Het heeft heel wat geregend vannacht, maar wat vannacht valt, valt overdag niet. We vertrekken wat overdressed naar Donnalucata. Hier zit volgens kenners een heerlijke ijszaak, Blue Moon genaamd, met een grote keuze aan ambachtelijk ijs. Gelukkig hebben we nu ook een ijskenner in ons midden: de man van Hélène maakt zelf verdienstelijk ijs. Dus ondanks dat Cees en ik niet echte ijsliefhebbers zijn, zitten we al in de ochtend aan zo’n ijsje te likken. En het wordt door onze kenner heerlijk bevonden.

Nog weer later lunchen we overheerlijk in restaurant Zabbatana in Pozzallo met de zon en het ruisen van de zee op de achtergrond. Het is een voortreffelijke ambiance en heel gezellig gezelschap. We nemen zelfs een toetje; zowel voor ’t oog als de smaak is’t een aanradertje. En ook hier blijkt thee een uitdaging. Maar Monique is erop voorbereid en heeft nu theezakjes meegenomen. Kijk, heet water hebben ze dan weer wel.

Uitbuiken doen we met een wandeling bij Santa Maria del Focallo met wat krijtrotsen. We zien veel Aloëvera’s of Agave-achtige planten, soms met een bloem (dan sterft hij af), en het uitzicht is op, hoe kan het ook anders, de zee.

Vrijdag 17 oktober 2025 (de dames hebben wederom heerlijk geslapen), rijden we naar Punta Secca. Hier is voor een deel de detectiveserie Montalbano opgenomen. We zien een monument van de schrijver en wat muurschilderingen, en niet te missen: de vuurtoren. Op naar een leuk koffietentje, want ja, je kunt Sicilië niet verlaten voordat je cannoli hebt gegeten. En laat die nu supervers zijn! Thee is ook hier een no go. Nog een verlate lunch met tosti en wentelteefjes en dan is het weer tijd om de twee zussen uit te zwaaien. En wij? Wij gaan verder met de boot winterklaar maken en niet te vergeten de zondagochtend – nu middag – koffie met Toos, Rimmer, Lia en Remco.