Gele vogelkooitjes en de Mistral

En dan krijg ik een berichtje van Martine van de SeaMotions dat ze net zijn gaan ankeren vlak bij ons. In 2010 hebben we ze ontmoet. Zij gingen een rondje Atlantic doen met hun zonen Tico 11 jaar en Sill 6 jaar en wij naar de Med. Effies op onze boot en een dag daarna een gezamenlijk hapje op de kant. Herinneringen worden opgehaald en er komen heel wat bootnamen die we toen ontmoet hebben voorbij, errug leuk. Zondag 23 juli gaan we met de bus naar Cabinovo Monte Capanne. Wat een beleving om in een kanariegeel vogelkooitje te stappen die je naar de top van de berg voert. Je mag lopend instappen want de lift stopt niet. Sta je 20 minuutjes te genieten van een steeds mooier uitzicht over Elba.

Op maandag 24 juli 2023 is er een goed weer-window om 40 mijl te zeilen naar Corsica. We zetten koers naar Bastia, de hoofdstad van het Franse eiland Corsica. Wat een heerlijke zeildag. Ten zuiden van de stad gaan we voor anker, in de buurt van nog een paar ankerraars. Maar wat een swell echt niet normaal. Alles piept, kraakt en rammelt dat het een lieve lust is. Overal waar kan worden doeken  gestopt tegen het rammelen terwijl alles toch aardig zeevast staat. Ik kan niet eens normaal koken want alles dondert om. Jeetje wat een gedoe. Ga dan in een haven liggen zou je zeggen maar…. die zitten vol. Er wordt voor vanmiddag een mistral voorspeld, ja we gaan weer even over naar het Frans. Nou die wind die komt. We halen de vlaggenmast weg, de ankerbol en los zittende dingen. De zonnetent klappen we met gevaar voor eigen leven in. We zien zandstormen op het strand en het bijbootje van onze buren gaat een eigen leven leiden en vliegt door de lucht. We krijgen wind boven de 40 kn en zien zelfs windstoten tot 50,3 kn. ’s Nachts houden we om de beurt ankerwacht. Ha ha we liggen hier nu 2 dagen en zijn nog steeds niet naar de kant geweest. Ook dat hoort bij het zeilersleventje.