We liggen 3 dagen in een haven in de stad Solerno. Het kost wat (daar heb je niet veel voor) maar we kunnen wel het één en ander bezoeken. Twee daagjes gaan we de toerist uithangen. Woensdag 14 juni liggen we al bijtijds in de haven. Op naar het treinstation (zo’n 20 minuutjes lopen). Kaartjes kopen is nog even een dingetje maar dan zijn we toch rond de middag in Pompeï. Op internet staat dat het rustig is. Maar we zien hordes bussen als we er bijna zijn. Eerst maar even een hapje doen maar andere toeristen denken daar hetzelfde over dus alles zit proppie vol. We eten in zo’n toeristisch tentje waar je eigenlijk niet dood gevonden wil worden. Maar de magen zijn gevuld op naar de ruïnestad Pompeï.

Het was ooit een bloeiende Romeinse stad maar de Vesuvius gooide in 79 na Chr. roet in het eten en barstte uit en begroef de stad met as en stenen tot wel 16 meter diep. Het heeft bijna 1700 jaar geduurd voordat Pompeï weer aan de oppervlakte verscheen. Door een toevallige ontdekking in 1748. De opgravingen begonnen pas in 1755 en daar zijn ze nu nog mee bezig. We lopen de benen uit ons lijf. Jemig wat immens groot is het hier. Alles maakt diepe indruk. Het is een unieke manier om een kijkje te nemen in het leven van de Romeinen bijna 2000 terug.

De volgende dag staat Napels op het programma. Ik treed op als gids maar het Castel Capuano is niet de moeite waard en blijkt gesloten dus neemt Cees deze taak van mij over. We lopen naar het zuiden en dat blijkt een fantastische keuze. Het niet te missen bouwwerk Castel Nuovo is een aanrader. We krijgen daar een rondleiding door een Napolitaanse gids die erg leuk kan vertellen. Het mega grote Palazzo Reale ligt er dicht in de buurt. Trouwens er staan allemaal mooie gebouwen hier.

Het grote Teatro di San Carlo is ook al zo’n toppertje niet van buiten maar wel van binnen. Een echte eyecatcher en trendsetter voor die tijd. Een weetje: in elke loge hangt een spiegel. Het publiek mag niet eerder applaudisseren dan de personen die in de koninklijke loge zitten. Met die spiegel kun je dit zien. Grappig toch. De Galleria Umberto is nog zo’n pareltje. Een overdekt gebeuren met o.a. winkels en eettentjes. Rijk gedecoreerd en voorzien van een glazen koepel.

Maar…..Napels is ook chaotisch, luidruchtig en smoezelig. De Napolitaanse automobilist weten de claxon wel te vinden. Ik denk dat dat het meest gebruikte onderdeel van de auto is een pokke herrie. En het oversteken doe je ook op eigen risico. Stoppen voor een zebrapad, nee daar doen ze hier niet aan. Ja op het allerlaatste nippertje. Wat moet dat een gigantisch volksfeest zijn geweest toen op 4 mei 2023 voetbalclub Napoli na 33 jaar landskampioen werd. De versiering hiervan zie je nog overal hangen. We hebben vandaag 23.000 stappen gezet. Onze voeten weten niet wat ze meemaken. De stappenteller is trots op ons.