Maand: mei 2011

Mar Menor en Torrevieja

De tocht op 25 mei 2011 gaat naar Mar Menor wat kleine zee betekent. De bergen langs de kust worden steeds vlakker en vlakker. Het is zeer ondiep als we voor de brug (open 10u00 en 18u00) wachten om het zoute water van Mar Menor op te varen. We gaan bij het eiland Isla Perdiguera voor anker. Het moet hier in de zomer een drukte van belang zijn maar we liggen de 1e nacht met drie boten en de volgende nacht alleen. Een prima ankerplek omdat er geen swell is.


DSC_1221.jpgIMG_0045.jpgIMG_0049.jpg

De tocht naar Torrevieja doen we helemaal zeilend. We gaan één keer overstag en belanden tussen wedstrijdzeilboten. Dat wordt even uitkijken geblazen. In de Imray Mediterranean Almanac 2011/2012 staat een goede ankerplek in de havenkom van Torrevieja. Dus daar gaan we liggen. Ook hebben de Lowlander en de Mi Dushi hier 2 dagen eerder gelegen. Maar als we ‘s avonds heerlijk in het zonnetje zitten te eten onder het genot van een glaasje rosé, ziet Cees vanuit zijn ooghoeken een Guardia Civil bootje aankomen. Nee hè, ze komen toch niet naar ons toe. Maar jawel drie heren willen de paspoorten en bootpapieren zien en of we wel weten dat dit geen ankerplek is. Cees laat de Almanac zien maar, ze classificeren dit als een “mistake”. Even later gaan we anker op om buiten de havenkom ons heil te zoeken.

DSC_1241.jpgDSC_1242.jpgDSC_1245.jpg

Ankeren en Cartagena

Op de motor vervolgen we onze route. Het stuur doet het weer super. Geen grote appartementen en hotels langs de kust maar ongerepte natuur. Met twee andere Nederlandse boten de Mi Dushi en de Lowlander gaan we voor anker bij de San Pedro baai. Anneke en René nemen gelijk een duik in de zee. Wat een waterratten niks voor ons. Maar ze halen ons over. Cees snorkelt om de boot en kan zo het anker zien liggen op 7m diepte. Hij lag goed ingegraven. En Ann zwemt met Ann. Toch wel heel lekker. We schommelen aardig heen en weer ’s nachts. Op zondag 22 mei 2011 vervolgen we onze tocht. We hebben geen zin meer om te motoren dus sjouwt Cees de gennaker op het dek. Er is niet echt veel wind maar met zo’n groot zeil komen we toch vooruit. Dit keer gooien we tegen de avond het anker uit bij El Fraile. Sjonge, zo dicht bij het strand hebben we nog nooit gelegen.


DSC_1069.jpg100_1771.JPGDSC_1092.jpg

Op maandag 23 mei 2011 wachten René en Anneke ons al op als we de haven van Cartagena binnen varen.

100_1793.JPG100_1796.JPGDSC_1160.jpg

De volgende dag een cultuurdagje. Met een lift gaan we naar boven en bekijken als echte toeristen het burgeroorlog museum en de schuil kelders. Het kasteel Castello de la Conception en het panorama. En het museum del Teatro Romano. Een Romeins amfitheater. Stiekem even een kijkje genomen in het Cartageens gemeentehuis. Kunnen de ontwerpers van ons gemeentehuis misschien een voorbeeld aan nemen. Al hoewel. Dan wordt het nog duurder. Cees krijgt regelmatig een hartverzakking van Ann. Er zitten ook zoveel knopjes op de Beau en die trappetjes en stoepranden waar ze over struikelt! Misschien een nieuw brilletje? Of is ze teveel in de weer met die fotocamera?

DSC_1116.jpgDSC_1125.jpgDSC_1138.jpgDSC_1148.jpgDSC_1184.jpgDSC_1211.jpg

Oh what a day!!!!!!!

Het is vrijdag 20 mei 2011 en we zijn in afwachting van Frank, onze monteur. Alle onderdelen zijn geleverd en de tandwielkast is weer in elkaar gezet. Maar in Spanje nemen ze het niet zo nauw met de tijd. Als je tien uur zegt kan het gerust drie uur ’s middags worden. Maar wat zie ik als ik terug kom van het boodschappen doen: Frank is aan boord. Wat kan je toch blij zijn met zo’n man. Want als alles lukt vandaag willen we morgen als een speer verder.

