor anker. Best dicht bij het strand en aan lager wal. Als de Wing IV de volgende dag het anker op wil halen zit tie muurvast en het is geeneens vrijdag de 13e.  Wat een pechvogels. Ze zijn goed op elkaar ingespeeld want binnen 5 minuten heeft Willem zijn duikuitrusting aan. Geen gezeur hupsakee zo in 13 meter water. Iemand heeft precies op die plek een anker achter gelaten en daar zitten ze nu aan vast. Binnen een uur is de klus geklaard. Op naar Nea Marmaria nog steeds op het eiland Evvia. De volgende dag maakt Willem ons erop attent dat het vrijdag de 13is en dat we zeker willen blijven liggen ha ha. Dat waren we al van plan dus dat komt goed uit. En raar maar waar een andere Nederlandse boot die hier voor anker ligt heeft ook last van een …… vastzittend anker, het lijkt wel besmettelijk. Willem en Cees staan ze met raad en daad bij.

100_9892.jpg100_9898.jpgIMG_0504.JPG100_9907.jpg100_9911.jpg100_9917.jpg

En dan is het zo’n 30 mijl naar het eiland Andros op de Noordelijke Cycladen. Het wordt een onrustige zeiltocht met 9 knopen op de teller en dan ineens 20 knopen, dus opletten geblazen. Dan geen wind om even later schuimkopjes aan te zien komen met daarbij van opzij komende golven. Bij het plaatsje Gávrion gaan we ten anker. Met fluitsignalen van de kant geeft de Port Police een paar uur later te kennen dat we in de weg liggen voor de ferry ’s. We worden  gesommeerd, om iets meer de baai in, opnieuw te ankeren.

100_9914.jpgDSC_1555.JPGDSC_1556.JPG

De noordelijke golf van Evvia en de brug bij Chalkis

Via verschillende ankerplekken tussen het vaste land van Griekenland en het Griekse eiland Evvia (Loutra, Atalantis)  liggen we op zaterdag 7 september voor anker bij Mnima in de baai van Politika. Een mooie omgeving met leuke optrekjes en cipressen. Al een paar dagen zien we hele families kwal langs onze boot komen. We zien geen honderden maar duizenden “spiegel eieren” net aan de wateroppervlakte zweven. Het kwallen seizoen is zeker aangebroken, durf jij dan een duik in zee te nemen nou ons niet gezien. Geef mij dan maar liever het asperge seizoen of zo. De volgende dag zijn we zo brutaal om heerlijk bij een hotel aan het zwembad te gaan liggen. Het water is niet helemaal schoon maar lekker fris, kouder dan het zeewater, en…..zonder kwallen.

DSC_1399.JPGDSC_1480.JPGDSC_1413.JPGDSC_1448.JPGDSC_1451.JPG100_9786.jpg

Maandag 9 september 2013 is het nog maar een klein stukkie varen naar Chalkis waar we door een brug moeten. De snelstromende “Straat van Evripos” wordt al sinds de 6eeeuw voor Chr. ovespannen door een brug van het vaste land van Griekenland naar Evvia, die nu alleen in de nacht draait.Tot die tijd liggen de Beau en de WingIV gebroederlijk tegen elkaar aan de kade.Via de Port Police horen we precies hoelaat de doorgang is. Voor ons wordt dat rond 23.00 uur. Na de brug, we zijn in de zuidelijke golf van Evvia beland  gaan we gelijk voor anker. Waarom de brug maar 1 keer per dag open gaat is ons volstrekt onduidelijk. Zeker als de dag erna, nog geen mijl verderop een super moderne grote brug voor ons opdoemt. Onderweg wijken we uit voor een vrachtschip die gesleept wordt door 2 sleepboten. Best ondiep hier voor zulke joekels. Aan het einde van de middag gaan we ten anker bij Eretria en proosten we met de WingIV op onze huwelijksdag.

DSC_1485.JPGDSC_1508.JPGDSC_1513.JPG

 

Highslide for Wordpress Plugin