Woensdag 12 september 2012 verlaten we het eiland Kythnos zoals gepland. De lijnen zijn helemaal bedekt met zout, het lijkt de zoutwinning bij Slochteren wel. Het anker op gaan gaat niet zoals gepland. Het duurt even voordat we 80 meter ketting met anker hebben opgehesen.  Intussen komt er met grote snelheid een ferrie uit het niets opdoemen. Oeps, Cees heeft nog zo gevraagd, Ann kijk even of er een ferrie aankomt. Niets gezien, ja nu wel. Op de kant begint de port police ook al irritant op haar fluitje te blazen. Precies waar wij liggen met ons anker moet de ferrie draaien om af te kunnen meren. Het is wel even peentjes zweten geblazen maar alles komt goed.

 Het wordt een heerlijke zeildag. We gaan bij het eiland Syros voor anker in de baai van Finikas. We blijven hier een dag liggen. De volgende dag vertrekken we naar het eiland Mykonos. Er is niet echt veel zuiden wind voorspelt maar hij komt uit het oosten en het waait harder dan verwacht. Je kunt er geen peil op trekken. De lucht is inmiddels grijs geworden. Einde van de middag meren we af in de nieuwe onafgemaakte haven van Mykonos. Inmiddels zijn we alweer twee keer verhuist. We liggen nu aan de goede kant van de kade, langszij  afgemeerd. Goed om de harde wind te doorstaan.

Op maandag 17 september 2012 zien we rond half elf Guido en Hanny al aankomen met de taxi. Dat is snel. Na de koffie vertrekken we met de bus naar Mykonos-stad. We hebben een leuk uitzicht over de haven en  zien zelfs de mascotte  van het eiland´ Petros de Pelikaan´. We belanden in een wirwar van witte straatjes met vooral blauw/witte kubusvormige huizen. Ja daar krijg je toch echt het Griekenland gevoel van, hè Ann. We lopen langs de witte Paraportiana kerk omlaag naar Alefkandra ook wel “Klein Venetië” genoemd. En dan lijkt het wel of we op kinderdijk zijn beland. Zestiende eeuwse windmolens maar dan van een andere architect. Met dien verstande dat deze molens niet gedraaid hoeven te worden naar de wind omdat de meltemi wind hier meestal uit het noorden waait.