Vanaf Katakolon zeilen we naar het eiland Zakynthos. We ankeren in de Keribaai waar het krioelt van de huurbootjes die door en langs de vele grotten varen die hier zijn. Op schildpadden eiland hopen ze schildpadden te zien. Vaak houden ze zich lekker schuil en hebben geen zin in al die pottenkijkers. Vanaf deze plek zeilen we in 3 dagen en 2 nachten terug naar Sicilië.

Net voor donker graaft het anker zich, op zondagavond 6 juli, in het zand bij de baai van Syracuse. Oeps de volgende dag is’t hot zo’n 38,5 graden. Dus kalm aan. Als je iets wilt doen doe het dan bijtijds. Dus lopen we dinsdag 8 juli al om 8.40 uur rond op castello Maniance op het uiterste puntje van Ortygia. Gebouwd in de 13^e eeuw. Daarna een overheerlijke Italiaanse cappuccino met lekkers en uitzicht over de baai. Trouwens, Michiel de Ruyter – je weet wel, die beroemde Nederlandse admiraal – is praktisch op onze ankerplek in 1676 aan zijn verwondingen overleden. Die had hij opgelopen tijdens een zeeslag tegen de Fransen. Zijn lichaam werd gebalsemd en teruggebracht naar Nederland voor een staatsbegrafenis in Amsterdam.

Onderweg naar Porto Palo zwemmen twee grote dolfijnen een aardig stukkie met ons mee. Ze glijden door het water om dan weer te versnellen en spelen rondom de boot. Een genot om naar te kijken. En ozo moeilijk om ze vast te leggen op de kiek want waar o waar duiken ze nu weer op. Inmiddels zijn we in Marina di Ragusa (MdR) beland. De vriendelijke marinero zegt “welcome back” bij het afmeren. Er zijn veel mensen op de been bij de officiële inaugurazione van de Ragusa xpress op vrijdag 11 juli met live music (saxofoon en viool). Het heeft even geduurd maar ze is dus nu officieel in de vaart. Deze catamaran/ferry vaart dagelijks van Marina di Ragusa naar het eiland Malta, Valetta. A.s. woensdag 16 juli 2025 vliegen we voor anderhalve maand naar huis.