Het eiland Zakynthos, een anker-incident en de baai Petalas
Jéé Cees heeft alweer de geest. Dinsdag 3 juni 2014 rond half 7 stapt tie zijn bedje uit en zegt “kom Ann we gaan”. Zou het besmettelijk zijn dat vroege opstaan want Willem en Ingeborg zijn ook van die vroege vogels. Bij donkere luchten, wat regen en onweer in de verte zeilen we met lange broeken, truien en zeiljassen aan naar Zakynthos het zuidelijkste eiland van de Ionische eilandengroep. Brrr koud en dat begin juni in Griekenland onvoorstelbaar. In de haven van Zakynthos-stad komt het zeewater zo over de pier onze boot in, sjonge wat een wind wat een wind. Bah de volgende morgen ziet de boot er echt niet uit. We zien zand, zeewier en overal voel je zout. Hoogste tijd voor een schoonspuitbeurtje. Verder maken we een wandeling door de stad die na de aardbeving van 1953 geheel opnieuw in originele Venetiaanse stijl is herbouwd. We lopen de Agios Dionysos kerk binnen genoemd naar de patroonheilige van het eiland.
Donderdag 5 juni huren we een auto om de blauwe grotten en een scheepswrak te gaan zien. Maar….. het loopt anders. Net als we op een glasbodem boot zitten wordt Willem gebeld door de havenmeester. Er is “iets” met de Beau, getsie het is nog bijna een uur terug rijden. Wij springen gelijk van de boot (is nog net niet vertrokken) en bedrukt sjeezen we terug. Onze Franse buurman heeft bij het wegvaren ons anker uit de grond getrokken en gewoon een eindje verderop weer laten vallen. Gelukkig waren er oplettende yachties die het zagen en hebben onze ankerketting een stuk naar binnen gehaald en er is een lijn gespannen naar een andere boot. Zo bleef de schade beperkt. We zijn alleen met de spiegel tegen de kade aan gekomen. We ankeren opnieuw maar daarna is Cees met nog geen 10 paarden van zijn schip te krijgen. En zo blijft de huurauto ongebruikt de rest van de dag op de kade staan. ’s Avonds genieten we van een folklore dansoptreden op een plein met mooie klederdrachten. De volgende dag belanden we na alweer een rare zeildag met weinig en daarna heel veel wind in de Petalas- gier baai. Alleen bergen en water om ons heen wat een rust. Heerlijk dat de volgende dag de zon schijnt. We nemen een plons in het niet eens zo koude zeewater.
Ship ahoy, jeetje wat een belevenissen weer. Schrikken dat ze zo je ankerketting door varen. Hoe krijg je dan je anker weer boven? Of nu ik het nog eens lees, denk ik dat het net iets anders zit, maar hoe weet ik niet. Jammer ook dat het even zo koud en winderig was. Een beetje wind is wel lekker als je wil zeilen, maar dat de golven over de pier de boot in slag lijkt me niet fijn. Gelukkig wordt het ook altijd weer mooi weer. Mooie foto’s weer: jullie kunnen wel een boek schrijven/ Leuk dat je ook altijd iets leerzaams schrijft, Anneke. Je verloochent je vak niet. Veel plezier.
Ha Ingrid, ze trekken gewoon ons anker eruit waardoor je boot gaat verplaatsen. In ons geval tegen de kade aan.
gr van Anneke