Langzaam aan vervolgen we onze tocht langs de westkust van Sardinië naar het zuiden. We liggen op zaterdag 20 augustus 2011 in de baai van Bosa. Wat een drukte met plezier bootjes en surfers. Op het strand is het vol met parasols en zonnende en zwemmende mensen. En Italianen weten wat koffie zetten is want de cappuccino op een terras is overheerlijk. We doen inkopen in kleine plaatselijke supermarktjes. En kopen plaatselijke lekkernijen zoals een soort pannenkoeken maar dan knisperig met zout. Een oude kaas uit Sardinië, de naam zijn we even kwijt, maar smaakt naar Old Amsterdam. En Cees zoekt een plaatselijk drankje uit, een lokale Mirto likeur (een echte koffiekiller). De bessen komen van de struik de Mirto en worden handmatig geplukt. Deze struiken komen overal op het eiland voor. Mirto Rosso heeft iets weg van een kruidenbitter en wordt hier als digestief gedronken. We ankeren vervolgens op maandag 22 augustus 2011 in de baai van Oristano, Torre Grande.

Meestal blijven we twee dagen in een baai liggen. En het is super dat we bijna alle dagen kunnen zeilen. Met de genua of de genaker of alleen het grootzeil. Geduld is een schone zaak want er staat vaak weinig wind en dan dobber je. Maar meestal trekt de wind toch weer aan en tot nu toe zijn het heerlijke zeildagen. Woensdag 24 augustus 2011 ankeren we na Cabo Pecora vlak bij een strand met uitzicht op hoge bergen, begroeid met naaldbomen. Na een warme dag van tegen de 35 graden is het dan heerlijk om een duik in het zeewater te nemen. Met het grootste gemak kan je het anker zien liggen op 10 meter diepte, hij/zij ligt er goed bij.
Als we donderdag 25 augustus 2011 net anker op zijn worden we opgeroepen door de bemanning van Le Clapotis dat er dolfijnen rond hun boot zwemmen. Wij varen snel op de motor er naar toe. Het zijn er een stuk of vijf. Wauw, wat gaaf om te zien.