We hebben een auto tot onze beschikking dus gaan we vandaag weer op pad. Eerst staat Phaeselis op het programma. De stad is gesticht door bewoners van Rhodos in de 6 de eeuw Chr. met aan weerskanten een mooie baai. We zien de resten van een aquaduct en een soort van hoofdweg met 2 badhuizen, en een theater. Dan is het tijd voor weer zo’n super gezond granaatappelsapje, er is immers een dokter aan boord, en een broodje köfte.

Vanuit het dorpje Çirali lopen we omhoog, via een stenen rotsachtige trap, naar het merkwaardige Chimaera. In het Turks Yanartas (Vuursteen) genaamd. In de reisgids staat iets over een mythologische gasvlam. Geen idee wat we ons daarbij voor moeten stellen. We gaan het zien. En dan ineens staan we op een rotshelling met verschillende vuurtjes. De vlammetjes onststaan door natuurlijk gevormd aardgas die door kleine openingen in een rotsachtige helling naar buiten komt . Heel bijzonder. Pyromaan Dick houdt voor de lol een brandende stok bij zo’n gat en dan ineens….. een grote vlam. Hij schrikt zich rot, dat had hij niet verwacht. In de Griekse mythologie was de Chimaera een vuurspuwend monster, van de voorkant leeuw, in het midden geit en aan de achterkant slang. Het monster werd verslagen door Bellerophon op zijn gevleugelde paard Pegasus. De stoffelijke resten werden hier begraven maar volgens de mythe bleven ze vuurspuwen.

Vanaf hier is het niet zover meer naar Olympos. De antiek stad ligt in de Olympos vallei aan zee. Via een zeer kronkelig weggetje komen we er. Een toeristische plek, jéé wat een eettentjes. Ook hier kijken we onze ogen uit naar al dat ouds uit de Byzantijnse en Romeinse periode. Vrijdag 25 oktober 2013 rijden we naar het havenstadje Kaṣ mooi gelegen aan de voet van het Taurusgebergte. En dan zit het weekje Turkije er al weer op voor Marieke en Dick. Zaterdagochtend vertrekken ze naar Antalya met de nodige souvenirs, een memorystickie met wel heel veel foto’s en gebruind naar het stormachtige Nederland, waar voor maandag 28 oktober een weeralarm is afgegeven. Zal weer even wennen zijn na zo’n zonovergoten weekje.