Fethiye en de verlaten stad Kaya Köyü

Via Tombbay en het dorp Göcek belanden we zaterdag 12 oktober in Fethiye. Onderweg ligt Leon lekker te “bronzen” in het zonnetje. Wat een weertje en dat in oktober. Leon vind ons maar duurzaam, ha ha. Vooral in het waterverbruik en het gebruik van de verlichting. Anker regime hè.

DSC_0459.JPGDSC_0467.JPGDSC_0470.JPG

Bij het Yacht Classic hotel gaan we met het bijbootje naar de kant. Het plan is om met de bus naar Kaya Köyä te gaan maar Fethiye is zo’n grote stad dat het nog even zoeken is naar de opstapplaats voor de bus. Onderweg bij een moskee wordt Cees aangesproken door een Turkse meneer. Het is vandaag visitors day voor niet moslims, of we binnen een kijkje willen nemen. Schoenen uit en Ingeborg en Anneke worden moskee waardig aangekleed.

100_1052.jpg100_1055.jpgDSC_0482.JPG

Dan is het zeker nog een half uur met de bus naar spookstad kaya Köyü, een voormalig Grieks bergstadje. De stad is verlaten sinds de Anatolisch-Griekse bevolking in 1923 met miljoenen anderen gedwongen werden te verhuizen naar Griekenland. De voormalige bewoners hadden nooit in Griekenland gewoond en spraken zelfs geen Grieks. Dezelfde tragedie ging op voor in Griekenland woonachtige Turken. De 4000 huizen zijn allemaal onbewoond en zwaar beschadigd. Wat moet dat een drama zijn geweest. Dit wetende indrukwekkend om doorheen te lopen.

DSC_0490.JPGDSC_0506.JPGDSC_0520.JPGDSC_0524.JPGDSC_0534.JPGDSC_0546.JPG

Terug in Fethiye gaan we op aanraden van Maud en Marijke opzoek naar de vismarkt. Ze hebben hier een heel leuk concept, je koopt vis op de markt en laat het klaarmaken bij één van de restaurantjes daarom heen. Wij eten grote garnalen en red snapper, de Wing zeebaars. Mmm is dat even smullen. Leon zijn galgen maal want morgen vertrekt hij weer in alle vroegte naar Nederland.

Wij gaan verder naar de Kalevezi baai waar een aardig local ons helpt met een lijn naar de kant. Een fluitje van een cent. Maar bij Willem gaat het niet zoals anders. En dan…. gaat het ook nog waaien met harde windvlagen. De wind komt van opzij. Jemig er knappen lijnen bij mede zeilers en die vertrekken. Dan ziet Cees dat de Wing IV ook los is. Zijn lijn is van een rots geschoten. Bale dat het al donker is. Pas een hele tijd later is dit karwei ook weer geklaard. Het wordt een ankerwacht nachtje.

100_1114.jpgDSC_0567.JPGDSC_0599.JPG