Boven het dorp  Apóllon op het eiland Naxos lopen we via een trap de heuvel op naar een antieke marmergroeve. Hier ligt tussen grote blokken marmer sinds 600 voor Chr. een onafgemaakt beeld, een enorme kouros, een uit marmer uitgehouwen sculptuur van een man uit de oudheid van 10.5 meter lang en 30 ton zwaar. De houding lijkt op die van een farao beeld. Sjonge wat enorm groot. Gelukkig hebben ze het niet hoeven te verplaatsen want hoe krijg je, in die tijd, zoiets op de plaats van bestemming.We moeten uitkijken dat we niet uitglijden met al dat marmer om ons heen.

Donderdag 19 september 2013 dobberen we zo’n 25 mijl (daar doen we 7 uur over) naar het kleine ruige eiland Amorgós. Bij de havenstad  Katápola ankeren we maar hier kun je ook goed aan de kade liggen. We kijken uit op drie schattige dorpjes.De volgende dag huren we een auto. De grootste trekpleister van het eiland is het witte Byzantijnse Moni Pagangias Chozoviótissas klooster, en dat willlen we uiteraard zien. Het ligt op 180 meter hoogte en is ingebouwd in een rots. Hoe verzin je zoiets, om op die hoogte, boven de zee, een klooster te bouwen. Je zal maar hoogte vrees hebben. Het is nog een hele klim er naar toe. Na de bezichtiging krijgen we van een orthodoxe priester, heel gastvrij, en zoet kruidendrankje, een glas water en Turks fruit maar dan van het Griekse soort. Het water wordt door ezels omhoog gedragen.

We rijden over het eiland in Noordelijke richting en lopen door het schilderachtige dorpje Lagáda met veel wit/blauwe huizen. Verder zien we tegen de bergen veel opgestapelde stenen muurtjes en heel veel loslopende geiten. Zaterdag 21 september zeilen we al om 7 uur (51 mijl) met een super wind naar het meest westelijke eiland van de Dodekanesos n.l. Astipálaia. Onderweg zien we heel in de verte nog het super witte Moni Pangias klooster liggen wat enorm afsteekt tegen de kale bruine rots. In de baai bij Maltezana  liggen we zeker t/m maandag 23 september verwaaid i.v.m. de harde wind.