Daar is ie al bedoel ik eigenlijk. Onze kleinzoon Mees, geboren op woensdag 21 juli 2021. Zes weekjes te vroeg.  Vandaar dat we wat haast hebben om naar Porto te varen. Want daar willen we de boot achter laten om zo snel mogelijk naar Nederland te vliegen. Maar de marinero zegt bij aankomst dat we maar 1 nachtje kunnen blijven. Wat fijn dat de haven meester (dit keer een vrouw van onze leeftijd) ook net een kleinkind heeft gekregen. Dat schept een band denk ik want ze heeft het voor elkaar weten te krijgen dat we toch 12 dagen de boot achter kunnen laten. Zaterdag 24 juli, einde van de middag, vliegen we. Anneloes haalt ons op van Schiphol. We bewonderen de kleine man die eerst in de couveuse maar nu al in een warmtebedje ligt. Per dag maar 1 iemand op visite in het ziekenhuis. En verder zit de week vol met leuke bezoekjes. Frenkie kijken bij Peter en Anneloes. Bijkletsen met Titia. De nieuwe boot bewonderen van Lia en Remco.

Guido feliciteren en uit eten met Marjan en Bert. Bernadette en Hendrik op koffievisite. Eten bij zoon Leon en Nicolette. Beschuit met muisjes trakteren bij de tennis. Naar de dierentuin samen met Frenkie en Anneloes.

Tweelingzus Marieke komt langs en samen maken we een wandeling met zus Hetty. Ik kook voor de kersverse papa Niels en mama Doortje en gaan even bij Marjo en Steven langs. Cees vindt het trouwens heerlijk om weer achter de piano te kruipen. Vandaag ’t is 1 augustus een koffietje met Titia, een lunch samen met Peter, Frenkie en Anneloes. Naar Mees in het ziekenhuis, hoera hij is weer op zijn geboorte gewicht, en dan hup hup het vliegtuig in terug naar Porto.