Gastenpost door Guido

Dezelfde dag van het vorige log hebben we de daad bij het woord gevoegd en zijn het standbeeld van Phytagoras gaan opzoeken. Opvallend, iedereen wist nog hoe zijn stelling luidde. Vervolgens hebben we de oude basiliek en de overblijfselen van een oud kasteel bekeken.

Dit was toch wel weer erg veel cultuur en de volgende dag zijn we, al schommelend, naar een volgend baaitje gevaren. Erg mooi gelegen aan de zuid-oost kust van Samos. Beetje zwemmen gaf een goede rede om maar eens te gaan bbq’en op de boot. In de loop van de volgende dag weer terug naar Phytagorion, maar nu naar de marina. Heeft Cees tenminste een beetje rust in zijn lijf als we weg gaan. Maar het goede voornemen om meer aan cultuur te doen hebben we die avond doorgezet. Heerlijk zitten eten in een restaurant aan de zee, begeleid door een muzikaal Grieks trio. Geweldig leuke sfeer en heel gezellig. Vandaag, onze laatste volle dag bij Cees en An een auto gehuurd. Met Cees achter het stuur – ging best goed – het eiland Samos verder verkend. Een tunnel, gegraven door slaven ongeveer 600 jaar voor Christus, aan beide zijde begonnen en toch in het midden goed uitgekomen. Toch wel bijzonder, maar de mens was toen duidelijk kleiner als nu. Mijn hoofd wel een aantal keer gestoten. Vervolgens een klooster, hoog op de berg, met een, in een natuurlijk ontstane grot, een kerk. Mooi uitzicht op de kust. Naar de stad Samos, de hoofdstad van het eiland. Niet echt ons ding, dus we waren er snel weer weg, nadat Hanny een mooie tas had gescoord. Na wat rond toeren zagen we een fantastisch mooie baai, met een restaurantje aan het water. We moesten tenslotte ook even lunchen, ons galgemaal. Doorgereden richting volgende culturele ervaring. Een fantastisch klooster, wat ze op dit moment aan het restaureren waren. Echt de moeite waard, zeker de manier waarop de stenen op elkaar werden gelegd en waardoor er muren ontstonden met een heel mooi motief en relief. Cees wilde in aansluiting op wat ik ooit eens met hem heb besproken hier de laatste 5 jaar van zijn leven wel met ons doorbrengen. Nadat we tot de conclusie waren gekomen dat de cellen die er werden gebouwd toch wel erg klein waren, hebben we dit plan maar laten varen en moeten we op zoek naar een betere plek. Hopelijk krijgen Hanny en ik de kans om hier volgend jaar weer mee verder te gaan tijdens een nieuw avontuur met Cees en Ann.