On tour met Monique en Hélène: Ragusa Ibla, Castello di Donnafugata, Villa Romana en Caltagirone

Met onze eigen bordeauxrode waggie scheuren we vandaag, maandag 13 oktober, naar Catania. De missie: vriendin Monique en haar zus Hélène ophalen. Maar hel-le-p, Google Maps loodst ons doodleuk dwars over de lokale markt. Het is een wonder dat we niemand raken. Snel een drankje en hupsakee, we zijn weer onderweg, terug naar MdR – zo’n twee uurtjes sturen. Cees doet een ‘familiarisatie rondje’, terwijl ik me intussen over de maaltijd ontferm. Op het menu: Pasta dolce met salieboter, gevolgd door Saltimbocca met een frisse salade. En als kers op de taart? Zelfgemaakte tiramisu, lekker man.

Dinsdag staat compleet in het teken van Ragusa Ibla. Op aanraden van een mede-zeiler schuiven we aan bij ‘That’s a Moro’. Oeps het voorafje is al een hele maaltijd op zich. Het levert een hilarisch moment op als Monique om thee vraagt, waarop de serveerster resoluut antwoordt: “No.” Maar gek genoeg is een cappuccino dan weer wél mogelijk. ’s Avonds komen Lia en Remco even buurten. Zij zijn net aangekomen in de haven.

Woensdag 15 oktober vertrekken we gelijk na het ontbijt. Op naar het Castello di Donnafugata. Voordat we er zijn, lopen we langs een boerderij waar een groep koebeesten (voornamelijk donkerbruin, met één witte) net wordt uitgelaten. We staan voor het kasteel dat sinds 1628 toebehoorde aan de adellijke familie Arezzo de Spuches. We bekijken de kleding van vroegah en dwalen door de vele vertrekken.

Natuurlijk bezoeken we ook de prachtig aangelegde kasteeltuin. Zo ook het doolhof (of is het toch een labyrint?). Gelukkig hebben we vanaf het begin al een gouden strategie: alleen maar rechts aanhouden. De timing is perfect: precies voordat de bui losbarst, hebben we de uitgang gevonden.

Met de regen als decor en een broodje uit het vuistje, rijden we door naar de Villa Romana del Casale. Je weet wel, beroemd om haar mozaïeken, inclusief de iconische ‘meisjes in bikini’. Als afsluiter van de dag bezoeken we de beroemde trappen in Caltagirone, de stad van de keramiek. Ook hier worden we bij het verlaten van de stad weer door wel érg smalle straatjes geleid.