Booties hebben onderling contact met elkaar. Leuke- en gratis plekjes worden met elkaar gedeeld. Op de Navily App staat ook vaak veel informatie. Normaal zijn de tarieven in de verschillende havens van Alghero zo’n 120 euro per nacht dit seizoen voor onze bootlengte. Kun je nagaan wat dat in het hoog seizoen zal zijn. Maar hier lig je aan de kademuur dus gratis. Geen idee waarom maar wij maken er gebruik van. Zo ideaal want we liggen vlak bij het oude gedeelte van de ommuurde stad met toegangspoorten. Een wirwar van kleine authentieke geplaveide smalle straatjes en pleintjes met hier en daar wat wasgoed onder de donkergroene ramen.

 Op sommige plekken boven ons hoofd van die verlichte witte vogelkooitjes of stoffen lantaarns met een fietswiel om de boel nog verder op te leuken. We dwalen met z’n viertjes lekker rond en kijken onze ogen uit. Adembenemend fraai kun je wel zeggen, genieten dus. We zien her en der rode takken ter decoratie o.a. bij één van de torens. Waarvoor het dient, er gaat ons geen lichtje branden. Blijkt Alghero de stad van het rode goud, het rode bloedkoraal te zijn. Weten wij veel. We zien heel wat zaakjes die bloedkoralen sieraden verkopen, rood/ oranje voert de boventoon. En wat dacht je van Italiaanse ijs tentje om de paar meter zit er eentje.

We scoren onwijs leuke lampjes voor op de boot gekocht bij jawel de Lidl. En 2 kleine prullenbakjes bij een Chinees soort Winkel van Sinkel. We lazen al op de website van Hanny en Jacob dat ze hier in Italië streng zijn wat gescheiden afval betreft. Het is trouwens nog even een dingetje om dat afval kwijt te raken. Donderdag 9 sept. heb ik mijn dag niet. Het begint ’s morgens al. Ik ben iets kwijt. Nou heb ik die handicap al sinds de middelbare school. Toen was ik om de paar dagen mijn fietssleutel kwijt, nu dus mijn bril. Pas na 2 uur zoeken heeft Cees hem eindelijk gevonden. Maar bij de Lidl is het weer zover. Waar is in hemelsnaam mijn rugzak? Tjeempie, hier zit mijn mobiel en portemonnee in met alle pasjes. Cees is not amused. Ik schiet een Lidl verkoopster aan die gelukkig wat Engels spreekt. Loop maar even mee zegt ze en wat zie ik liggen bij één van de kassa’s….. mijn rugzak. Heppie- de- peppie ben ik en zo opgelucht. Fijn dat iemand de rugzak naar de kassa heeft gebracht en hem niet heeft meegenomen. Tien september, onze trouwdag, vieren we in een knus Italiaans eettentje met een combinatie van de Catalaanse en Sardische keuken.