Van Katakolon zakken we af naar het zuiden. Het wordt een prachtige zeildag naar Pylos. Een dag later liggen we in Methoni met zicht op een prachtig kasteel. Ja het stikt hier van de kastelen. Het water is hier in deze contreien zeer helder zodat je goed het anker kan zien liggen en het ook op de juiste plek kan droppen. Bij Koroni (geen zandgrond) komen we 2 keer met ons anker of ankerketting achter een rots te zitten maar 3 maal is scheepsrecht. We steken de baai van Messinië over naar Limeni en gaan dan weer noordwaarts om bij Kardamyli, na een dobberdagje, ons anker te laten vallen.

Heel bijzonder dat er veel swell staat, echt niet normaal. De ouders van Doortje hebben hier in de buurt een huis. We hebben bel contact, bij hun schijnt de zon en vinden het leuk om langs te komen. Gelukkig hebben ze geen idee hoe het hier tekeer gaat. Het blijkt nog een heel gedoe om het bijbootje te lanceren. Jeetje hoe komen Els en Klaas-Eel in hemelsnaam aan boord want bij een soort kade gaan de golven lekker tekeer. Daar staan ze op ons te wachten. Zonder kleerscheuren komen ze in het bootje terecht. Dan is het nog even een gedoetje om aan boord van de Dutch Osprey te komen maar ook voor deze ’hobbel’ slagen ze glansrijk. Els vertelt dat ze snel zeeziek wordt, ojee. We borrelen heel gezellig maar bij de maaltijd wordt het Els toch te gortig zodat ze snel door Cees naar de kant worden gebracht.

We varen naar de haven van Kalamata. En dan sluiten we zondag Niels, Doortje en kleine Mees in de armen bij het huis van Door’s ouders, zo fijn. Wat een grandioze plek. De gezamenlijke bbq is een groot succes, alleen jammer van de regen. Niels en ik verkennen de omgeving op de fiets terwijl Cees en Doortje en Mees dat doen per auto. Op 21 juni  rijden we gezamenlijk naar de boot. Er zou die dag niet veel wind zijn maar de wind bepaalt anders. Ons plannetjes valt jammer genoeg letterlijk en figuurlijk in duigen. Maar…… Mees is wel voor’t eerst op onze zeilboot geweest. Kijk dat dan weer wel.