Maandag 25 maart 2013 zitten we om half tien weer met 26 man in de bus. Een heel gemêleerd gezelschap met Engelsen, Schotten, Amerikanen, Russen, Denen en 4 Nederlanders. Onze reisleider ontpopt zich als een Paul de Leeuw figuur die de boel aardig weet te vermaken. Ons eerste bezoek voor vandaag is naar een onderaardse stad Derinkuyu gelegen in de provincie Nevsehir die plaats bood aan zeker 20.000 mensen. Er zijn acht lagen voor publiek opengesteld. Waarschijnlijk werd de 1e verdieping door Hettieten gebouwd die het gebruikten voor voorraad – en opslagplaats. Christenen breidden het aantal verdiepingen uit. De bovenste 2 lagen dienden als woonplaats en onderliggende verdiepingen werden gebruikt als schuilplaats in geval van gevaar. De ondergrondse steden waren met tunnels met elkaar verbonden zodat er allerlei ontsnappingsroute waren. De gangen werden bij dreigend gevaar afgesloten met zware molenstenen. Het is soms even bukken om via smalle trappen in een andere ruimte te komen. Je kunt je voorstellen dat niemand hier enige privacy had terwijl ze zich soms maanden schuil moesten houden.
We toeren verder met de bus naar de Soganlidal. De vallei is het meest bekend om zijn mix van kerken, duiventillen en grotwoningen in tufsteenrotsen uitgehouwen. Wat een aparte vormen. De openingen in de rotsen zijn wit geschilderd om ongedierte tegen te gaan. Het is nog niet zolang geleden dat hier nog mensen in verbleven. Maar omdat er instortingsgevaar dreigde en nu nog dreigt heeft de regering de mensen andere woonruimte aangeboden. We maken een mooie wandeling in dit arm ogende gebied.
Vervolgens belanden we in een fabriek waar vloerkleden geknoopt worden door vooral Turkse meisjes en dames. Enkel of dubbel geknoopt. Wol, wol met katoen of zijde vloerkleden. We krijgen een privé rondleiding van een Nederlands sprekende Turk en weten er nu heel veel van.
We sluiten de dag af met een Turkse avond. We krijgen Turkse lekkernijen en zien ronddraaiende Derwisjen. Derwisjen, Islamitische geestelijken, hebben de gelofte van armoede afgelegd en nemen een aparte plaats in binnen de zogeheten sufi’s. Dit zijn mystieke broederschappen binnen de Islam die geloven dat God aanwezig is in alles wat bestaat; mensen, dieren en dingen. Dansende Derwisjen mannen maken gecontroleerde bijna tranceachtig draaiende bewegingen, ook wel sema genoemd en dragen witte wijde rokken. De avond wordt vervolgd met folklore dansen en buik danseressen.