Dit is het zuidelijke deel van de westkust van Galicië en bestaat uit 4 ria’s, dit zijn inhammen met heuvels, stranden, dorpjes en weinig toeristen. Iedereen op straat loopt trouwens met een mondkapje op zowel jong als oud. Dus ook tijdens de tennisles, bij het roeien, zelfs een hele kleuterklas. De eerste Ria die we aan doen is Ria de Caramiñas. In alle Ria’s zie je van die gekke vierkantachtige dingen  drijven in het water genaamd bateas. Houten vlotten zeg maar die dienst doen als mosselkwekerijen. Het anker regime is weer ingegaan. Op ons achterdek verspreiden zich heerlijke bbq geuren. Onze Cobb is weer van stal gehaald.

Via kaap Finistère belanden we in Ria de Muros en weer een dag later in Ria de Arosa en gaan we bij Caraminal ten anker. We hebben zelfs een plons gewaagd in het water. Meestal is de Atlantische oceaan behoorlijk koud aan deze kant van Spanje maar de zon schijnt zo uitbundig. We smullen van een heerlijke empanada gekocht bij een plaatselijk bakkertje en verplaatsen ons weer verder naar  Ria de Arosa. Jammer dat het lang mistig blijft maar de temperaturen zijn prima.

We zijn op maandag 19 juni 2021 in het kleine schilderachtige vissersdorpje Combarro (in de haven), bekend om zijn horreos. Bouwwerkjes op palen voor de opslag van mais, graan en sardines. Door de open structuur kan de wind erdoor waaien en ongedierte kan er niet vanonder in doordat het op palen staat. We eten in een restaurant heerlijke visspecialiteiten van hier. De volgende dag fietsend op onze Bromptonnetjes bergie op en bergie af naar Pontevedra.