Op naar het noorden van Sardinië. Via een schitterende kustlijn, soms sprookjesachtig kwa bergen soms heel ruig en mega hoog, met her en der zo’n resort. We komen, via twee anker plekken in helder blauw water, aan bij een mooring in de baai van Cala Reale. Trouwens bij vertrek doet de motor het niet. Startaccu van de motor = kaduuk. Sta je toch raar te kijken en schrik je even. Cees zet hem parallel met de generator start accu en dan doet tie het gelukkig weer ons ijzeren zeil. Cala Reale is een groot natuur reservaat waar je schitterend kunt wandelen. Nou bij deze warmte gaan we wel naar de kant maar houden het bij een klein ommetjes. We spotten de unieke albino ezels. In de 1^ste WO was dit een quarantaine en krijgsgevangenen eiland, daarna een eiland met gevangenissen voor de georganiseerde misdaad met zware beveiliging en niet toegankelijk voor onbevoegden. Maar nu dus een natuur reservaat.

We hebben wekelijks belcontact met Lia en Remco van zeilboot Norell. Zij zijn in juni vertrokken vanuit Nederland en hebben de orka’s getrotseerd. Heel wat mijlen verder zijn ze nu bijna bij ons. Vanaf Menorca varen ze in 2 dagen en nachten naar de baai van Porto Conte. Zaterdagochtend 26 augustus 2023 varen ze in alle vroegte de baai binnen. Als herkenning hangt Cees een paars lampje op. Rond 3.30 uur laten ze vlak naast ons hun anker vallen. Gelijk stappen we in onze dinghy met een prosecco en glazen om samen een welkomstdrankje te drinken. Heerlijk om in het eggie bij te kletsen. ‘s Avonds gevieren bij Bell’Agio Summer (wie kent het niet) ozo gezellig pizza gegeten met live music. Met z’n viertjes doen we boodschappen bij een plaatselijk “supertje”. Waar zie je dat nog: druiven uit eigen tuin en basilicum terplekke vers geplukt door de kassière.

Ik kook voor z’n vieren maar de mistral gooit roet in het eten. De Norell gaat aan een mooring liggen in deze baai. Wij blijven ten anker liggen. Maar wanneer het donker wordt bouwen de golven zich meer op dan verwacht en lijkt het erop dat de snubber gebroken is (net niet). Dus zoeken we ons heil in het noorden van deze baai aan de hoge kant. Precies op dat moment begint het ook nog eens keihard te plenzen. Daar liggen we goed voor de voorspelde NW harde wind. Nou zeg komt tie nu uit het ZW met een enorme swell. Dus weer terug naar de zuid zijde van de baai. De wind komt nu wel uit het NW, dus verkassen we wederom naar het noorden van de baai. Deze anker-move doen we dus 3 keer die nacht, we lijken wel een veerdienst.(i.v.m. krabben, dan weer hoge golven en anders voorspelde wind). Het is een soort van “doe geen ook dicht nachtje” en gratis douches. En nu liggen we als een huis met 90 meter ankerketting en 2 snubbers. We zitten de mistral uit met: lezen, eten, gezellig bellen met vriendinnen, rommelen, tukkies overdag en ankerwacht ’s nacht. Het is genieten om te kijken naar het schouwspel van de wolken en de bijna volle maan aan de hemel, telkens weer anders. Later als de maan onder is (3.30 uur) zien we de sterrenhemel en in de verte de vuurtoren die elke 5 seconde de baai verlicht.