Tjonge wat is Marokko een fascinerend land. Een land met veel Franse invloeden. Maar ook een land van contrasten. Hele rijke maar ook echt hele arme mensen. We bezoeken een mozaïek- en aardewerk opleidingsschool. Wat een monnikenwerk. Inmiddels zijn we in Fès beland. De oudste koningsstad van het land. We zien de voorkant van het paleis en we dompelen ons onder in de oude 9^e eeuwse medina met zijn 9600 straatjes, moskeeën en super kleine winkeltjes, sommigen ter grote van een kast. Elk product heeft zijn eigen wijk. Gelukkig hebben we een gids want anders verdwaal je onherroepelijk. Zo heb je een leerlooierswijk, een wijk waar ze koper en zilver vervaardigen, een wijk waar ze etenswaren verkopen, een wijk van kleding, sjaals en cactuszijdeweverij, en nog veel meer. Cees koop van die leuke Marokkaanse babouche’s. We komen ogen tekort.

De dag erna brengen we een bezoek aan een Berberfamilie, de oorspronkelijke bewoners van Marokko. In de middle of nowhere staan een aantal tenten, gemaakt van plastic en doeken. Ze hebben vaak wat schapen that’s it, en spreken geen Arabisch maar Tamazight, maar dat maakt niet uit want we verstaan geen van beiden. Heel bijzonder allemaal. Onderweg zien we het landschap veranderen. Van bergen met naald- en fruitbomen naar meer kale bergen in zandkleuren. We zitten in de Midden-Atlas.

We verlaten de bus en gaan met dichte landrovers meer het woestijngebied in. Het lijkt de rally Parijs- Dakar wel, hele stukken gaan we off road. In Merzouga staan er van die één bultige beesten klaar. Ja ja zelfs ik waag me op een dromedaris. We maken een rit van een uur door de een grote zandvlakte en slapen in berbertenten. Een heel bijzondere ervaring. Jammer dat de dag erna sommigen last hebben van hun darmen. Een afslank dagje zogezegd. En dan weer een dag later maken we kilometers langs de kasba-route, bezoeken we de Todrakloof, palmen-oase om via Ouarzazate en de  Hoge- Atlas  bij Marrakech terecht te komen.