Aan het einde van de middag komt er nog een lasser om de beugel vast te lassen. Of we daarom de boot even andersom willen leggen, dus met de achtersteven naar de kade. Toevallig loopt René langs en helpt een handje. In de Middellandse Zee zijn er geen steigers maar meer- en ankerlijnen die je naar voren moet brengen. Normaal een fluitje van een cent maar dit keer krijgen we de lijn niet zoals we die hebben willen. Oeps hij zal toch niet in ………. de schroefas zitten. Na een inspectie rondje van Cees wordt zijn vermoeden bevestigd. Chips wat nu. Dat wordt een duik onder de boot, waar Cees de lijn doorsnijdt. Fijn dat René, hij is duik instructeur, Cees bij kan staan. Zo zie je hem op de boot en even later onder de boot. Wat een gedoe. En dan is het wachten op de lasser. Het wordt vier uur, vijf uur, zes uur, zeven uur. Geduld is een schone zaak, maar geen lasser. En dan begint het ook nog te regenen terwijl Frank de laatste handeling legt aan de tandwiel kast . Maar galant als Cees is houdt hij een paraplu boven zijn hoofd.


DSC_1043.jpgDSC_1047.jpgDSC_1050.jpgDSC_1057.jpgDSC_1062.jpgDSC_1065.jpg

Met de bus naar Almeria

Niet alle onderdelen voor het stuurwerk zijn gelijk leverbaar dus is het leuk om weer wat van de omgeving te gaan bekijken. Dinsdag 17 mei 2011 lopen we samen met de bemanning van de Mi Dushi Anneke en René naar de bushalte. Maar waar stap je op? Als we om ons heen kijken komt bus nr. 20 aangereden. Dat is even geluk hebben. Onderweg veel kassen gezien ( paprika en tomaten) gemaakt van doek en plastic. Het lijkt het Westland wel. Anderhalf uur later stappen we uit in het centrum van Almeria.


DSC_0914.jpgDSC_0927.jpgDSC_0929.jpg

We starten onze wandeling in het oude gedeelte. We lopen naar het kolossale fort La Alcazaba dat stamt uit 995. Dit is het grootste fort dat de moren in Spanje hebben gebouwd. Telkens denk je, nu hebben we alles wel gezien. Maar dan loop je weer een poortje onder door en dan beland je weer in een ander gedeelte van dit prachtige monument. Het ligt op een heuvel vanwaar je een mooi uitzicht hebt over de stad en de baai.

DSC_0976.jpgDSC_1002.jpgDSC_1012.jpgDSC_1015.jpgDSC_1023.jpgDSC_1025.jpg

We doen ons tegoed aan een tapas op het plein bij de kathedraal en belanden in een kerk waar ze een krui s en een schilderij voorzien van verse bloemen al zingend naar buiten in een vrachtauto dragen. De terugreis gaat iets minder gemakkelijk omdat de dame achter de informatie balie zegt dat er vandaag geen bussen meer rijden naar Almerimar. Gelukkig spreekt Anneke (van de Mi Dushi) aardig goed Spaans en na één keer over stappen belanden we om half acht toch met de bus in Almerimar.

DSC_1029.jpgDSC_1030.jpgDSC_1037.jpg

Frank en een Cobb

Frank, is ons mannetje in de haven van Almerimar. Hij gaat er hopelijk voor zorgen dat we weer naar behoren kunnen sturen. De stuurstand moet uigezaagd worden en er zijn onderdelen besteld. Nu maar duimen dat alle onderdelen nog leverbaar zijn.
Cees zijn favoriete bezigheid aan de kant is watersport winkeltjes bezoeken. Bij terugkomst van een bezoekje aan zo’n winkel zegt hij ”ik heb een Cobb gezien”. Die krijg je van me als verlaat moederdagcadeau. Ann blij en Cees ook blij want dat wordt smullen geblazen. De Cobb is een Zuid-Afrikaanse uitvinding. Oorspronkelijk bedoelt als kooktoestel ter vervanging van het koken op open vuur. De oorspronkelijke brandstof voor de Cobb waren gedroogde maiskolven ( corn cobbs) Vandaar de naam. De verbeterde bbq kun je gewoon op de boot gebruiken. Koud van buiten en warm van binnen. Dus vanaf nu kunnen we genieten van een bbq- tje aan boord van de Beau.


DSC_0840.jpgDSC_0846.jpgDSC_0851.jpgDSC_0856.jpgDSC_0859.jpgDSC_0867.jpgDSC_0879.jpgDSC_0885.jpgDSC_0881.jpg

Highslide for Wordpress Plugin