Bij Port Miou is er aan de kant mooie natuur maar verder eigenlijk niets te beleven. Iets meer dan een half uurtje lopen ligt het stadje Cassis, dus hup met de benenwagen er naar toe. Eerst loop je door een soort villawijk, je kijkt je ogen uit, met hier en daar uitzicht op zee. Cassis blijkt een super gezellige badplaats met een haven en er is markt vandaag.

En dan vertrekken we weer een stukje verder langs de kust. Bijzonder dat we in de verte, fijn die verrekijker aan boord, een onderzeeër spotten, die aan de oppervlakte vaart, anders zouden we hem niet zien natuurlijk. We gaan voor anker bij La Ciotat op 11 meter diepte een stuk uit de kust. Heerlijk zwemmen en genieten van al het watervertier rondom onze boot. Parasailers, kanoërs, waterskiërs, stand up paddling ook wel suppen genoemd. En flyboarders, een waterscooter zorgt voor waterkracht waardoor het flyboard omhoog gaat. Spectaculair om naar te kijken.

Maar de volgende dag komt er een behoorlijke swell binnen in de baai. Het wordt een hoe hou je je staande dagje echt niet normaal. Maar niet alleen wij, ook zeilboten stuiteren als een stuiterbal van hot naar her. Maandag 2 juli om 6.00 uur s ’morgens houden we het voor gezien. We hebben geen zin om nog langer een speelbal te zijn van de golven dus wegwezen. Cees heeft een ander ankerplekje gevonden meer oostwaarts, waardoor we van de swell verlost zijn, bij Port du Brusc. We zijn aan de Côte d’Azur beland. S ’Avonds  zien we bijna de son in de see sakken, zo mooi. En nu liggen we voor de mistral te schuilen in de haven van St- Mandrier. Het plan was om in de hele grote haven van Toulon te gaan liggen maar daar is geen plek zeggen ze. Ha ha we zien een sloeperol op zo’n enorm cruiseschip.