Volgens de gribfiles gaat het een mooie zeildag worden op maandag 6 mei 2013. Maar de wind komt niet, dobberen dus. Pas rond het middaguur draait tie naar het noord-westen en trekt aan. En dan gaan we als een speer. We zien zelfs 8.9 op de logspeed staan.  In de baai van Cökertme zijn alleen een paar restaurants aan de kant. In bootjes liggen ze ons al op te wachten en proberen ons naar hun gammele steiger te lokken. Wij belanden bij Captain Ibrahim’s restaurant. Het starters buffet is een echte aanrader.

De volgende dag verplaatsen we ons maar 6 mijl, op de motor want er is geen wind, naar de Alaksla Bükü baai. De bergen rondom de baai zijn hier veelal begroeid met bomen. We maken  een wandeling over het strandje en gaan bergie op en bergie af. En dan komen we zomaar wat vervallen ruïnes tegen, die uit de Byzantijnse periode blijken te zijn. Gaaf hoor. En we zien, in het wild, nieuwsgierige koeien rondlopen. De volgende dag hoeven we niet ver. We drinken koffie op de Wing IV en wachten de wind af. Rond 14.00 uur komt tie, zo’n  acht knopen wind. Maar daar blijft het niet bij. We zien de windmeter oplopen naar… 28 knopen , is windracht 7, dat hadden ze niet voorspeld. Gelukkig staat binnen alles zeevast. Alleen jammer dat we het bijbootje niet hebben opgehesen. Die zwabbert nu wel erg, heen en weer. Twee uur later gaan we voor anker in de Kargiҫik baai. Vakantie huizen aan de kant en watersport vertier.

Het plan is om vrijdag 3 mei 2013 weer verder te gaan maar er is praktisch geen wind dus blijven we nog een dag in Mesudiye. We maken een wandeling rondom de baai en drinken wat in Ogun’s restaurant waar we ’s avonds ook een Turkse pizza nuttigen.

De volgende dag ook wat wind betreft zeer wisselvallig. Wat zon betreft niet want die straalt de hele dag uitbundig. We zeilen naar de Büyük Limani baai en ankeren hier met om ons heen uitzicht op de archeologische opgravingen van de oude stad Knidos op de punt van het schiereiland Datҫa .           ‘s Nachts is er aardig wat wind. Daar moeten we weer even aan wennen. De volgende dag gaan Ingeborg, Willem en Anneke het oude Knidos bekijken. Een soort van openlucht museum uit de oudheid. Vooral de omvang van het terrein maakt indruk. Cees blijft op de boot en heeft de moeilijke taak om jawel 2 boten in de gaten te houden. De stad is ontstaan op terrassen die beneden in zee uitkomen. De twee delen herken je aan het kleine haventje in het westen en de commerciële haven in het oosten met een dam met elkaar verbonden.

We zien ruïnes van het Demeterheiligdom, een klein theater gebouwd in Grieks-Romeinse stijl (5000 zitplaatsen). Overblijfselen van de ronde terras tempel waar ooit het beroemde beeld van de naakte Afrodite stond, een soort van zonnewijzer uit de Hellenistische periode, en de tempel van Dionysus. Sommige opgravingen zijn zo vervallen dat je wel je fantasie moet gebruiken om je voor te stellen hoe het eruit heeft gezien. Alles van zeker 300 voor Chr. Het leuke is dat je overal op mag lopen. Hoeveel miljoenen mensen zijn ons voor gegaan en hebben hier hun voetstappen gezet. Het laatste gedeelte gaan we off the road. Pfff het is inmiddels aardig warm geworden.

En dan is het dinsdag 30 april 2013, een speciale dag want er vind een troonswisseling plaats in Nederland en dat willen we hier ook graag, op afstand, meebeleven. Maar ja waar vinden we Nederlandse televisie. Willen en Ingeborg vertrekken rond zes uur in de morgen richting Datҫa. Wij zijn niet van die vroege vogels en hebben het wekkertje om 8.00 uur gezet. Als we een uur onderweg zijn roept de Wing IV ons op. Ze liggen al in de havenkom van Datҫa en……..ze hebben ook al een café gevonden die Nederland 1 kan ontvangen. Toppie. Om half elf Turkse tijd zitten we pontificaal voor een groot beeldscherm met een overheerlijke cappuccino.

‘s Morgens de abdicatie  en de balkonscène en ’s middags het hele gebeuren  in de grote kerk in Amsterdam. Wat een  genodigden en mooie jurken zien we voorbij komen. Genieten geblazen. Ze hebben hier wel geen oranje tompoezen maar we scoren bij een bakker wel van die overheerlijke amandelkoeken, mmm. Met z’n drieën doen we de volgende dag boodschappen bij een grote Tansas. We slaan weer aardig wat in want je weet maar nooit wanneer we weer een supermarkt tegenkomen.  Als een gentleman sleept Willem ook een deel van onze boodschappen mee op zijn trekkarretje, lief hè.

Als we ’s avonds op de boot ons toetje aan het eten zijn komt er een  41 meter motorjacht de havenkom binnenvaren. Vlak achter onze boot  laat de Angara zijn ankers vallen en gaat met de achterkant naar de kant. Zo te zien heeft tie dat vaker gedaan. Twee mei 2013 is er maar heel kort wat wind waardoor we ons anker in de baai van Mesudiye laten vallen. Een kleine open baai waar we aardig heen en weer rollen. Alleen de mannen nemen vandaag een duik in het water.